Miss Julie

Δεκαπέντε χρόνια μετά την εξαιρετική «Απιστία» η Λιβ Ούλμαν περνά ξανά πίσω από την κάμερα, παραδίδοντας τη δική της κινηματογραφική εκδοχή στην ιστορία της κακομαθημένης κόρης ενός αριστοκράτη που επιχειρεί να αναγκάσει έναν υπηρέτη της να την αποπλανήσει.

Είναι μεν πιστή στο πρωτότυπο κείμενο, αλλά η διασκευή της είναι εντελώς ακαδημαϊκή, με φροντισμένα πάθη και παράλληλα εγκλωβισμένα σε ένα επιτηδευμένα άκαμπτο σύμπαν. Εστιάζει φυσικά στους τρεις χαρακτήρες και αποσπά δυνατές, παθιασμένες και συγκεντρωμένες ερμηνείες, τόσοόμως, ώστε να μην μας επιτρέπουν να αφουγκραστούμε την αυτοκαταστροφή τους...

Υπόθεση:
Ένα καλοκαιρινό βράδυ στην Ιρλανδία του 1880. Σε μια ατμόσφαιρα αχαλίνωτου γλεντιού και χαλαρών κοινωνικών περιορισμών, η Δεσποινίς Τζούλια και ο Τζον, υπηρέτης του πατέρα της χορεύουν και πίνουν, γοητεύουν και χειραγωγούν ο ένας τον άλλο. Εκείνη γεμάτη υπεροψία, εκείνος αγενής, τους ενώνει η ίδια απέχθεια όσο και έλξη. Η οικειότητα τους οδηγεί σε απελπισμένα σχέδια και στο όραμα μιας κοινής ζωής. Αβέβαιοι για το αν θα ξημερώσει μια μέρα γεμάτη ελπίδα ή όχι, οι δύο ήρωες καταφεύγουν σε μια τελική πράξη που θυμίζει Ελληνική τραγωδία. Η Δεσποινίς Τζούλια απεικονίζει μια σφοδρή μάχη για δύναμη και κυριαρχία, μέσα από ένα παιχνίδι παραπλάνησης κι αποστροφής.