Hands of stone

Μπορεί ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο να επιστρέφει (σαν προπονητής αυτή την φορά) στα ρινγκ για δεύτερη φορά μετά το "Raging Bull" του Μάρτιν Σκορσέζε (η πρώτη ήταν το 2013 με το "The grudge match" μαζί με τον Σιλβέστερ Σταλόνε), αλλά κάπου εδώ παύουν οι ομοιότητες με το θρυλικό φιλμ του 1980 και ξεκινούν οι κοινοτοπίες.

Ο Βενεζουελάνος σκηνοθέτης Τζόναθαν Γιακούμποβιτς, μπορεί να δείχνει καλά προετοιμασμένος στις πυγμαχικές σκηνές, τις οποίες χειρίζεται με ευκολία και εκμυζεί από αυτές την ένταση που απαιτείται, όμως δεν καταφέρνει σχεδόν σε καμία στιγμή να ξεφύγει από το ανάθεμα της τηλεοπτικής αισθητικής. 

Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο δεν βασίζεται στο συναίσθημα και την νοσταλγία για να αποδώσει τον προπονητή επιλέγοντας διαφορετική κατεύθυνση -πιο πραγματιστική- από τον Σιλβέστερ Σταλόνε στο "Creed", όμως οι υπόλοιπες ερμηνείες δεν είναι υψηλών απαιτήσεων, παρά το γεγονός ότι και οι τρεις (Ραμίρεζ, Ούσερ, Ντε Αρμάς), γράφουν όμορφα στην κάμερα. 

Όπως προανέφερα, σχεδόν ιδανικό για άραγμα στην τηλεόραση Κυριακή απόγευμα, προτέρημα που δεν μπορεί πλέον να το αγνοήσει κάποιος, αλλά δεν μπορώ και να το επικροτήσω.

Σύνοψη: Στο «Hands of Stone», ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο υποδύεται τον θρυλικό Ρέι Αρσέλ, που απογείωσε την καριέρα του Ρομπέρτο Ντουράν, του πυγμάχου από τον Παναμά που κέρδισε τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα και θεωρείται ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών. Ο Ντουράν, γνωστός και ως «Χέρια από Πέτρα» για την δριμύτητα των χτυπημάτων του και για την αντιπαλότητά του με τον επίσης θρυλικό Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ, απέδρασε από την φτωχική του ζωή και αγωνίστηκε για πέντε δεκαετίες, κερδίζοντας 103 από τους 119 αγώνες του, αλλά έμεινε στην ιστορία για τον σοκαριστικό τρόπο που έληξε ο πιο κρίσιμος αγώνας της καριέρας του.