Οι δικοί μου

Ο Μουσά (Sami Bouajila) είναι ένας προσηνής οικογενειάρχης που έχει μόλις εγκαταλειφθεί από την δεύτερη σύζυγό του. Η Νορά βρίσκεται στο Μαρόκο και ο ίδιος δεν γνωρίζει πως να διαχειριστεί τον χωρισμό, πόσο μάλλον τα πράγματα που εκείνη έχει αφήσει πίσω.

Όταν ένα βράδυ αποφασίζει να διασκεδάσει με συναδέλφους, καταλήγει με έναν σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι, που τον αφήνει αγνώριστο. Τίποτα πια δεν θυμίζει τον παλιό του χαρακτήρα, ενώ τα παιδιά και τα αδέρφια του δυσκολεύονται σημαντικά να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.

Σαν άλλος κρίκος που κρατά δεμένη την οικογένεια, σαν καλός ποιμένας που θυσιάζεται συνεχώς γι’ αυτούς, σαν μια δυνατότητα που χάνεται απότομα, ο ικανότατος Sami Bouajila είναι το επίκεντρο στην νέα ταινία του Roschdy Zem “Our Ties”.

Εμπνευσμένος από τον τραυματισμό του αδερφού του στην πραγματικότητα, ο Zem συνυπογράφει μαζί με την Maïwenn ένα σενάριο που προσπαθεί να εξερευνήσει ένα οικογενειακό σύστημα και τους τρόπους με τους οποίους αυτό μεταβάλλεται σε μια σημαντική κρίση, ένα ατύχημα που αλλάζει την πραγματικότητά τους. Και το κάνει σχετικά επιτυχώς, με ένα άριστο καστ και πολλές στιγμές, ερμηνευτικά και διαλογικα, που πετυχαίνουν την διορατικότητα και αιχμηρότητα που απαιτεί ένα κοινωνικό δράμα.

Ωστόσο, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.

Στο σύνολό της η ταινία δεν έχει ιδιαίτερη συνοχή, διαχειρίζεται άτσαλα τις περισσότερες ιδέες της και αφήνει αναπάντητα ερωτήματα και σημεία προς διευκρίνιση, που δεν προσφέρουν τίποτα ούτε στην δική μας εμπειρία ούτε στο σύνολο της αφήγησης. Αποκορύφωμα, η σχέση του Μουσά με την πρώην του σύζυγο, που σερβίρεται ατυχώς σαν πληροφορία, με μια άνευ λόγου και σκοπού υπαινικτικότητα και καμία εξήγηση για κάτι τόσο νευραλγικό χαρακτηρολογικά.

Έπειτα, η αίσθηση που αφήνει συνολικά είναι αρκετά παλιομοδίτικη, με αποκορύφωμα το τέλος, το χιλιοπαιγμένο “Beggin” κι έναν χορό που αφήνεται να συγκεντρώσει συναισθηματικά ό,τι άφησε η ταινία all over the place.