Το “The Greatest Show on Earth” («Το όγδοο θαύμα») του Cecil DeMille ήταν η πρώτη ταινία που είδε ποτέ στον κινηματογράφο ο μικρός Σάμι. Και η σκηνή με το δυστύχημα του τρένου τον επηρέασε τόσο, που για να την επεξεργαστεί, για να αποκτήσει κάποιον έλεγχο επάνω της, χρειάστηκε να την αναπαραστήσει ξανά και ξανά. Η μητέρα του Μίτζι του έδωσε μια κάμερα, για να μην καταστρέψει τα παιχνίδια του. Κυρίως, για να μπορεί να την βλέπει όσες φορές θέλει.

Αυτή είναι η αρχή του αυτοβιογραφικού “The Fabelmans” και η αρχή μιας μεγάλης αγάπης, που γέννησε μια σπουδαία καριέρα. Ο εξαιρετικός παραμυθάς της μεγάλης οθόνης Steven Spielberg επιχειρεί την πιο προσωπική του δουλειά και μας μεταφέρει στα παιδικά του χρόνια και την πρώτη ιστορία ενηλικίωσης που έγραψε ποτέ. Την δική του.

Στην ταινία, το σενάριο της οποίας συνυπογράφει ο επί χρόνια συνεργάτης του Tony Kushner, ο Σαμ (Gabriel LaBelle) μεγαλώνει με τις τρεις αδερφές του σε μια Εβραϊκή οικογένεια, από την οποία δεν λείπουν οι δυσκολίες. Η μητέρα του Μίτζι (Michelle Williams) είναι μια ιδιαίτερα ταλαντούχα πιανίστρια, που παράτησε νωρίς την καριέρα της για ένα πιο ασφαλές μέλλον, εγκλωβίζοντας ίσως τον εαυτό της σε ένα ορισμένο παρόν. Ο πατέρας του Μπερτ (Paul Dano) ένας ευφυής και μεθοδικός μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, για τις ανάγκες της καριέρας του οποίου η οικογένεια Fabelman χρειάζεται να μετακομίζει συχνά. Πρώτα από το Νιου Τζέρσεϊ στην άνυδρη Αριζόνα, την δεκαετία του ’50, αργότερα στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια. Η Μίτζι είναι μια περίπλοκη, εύθραυστη μα ζωογόνα παρουσία, που ενισχύει με όποιον τρόπο μπορεί την δημιουργικότητα και την φαντασία των παιδιών της, ιδιαίτερα την αγάπη του Σαμ για την κινηματογράφηση. Ο Μπερτ ένας καλοσυνάτος και πράος χαρακτήρας, που λατρεύει να εξηγεί το πώς δουλεύει το καθετί και εκτιμά βαθιά την επιστήμη και τις προεκτάσεις της.

Πρόσωπα και γεγονότα, μυθοπλασία και πραγματικότητα, κινηματογράφος και ζωή μπλέκονται σε μια προσπάθεια ανάδειξης των βαθύτερων επιρροών, εντυπώσεων, συναισθημάτων που διαμόρφωσαν έναν μεγάλο σκηνοθέτη. Μέσα από τα μάτια, τις αισθήσεις και τις αναμνήσεις του ίδιου. Μέσα από την ανάγκη του, μετά την απώλεια του πατέρα του, να δημιουργήσει μια προσωπική ταινία, να ρίξει μια παιχνιδιάρικη, νοσταλγική μα ειλικρινή ματιά στο παιδικό-εφηβικό παρελθόν του.

Στις καλύτερες στιγμές της, η ταινία πετυχαίνει ακριβώς αυτό. Να μεταδώσει μια ζεστή, γλυκιά αίσθηση ανακάλυψης του εαυτού και του κόσμου. Να αναδείξει φιλόδοξα το πώς μεγαλώνοντας οι γονείς μετατρέπονται σταδιακά σε αληθινά πρόσωπα, τα βιώματα σε ουσιαστικές επιδράσεις. Στις περισσότερες, υποκύπτει σε γλυκανάλατες διαθέσεις και συναισθηματισμούς, ενώ προσπαθεί να καλύψει μεγάλο έδαφος και πολλή πληροφορία σε 151 λεπτά, αφήνοντας αναπόφευκτα κάποια κομμάτια λιγότερο δουλεμένα.

Και πάλι, το “The Fabelmans” αποτελεί μια ιδιαίτερα ευχάριστη ματιά στις λεπτομέρειες της ζωής ενός από τους πιο επιδραστικούς κι επιτυχημένους σκηνοθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου και, αναπόφευκτα, μια διερεύνηση της απαράμιλλης γοητείας της έβδομης τέχνης, των τρόπων με τους οποίους μας συναρπάζει. Το είπε και η Μίτζι. «Οι ταινίες είναι όνειρα που ποτέ δεν ξεχνάς». Και δεν υπάρχει πιο ελκυστική διαφυγή από ένα καλό όνειρο.

Πρώτη δημοσίευση: 24 Νοε. 2022, 02:56
Ενημέρωση: 1 Δεκ. 2022, 02:13
Τίτλος:
The Fabelmans
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
151
Εταιρία διανομής: 
Release: 
24 Νοεμβρίου 2022

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos