Η γυναίκα που έφυγε

Σύνοψη: Μια γυναίκα, η Gamhee, για πρώτη φορά στα πέντε χρόνια που είναι παντρεμένη μένει μόνη της χωρίς τον άνδρα της, μιας και εκείνος λείπει σε επαγγελματικό ταξίδι.

Βρίσκει τότε την ευκαιρία να συναντήσει τρεις φίλες της στην Σεούλ και να συζητήσει μαζί τους.

Άποψη: Να ξεκινήσουμε με τα πολύ βασικά για κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με το σινεμά του σπουδαίου Νοτιοκορέατη σκηνοθέτη Hong Sansoo, φυσικά και δεν τρέχει κάποια γυναίκα, ούτε υπάρχει κάποιο μυστήριο. Όπως ο ίδιος είπε στην συνέντευξη τύπου που παραχώρησε απλώς του άρεσε ο τίτλος και δεν ήθελε τίποτα να πει με αυτόν όπως κάποιο βαθύτερο νόημα.

Το σινεμά του Sangsoo που αριθμεί 24 μέχρι τώρα ταινίες σε 24 χρόνια δημιουργίας (από το 1996 μέχρι σήμερα) κάνοντας τον παραλληλισμό με τον Woody Allen ακόμα εντονότερο μιας και ούτως ή άλλως υπάρχει αυτή η σύγκριση. Μια σύγκριση όχι απόλυτα επιτυχημένη αλλά με κοινά στοιχεία η έμφαση σε γυναικείους χαρακτήρες και το ότι οι διάλογοι είναι το κέντρο βάρους όλης της ιστορίας. Έτσι και εδώ έχουμε μια γυναίκα στο επίκεντρο που πηγαίνει σε σπίτια φίλων της και συνομιλεί με αυτές περί ζωής και λοιπών θεμάτων.

Ένα λιτό, μινιμαλιστικό σκηνοθετικά σινεμά, με μόνο μερικά ζουμ να αλλάζουν την γενικότερη λιτή σκηνοθετική προσέγγιση και ένα σενάριο απολαυστικό, από τα πιο καλογραμμένα του, με πολλές δόσεις χιούμορ, όπως η αλησμόνητη σκηνή με την γάτα που καταχειροκροτήθηκε κατά την διάρκεια της ταινίας στην προβολή στην Μπερλινάλε αλλά και με πιο προσωπικές, μελαγχολικές στιγμές. Πολύ ενδιαφέρον στοιχείο το πώς στέκεται σε εκείνες και τις ψυχαναλύει με ένα τρόπο όχι βαθύ, αλλά ανθρώπινο ενώ οι άνδρες εμφανίζονται ελάχιστα, σχεδόν μόνο πλάτη και με τρόπο αρκετά κωμικό, που απλώς ταράζει τον κόσμο των γυναικών.

Δεν πρόκειται για μια υποκριτικά φεμινιστική προσέγγιση ή για κάποιο φεμινιστικό μανιφέστο αλλά για το ενδιαφέρον ενός σκηνοθέτη να αναδείξει απλά και ρεαλιστικά γυναικείους χαρακτήρες χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος να εμφανιστεί κάποιος σημαντικός ανδρικός ρόλος. Στο σύμπαν αυτό, είναι απλώς αχρείαστοι. Ο Sangsoo εκτός από το να σκηνοθετεί και να γράφει, έκανε το μοντάζ και συνέθεσε την μουσική της ταινίας, μια μουσική επίσης πολύ φυσική και κάπως φαινομενικά πρόχειρη, που υπερτονίζει το στοιχείο της ανθρώπινης φυσικότητας.