The Kindness of Strangers

Σύνοψη: Η Κλάρα (Ζόι Καζάν) φτάνει στη Νέα Υόρκη με τους δυο γιους της, προσπαθώντας να ξεφύγει από τον βίαιο σύζυγό της. Εκεί, μέσω από μια σειρά συμπτώσεων, γνωρίζει μια σειρά από ανθρώπους που θα τη βοηθήσουν να χτίσει από την αρχή τη ζωή της.

Άποψη: «Γιατί δεν μπορείτε απλά να είστε καλοί;» ρωτάει απελπισμένη η νοσοκόμα Άλις (Άντρεα Ράιζμπορο) τα μέλη της θεραπευτικής ομάδας «συγχώρεσης», την οποία διοργανώνει και επιβλέπει στο υπόγειο μιας εκκλησίας της Νέας Υόρκης.

Αυτή η δύσκολη ερώτηση βρίσκεται στον πυρήνα της τελευταίας ταινίας της Δανής Λόνε Σέρφινγκ («An Education», «One Day»), η οποία αποτέλεσε – για λόγους πραγματικά ανεξήγητους – την ταινία έναρξης της φετινής Berlinale και είναι μάλιστα υποψήφια για τη Χρυσή Άρκτο.  Η ερώτηση περί καλοσύνης δεν παίρνει ούτε μία σοβαρή απάντηση μέσω όσων παρακολουθούμε, κι αυτό γιατί η Σέρφινγκ έφτιαξε ένα γλυκανάλατο μοντέρνο παραμύθι που καταλήγει με όλους τους ήρωές του τακτοποιημένους και ευτυχισμένους.

Μπορεί η Σέρφινγκ – η οποία υπογράφει και το σενάριο -  να επιστράτευσε μια σειρά ετερόκλητων χαρακτήρων, για να δώσει έμφαση στην πολυπολιτισμικότητα και τη μοναξιά των κατοίκων της μεγαλούπολης, αλλά δεν χρειαζόταν να μας δώσει το backstory του καθενός, ούτε αχρείαστα ρομάντζα που μοιάζουν βγαλμένα από rom-com της κακιάς ώρας.

Η ιστορία της Κλάρα θα μπορούσε να αποτελέσει εξαιρετική βάση για ένα δράμα που θα έριχνε φως στις συνέπειες της ενδοοικογενειακής βίας και τις δυσκολίες που αποτρέπουν τις γυναίκες από το να εγκαταλείψουν τους συντρόφους τους.

 Αντ’ αυτού, αντιμετωπίζεται εντελώς επιδερμικά, όπως και το ζήτημα των αστέγων και το πώς μπορεί κάποιος να καταλήξει να ζει στον δρόμο, και η ερμηνευτική προσπάθεια της Ζόι Καζάν στον ρόλο της νεαρής μητέρας δεν είναι αρκετή για να σώσει την ταινία, η οποία θα μπορούσε να είναι μια πολύ καλή προσθήκη στην κατηγορία ταινιών «Mega Σαββατοκύριακο», αλλά περιέργως βρέθηκε να ανοίγει ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά φεστιβάλ κινηματογράφου: αυτό του Βερολίνου...