Σύνοψη: 10 χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, με τον πόλεμο ανάμεσα στα τέρατα Καϊτζού και τα γιγάντια ρομπότ Γιάγκερ, κατασκευασμένα από τον άνθρωπο για την καταπολέμηση των πρώτων, ο Jake Pentecost, γιος του Stacker Pentecost, καλείται να φανεί αντάξιος του πατέρα του και να ηγηθεί της μάχης εναντίον των εξελιγμένων Καϊτζού. Μαζί του έχει τον Nate Lambert και την μικρή Amara Namani.
Άποψη: 5 χρόνια μετά την πρώτη ταινία «Pacific Rim» του πλέον βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη Guillermo del Toro, που σαν μάστορας στα τερατώδη πλάσματα, μας σύστησε τα γιγάντια αυτά τέρατα και ρομπότ, τα Καϊτζού επιστρέφουν για νέες μάχες. Αυτήν την φορά ο Μεξικανός σκηνοθέτης αρκείται σε ρόλο παραγωγού, με τον Steven S. DeKnight (δημιουργό της σειράς «Spartacus» και παραγωγό του «Daredevil») να αναλαμβάνει την σκηνοθεσία, πραγματοποιώντας το ντεμπούτο του, σε σενάριο δικό του μαζί με τους Emily Carmichael (έχει αναλάβει το «Jurassic World 3»), Kira Snyder («The Handmaid’s Tale») και T.S. Nowlin («The Maze Runner», το επερχόμενο «Godzilla vs. Kong»).
Χωρίς να έχει πλέον τους Charlie Hunnam και Idris Elba στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά τους νεαρούς John Boyega («Star Wars: The Force Awakens»), που υποδύεται τον γιο του Elba, τον Scott Eastwood («The Fate of the Furious») και την ηθοποιό και τραγουδίστρια Cailee Spaeny, ανανεώνεται η ταινία από άποψη προσώπων, αν και κατ’ ουσίαν παραμένει ίδια. Ο συνδυασμός Transformers και Godzilla που είδαμε στην πρώτη ταινία, επιστρέφει ίδιος και απαράλλακτος στην δεύτερη. Σίγουρα εντυπωσιάζει με τα εξαιρετικά εφέ και με τον τρόπο που καταφέρνει να χειριστεί μία τόσο μεγάλη παραγωγή ο άπειρος Steven S. DeKnight, ωστόσο αν κάποιος έχει δει έστω και λίγα blockbusters (από «Transformers» μέχρι «Avatar») ξέρει ακριβώς με ποιόν τρόπο θα εξελιχθεί η υπόθεση και πώς θα κινηθούν οι ήρωες. Η διαφορά με την πρώτη ταινία είναι ότι σε εκείνη ο del Toro ενδιαφέρθηκε περισσότερο για τα τεράστια αυτά πλάσματα παρά για τους ανθρώπους, αφήνοντάς τους κενούς ως χαρακτήρες. Ο νέος σκηνοθέτης ίσως δεν θέλησε να επαναλάβει την ίδια τακτική και προσπαθεί να δώσει σάρκα και οστά στους ήρωες του, να ενδιαφερθεί λίγο για τις ιστορίες τους και το παρελθόν τους. Σίγουρα γίνεται αρκετά επιφανειακά και για να γεμίσει κάπως το 2ωρο, ώστε να μην βλέπουμε μόνο αντιγραφές σκηνών από το πρώτο «Pacific Rim», αλλά από το ολότελα…
Φαίνεται πως η επιβολή του ανθρώπου έναντι της φύσης, των εκάστοτε «άλλων» ή των ίδιων των δημιουργημάτων του –ρομπότ- είναι μία μόνιμη θεματική σε αυτού του είδους ταινίες, αλλά παραδόξως συνήθως δεν είναι ανθρωποκεντρικές. Δεν ενδιαφέρονται για τους ήρωες ως ανθρώπους, αλλά ως πιόνια μίας γενικευμένης ανθρωπότητας εν κινδύνω. Σε αντίθεση με ταινίες επιστημονικής φαντασίας όπως το «Blade Runner 2049» ή το «Mad Max: Fury Road» που ανανεώνουν το είδος, το εξελίσσουν, κτίζοντας την υπόθεση και δημιουργώντας ανθρώπινους χαρακτήρες, μέσα σε ένα εξαιρετικής αισθητικής πλαίσιο, αποκτώντας αυθύπαρκτη κινηματογραφική οντότητα σε σχέση με τα προηγούμενα Blade Runner και Mad Max, το «Pacific Rim Uprising» είναι ένα αχρείαστο σίκουελ, που επαναλαμβάνει όλα τα στοιχεία της προηγούμενης ταινίας. Ίσως να υπάρξουν και συνέχειες, όπως άφησε να εννοηθεί η ταινία, ελπίζοντας πως οι άνθρωποι θα γίνουν περισσότερο ενδιαφέροντες από τα Καϊτζού και τα Γιάγκερ.
Παύλος Γκουγιάννος
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων