Σύνοψη: Ο Tony Lip ήταν ένας Ιταλοαμερικανός πορτιέρης σε νυχτερινά μαγαζιά, ο οποίος μετά το προσωρινό κλείσιμο του μαγαζιού αναζητά άλλη δουλειά. Θα του συστήσουν να πάει στον Doc Shirley, που τον θέλει για σοφέρ. Ο Tony θα πάει, μόνο που ο Shirley δεν είναι γιατρός, όπως νόμιζε  λόγω του Doc, αλλά ένας από τους κορυφαίους πιανίστες στον κόσμο. Το άλλο που δεν ήξερε είναι ότι είναι μαύρος. Θα ξεκινήσει ένα ταξίδι στον Βαθύ Νότο των ΗΠΑ, για μια σειρά συναυλιών, και έτσι οι δύο άνδρες θα μάθουν πολλά ο ένας από τον άλλον.

Άποψη: Ο «σοφέρ της κυρίας Ντέιζι» έκανε μία φυλετική τούμπα και έτσι στο «The Green Book» ο λευκός ήρωας είναι ο σοφέρ, και ο μαύρος ήρωας είναι ο πλούσιος και απαιτητικός επιβάτης. Ο Peter Farrelly, ένας εκ των αδερφών Farelly, που έχουμε ταυτίσει με κάφρικες κωμωδίες («Dumb and Dumber», «There’s Something about Mary») εμπνέεται από μία πραγματική ιστορία που συνέβη στα 60s, όταν ο τότε πορτιέρης και μετέπειτα ηθοποιός (έπαιζε και στο «Sopranos») Tony Lip, συναντήθηκε με ένα πολύ σπουδαίο αμερικανό πιανίστα, τον Don Shirley, μία γνωριμία που ήταν η αρχή μίας μεγάλης φιλίας, που έληξε το 2013, όταν και οι δύο έφυγαν από την ζωή με διαφορά λίγων μηνών. Το μοτίβο της ανδρικής φιλίας που έχουμε δει πολλάκις στο σινεμά, αυτήν την φορά διαποτίζεται από το φυλετικό ζήτημα, με έναν Ιταλοαμερικανό και έναν μαύρο, να προσπαθούν να συνυπάρξουν παρά τις ρατσιστικές αντιλήψεις του πρώτου και την σνομπ διάθεση του δεύτερου.

Η ταινία δεν απομακρύνεται από το στιλ του Farrelly, που συνυπογράφει και το σενάριο, καθώς είναι στην ουσία μία κωμωδία, με τις απαραίτητες μελό ενέσεις περί φιλίας και διαφορετικότητας. Από την φιλία δύο απλουστευτικά ηλίθιων ηρώων, ο σκηνοθέτης έφθασε σε μία πιο ώριμη πραγμάτευση του θέματος, βέβαια για τα δικά του δεδομένα, καθώς παραμένει μία αρκετά επιφανειακή ταινία, που αδυνατεί (αν και το προσπαθεί), να δώσει οποιοδήποτε βαθύτερο σχόλιο. Οι δύο ηθοποιοί, ο Viggo Mortensen και ο Mahershala Ali έχουν απολαυστική χημεία μεταξύ τους, με τον Ali να κλέβει την παράσταση ερμηνευτικά (μόνο), γιατί σεναριακά οι πιο δυνατές ατάκες έχουν δοθεί στον Mortensen, με εξαίρεση έναν εξαιρετικό μονόλογο του Ali προς το τέλος της ταινίας περί αποδοχής της διαφορετικότητας, καθώς εκτός του ότι είναι ένας μαύρος στην συντηρητική Αμερική, και ιδίως του Νότου όπου πηγαίνει περιοδεία, είναι κρυφά ομοφυλόφιλος. Ο Mortensen πολύ καλός, αλλά πολύ κοντά στα όρια της καρικατούρας, καθώς ανά στιγμές μοιάζει με αποτυχημένο, βλάχο συγγενή του Don Corleone, ενώ ο Ali σε μία συγκρατημένη, ώριμη ερμηνεία, που μόνο με εσωτερική δράση αναδεικνύει όλο τον ψυχισμό και την καταπίεση που υφίσταται.

Επίσης, η ταινία αναπαριστά πολύ ρεαλιστικά την εποχή, με τις ρατσιστικές αντιλήψεις, και τις απαγορεύσεις των λευκών, όπως να μην τρώνε στο ίδιο εστιατόριο, ή να μην δοκιμάσει ένα κοστούμι γιατί μετά δεν θέλει να το φορέσει κάποιος λευκός, μια ταινία που και από μικρές λεπτομέρειες φαίνεται ότι έχει ψάξει πολύ την εποχή. Ο τίτλος προέρχεται από το πραγματικό βιβλίο «The Negro Motorist Green Book» που κυκλοφορούσε στην Αμερική, και συμβούλευε πού μπορεί να πάει ένας αφροαμερικανός εκείνη την εποχή. Το «The Green Book», αν και δεν αποφεύγει το κλισέ στόρι ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς ήρωες που στο τέλος θα γίνουν φίλοι, είναι μία αρκετά χιουμοριστική προσέγγιση μίας διαφυλετικής ανδρικής φιλίας.

Πρώτη δημοσίευση: 3 Ιαν. 2019, 14:15
Ενημέρωση: 11 Ιαν. 2019, 04:27
Τίτλος:
Green book (Το πράσινο βιβλίο)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
130
Εταιρία διανομής: 
Release: 
3 Ιανουαρίου 2019

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos