Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ένα από τα οικιστικά συγκροτήματα που περιβάλλουν το Παρίσι, ήταν κι αυτό που ονομάστηκε «Γιούρι Γκαγκάριν» , προς τιμήν του πρώτου ανθρώπου που απελευθερώθηκε από την βαρύτητα της Γης και βγήκε στο Διάστημα. Μάλιστα ο ίδιος ο Σοβιετικός κοσμοναύτης πήγε στη Γαλλία και εγκαινίασε το φιλόδοξο συγκρότημα των 370 διαμερισμάτων.

Όμως τα χρόνια περνάνε για όλους, πλούσιους και φτωχούς, άσημους και διάσημους, και τα όνειρα των ανθρώπων ξεφτίζουν. Μισόν αιώνα μετά την ανέγερσή του, το συγκρότημα Γκαγκάριν ήταν απαξιωμένο και υποβαθμισμένο. Οι οικογένειες που κατοικούσαν σ’ αυτό άρχισαν να το εγκαταλείπουν, όταν αποφασίστηκε η κατεδάφισή του.

Όμως, ένα μικρό αγόρι, ο Γιούρι, που ονειρεύεται να γίνει αστροναύτης και φέρνει υπερήφανα το όνομα του πρώτου ανθρώπου που κοίταξε τη Γη από ψηλά, δεν συμφωνεί, και με τους φίλους του, τα παιδιά των τελευταίων ενοίκων του Γκαγκάριν, προσπαθεί να σώσει το συγκρότημα από την κατεδάφιση. Στην πραγματικότητα αγωνίζεται, με την αγνότητα και τον αυθορμητισμό της ηλικίας του για μια θέση στον ήλιο, για το δικαίωμα να ζει, αυτός και οι φίλοι του στην υποβαθμισμένη και συκοφαντημένη γειτονιά τους, που είναι τόσο κοντά στην Πόλη του Φωτός, στη λαμπερή πρωτεύουσα της Γαλλίας, αλλά και τόσο μακριά. Ο Γιούρι είναι ένας «Μικρός Πρίγκηπας» που παλεύει μέχρι τέλους να προστατεύσει τον «πλανήτη του». Που ζει μέσα στη φτώχια αλλά ονειρεύεται για κάτι καλύτερο, κοιτώντας με το τηλεσκόπιο του τα αστέρια.

Ένα πολύ ενδιαφέρον σκηνοθετικό ντεμπούτο (που είχε επιλεχθεί για το διαγωνιστικό τμήμα του περυσινού Φεστιβάλ Καννών που τελικά δεν διεξήχθη) που συνδυάζει μαγικό ρεαλισμό στην σκληρή πραγματικότητα των παριζιάνικων γκέτο και επιστημονική φαντασία ή μάλλον λαχτάρα για τα αστέρια. 

Η μετάβαση από τον κοινωνικό στον μαγικό ρεαλισμό εξελίσσεται με σχεδόν ποιητικό τρόπο, βοηθά πολύ σε αυτό ο τρόπος με τον οποίο το δίδυμο των σκηνοθετών κινηματογραφεί τον χώρο των κτιρίων, με ευρηματικές λήψεις τον κάνουν να μοιάζει σχεδόν φουτουριστικός, μια εικόνα που σε αρκετές στιγμές του φιλμ σχεδόν πρωταγωνιστεί. 

Σε όλες τις υπόλοιπες στιγμές βέβαια, δεσπόζει ο νεαρός πρωταγωνιστής Αλσένι Μπατιλί, ο οποίος παρά το νεαρό της ηλικίαε του (και υποψιαζόμαστε και ημι-ερασιτέχνης) καταθέτει μια ερμηνεί ώριμη και δουλεμένη, λες και κάτι τέτοιους ρόλους τους έχει ψωμοτύρι με καριέρα ετών πίσω του. Ζωντανός και μελαγχολικός, όσο και όπου πρέπει, στηρίζει πάνω του το οικοδόμημα του φιλμ, που όμως είναι και από μόνο του ιδιαίτερα σταθερό. 

Μια ταινία για το όνειρο και την ελπίδα ως μέσο διαφυγής από τη στυγνή και μίζερη πραγματικότητα, που θα έκανε σίγουρα υπερήφανο τον συνονόματο Γιούρι Γκαγκάριν. 

Πρώτη δημοσίευση: 21 Οκτ. 2021, 04:06
Ενημέρωση: 28 Οκτ. 2021, 02:40
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Gagarine
Είδος: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
98
Εταιρία διανομής: 
Release: 
21 Οκτωβρίου 2021

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos