Γιάλντα, η νύχτα της συγχώρεσης

Σύνοψη: Μια φτωχή νεαρή κοπέλα παντρεύεται με προσωρινό γάμο έναν ευκατάστατο ηλικιωμένο, τον οποίο όμως σκοτώνει κατά λάθος, πράξη η οποία την καταδικάζει σε θάνατο.

Η μόνη που μπορεί να της σώσει τη ζωή είναι η κόρη του νεκρού άντρα δίνοντάς της χάρη. Το εάν θα τη συγχωρέσει όμως ή όχι θα ανακοινωθεί σε ζωντανή σύνδεση, καθώς η επιλογή πρόκειται να ανακοινωθεί κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής εκπομπής, στην οποία παρουσιάζονται όλα τα γνωστά και μη στοιχεία της υπόθεσης για να βγει η τελική απόφαση.

Άποψη: Βασισμένη σε επεισόδιο της πραγματικής τηλεοπτικής εκπομπής της ιρανικής τηλεόρασης, Mah-e-Asal (που σημαίνει Μήνας του Μέλιτος), η Γιάλντα αποτυπώνει με έναν σκληρό ρεαλισμό την ιρανική πραγματικότητα, σε μια ταινία του Massoud Bakhsi που βραβεύτηκε στο Sundance.

Μια μικρή κοπέλα που αναγκάζεται να παντρευτεί βάσει των εθίμων της χώρας της και λόγω της θέσης της γυναίκας που ανίκανη να υπερασπιστεί τον εαυτό της, να ρυθμίσει το μέλλον της και να ζήσει ελεύθερη, παντρεύεται έναν πολύ μεγαλύτερο άνδρα προκειμένου να αποκατασταθεί. Σε εκείνη θα ρίξουν όλες τις ευθύνες για τον θάνατο του συζύγου της, χωρίς στοιχεία και αποδείξεις και έπειτα θα ξεκινήσει ένα θέατρο του παραλόγου, καθώς σε ζωντανή σύνδεση, σε μια τηλεοπτική εκπομπή που ονομάζεται η Χαρά της Συγχώρεσης στην ουσία θα αποφασιστεί αν είναι ένοχη και θα καταδικαστεί σε θάνατο ή όχι.

Η ταινία ενώνει εύστοχα τον έμφυλο ρόλο της ηρωίδας και το κοινωνικό της φύλο που της επιτάσσει συγκεκριμένες λειτουργίες με την τιμωρία της. Τιμωρία αποτελεί τόσο η άμεση ενοχοποίησή της όσο και η διαπόμπευσή της, σε ένα κόσμο που έχει μάθει τα πάντα να τα μετατρέπει σε θέαμα και την δυστυχία να την μετρά με μονάδες τηλεθέασης.

Ο σκηνοθέτης ακολουθεί πιστά την ηρωίδα του, μένοντας σε εκείνη και αφήνοντας τα άλλα να εμφανίζονται ως ήχος στο βάθος ή ως οπτικό background.

Ίσως βέβαια αυτό οδηγεί σε έναν περιορισμό της ιστορίας, μιας ιστορίας που δεν της επιτρέπει ποτέ να ανοιχτεί σε κάτι ευρύτερο. Στέκει πολλή ώρα στην εκπομπή και στην αναμονή της απόφασης καθώς και σε όσα στοιχεία έρχονται στο φως.

Ποτέ δεν ασχολείται επαρκώς με το τι συνέβη στην μέχρι τότε ζωή της, πώς τον γνώρισε, πώς πέθανε, τι τους ένωνε και τι τους χώριζε. Όλα τα μαθαίνουμε μέσα από αφηγήσεις, μόνο που ο κινηματογράφος δεν είναι μόνο μια τέχνη λόγου, όπως είναι η λογοτεχνία, αλλά είναι η κατεξοχήν τέχνη της εικόνας και έτσι στερείται αρκετά από κινηματογραφική πλευρά, παρότι μέχρι τέλους παραμένει μια ενδιαφέρουσα και καλογραμμένη ιστορία με μια πολύ δυνατή πρωταγωνίστρια, την Sadaf Asgari στο ρόλο της νεαρής Maryam που με ένα μόνιμο ύφος αγωνίας στο πρόσωπο της περιμένει καρτερικά το τέλος της ζωής της ή την αρχή μιας νέας ζωής.