The Nun II

1956–Γαλλία. Ένας ιερέας δολοφονείται. Ένα κακό εξαπλώνεται.

Το σίκουελ της παγκόσμιας επιτυχίας ακολουθεί την Αδελφή Αϊρίν, η οποία για μία ακόμα φορά έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον δαίμονα Βάλακ που κρύβεται πίσω από το τρομακτικό προσωπείο μιας καλόγριας.

Ο Μάικλ Τσάβες (Το κάλεσμα 3, Curse of Llorona) σκηνοθετεί σε σενάριο των Ίαν Γκόλντμπεργκ, Ρίτσαρντ Νάινγκ (The Autopsy of Jane Doe) και Ακίλα Κούπερ (M3GAN), βασισμένο στους χαρακτήρες των Τζέιμς Γουάν και Γκάρι Ντόμπερμαν.

Tελικά είναι να αναρωτιέται κανείς αν το franchise που στήθηκε γύρω από το "The conjuring" αξίζει τον κόπο ή όχι. Μετά τις ημι-αποτυχίες του "Annabelle", έχουμε να κάνουμε με ακόμα μία, αυτή του "The nun". Αν και όχι εμπορικά, καθώς 365 εκατομμύρια εισπράξεις ήταν αυτά και ο λόγος για τούτο εδώ το sequel. Σαν ταινίες όμως, ας το αφήσουμε καλύτερα...

Ένα μίγμα από παλιομοδίτικο τρόμο γοτθικού ύφους και νεο-multiplex horror με πινελιές χιούμορ που θέλει να δείξει και μπιμουβιά με ψαρωτικό ύφος, δεν θέλει να αποχωριστεί με τίποτα τα old-fashioned jump scares (που όμως έχουμε δει και ξαναδεί...), θέλει και να το παίξει δίπορτο κάπου μεταξύ δαιμονικού και ζομποτρόμου.

Δεν καταφέρνει πάνω από την βάση σε κανένα από όλα αυτά, σε ορισμένα σημεία δε, αποτυγχάνει και να τρομάξει, με χιλιοφορεμένα κλισέ στη φαρέτρα του.

Πρόκειται για μία από εκείνες τις περιπτώσεις στις οποίες τα προωθητικά υλικά, η καμπάνια προώθησης και το artwork ενός φίλμ δείχνουν πιο τρομακτικά από το ίδιο το ταινιάκι...