Ο άνθρωπος του Θεού

Ο άνθρωπος του Θεού - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Η δημοτικότητα του Νεκταρίου Κεφαλά, Μητροπολίτη Πενταπόλεως, προκαλεί τη ζήλια των κληρικών στην Αλεξάνδρεια.

Από φόβο ότι θα γίνει ο επόμενος Πατριάρχης Αιγύπτου, ο κλήρος τον δυσφημίζει με αποτέλεσμα να του στερήσουν την ιερατική του ιδιότητα και να τον εξορίσουν από την Αίγυπτο.

Πάρα τις αδικίες και τις συκοφαντικές επιθέσεις που δέχεται και στην Ελλάδα συνεχίζει το ιερό του έργο ως ιεροκήρυκας στη Χαλκίδα και εν συνεχεία ως διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του ξαναχτίζει στην Αίγινα ένα ερειπωμένο μοναστήρι με τα ίδια του τα χέρια.

Άποψη: Για εκείνους που γνωρίζουν το βίο του Αγίου Νεκταρίου η μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη δεν μπορεί παρά να αποτελεί το λιγότερο μία άκρως ενδιαφέρουσα βιογραφία ταινία. Όχι μόνο γιατί ο Άγιος συκοφαντήθηκε και διώχθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του χωρίς να χάσει στιγμή την πίστη του στον Θεό, αλλά γιατί συκοφάντες και διώκτες του υπήρξαν υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της Εκκλησίας.

Παρά το πλούσιο όμως υλικό που βρέθηκε στα χέρια της, η Γελένα Πόποβιτς μας προσφέρει μία μονοδιάστατη και ανέμπνευστη κινηματογραφική αγιογραφία. Η πλοκή κινείται με ιδιαίτερα βιαστικό ρυθμό, ειδικά στο τρίτο μέρος της ταινίας, όπου ο Άγιος εγκαθίσταται στο νησί της Αίγινας και τα περισσότερα από τα συμβάντα που ακολουθούν το διωγμό του παρουσιάζονται με ένα βεβιασμένο και επιδερμικό τρόπο. Το γεγονός ότι ο Άγιος Νεκτάριος εμφανίζεται γερασμένος από τη μία στιγμή στην άλλη έχοντας στο πλευρό του τον σχεδόν απαράλλαχτο φίλο και βοηθό του, τον Κώστα, τονίζει τη βιασύνη που χαρακτηρίζει την ταινία και μας δημιουργεί μία σύγχυση.  

Από την άλλη, δευτερεύοντες χαρακτήρες που δεν αναπτύσσονται, εμφανίζονται και εξαφανίζονται απότομα και παρελαύνουν για λίγα μόλις λεπτά, αν όχι δευτερόλεπτα, με πολλούς από αυτούς να μοιάζουν απλοί περαστικοί.

Η Πόποβιτς παλεύει να χωρέσει σε εκατό περίπου λεπτά γεγονότα τριάντα χρόνων, τα οποία λαμβάνουν χώρα από το 1890 μέχρι το 1920.  Δεν καταφέρνει όμως να αναμετρηθεί με τον όγκο των πληροφοριών, των συμβάντων και των προσώπων που συνοδεύουν τον πολυπαθή βίο του κατά κόσμον Αναστάσιου Κεφαλά.

Σε επίπεδο ερμηνειών οι αγγλόφωνοι διάλογοι δρουν ανασταλτικά με την έλλειψη άνεσης των ηθοποιών να είναι εμφανής. Εξαίρεση αποτελούν ο Χρήστος Λούλης, ο  Αλέξανδρος Μυλωνάς, ο Μάνος Γαβράς και η Τόνια Σωτηροπούλου. Ο  Άρης Σερβετάλης ξεχωρίζει με την  ασκητική του μορφή που τον βοηθά να μεταμορφωθεί σε Άγιο Νεκτάριο, ενώ κάθε του βλέμμα ξεχειλίζει ευλάβεια και ταπεινότητα.

Παρά τις σκηνοθετικές και σεναριακές αστοχίες, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τη γεμάτη σεβασμό και σεμνότητα προσέγγιση της Πόποβιτς αλλά και τη δυναμική του  μηνύματος της ταινίας . Για την πίστη, την αγάπη και τη συγχώρεση που μας βοηθούν να επιβιώνουμε και  να προχωράμε μπροστά. Το πολυπληθές και δυνατό καστ, το πέρασμα του Μίκι Ρουρκ και η υπογεγραμμένη από τον Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ μουσική δε δικαιώνουν το hype που είχε δημιουργηθεί γύρω από την κυκλοφορία της ταινίας.

Aναστασία Σταθά

Πρώτη δημοσίευση: 26 Aug 2021, 13:12
Ενημέρωση: 2 Σεπτεμβρίου 2021, 00:30
Τίτλος:
Ο άνθρωπος του Θεού (Man of God)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
109
Εταιρία διανομής: 
Release: 
26 Αυγούστου 2021

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos