Eπιστροφή στη Σεούλ

Σύνοψη: Η Φρεντί είναι μια νεαρή γυναίκα με καταγωγή από την Κορέα που υιοθετήθηκε από Γάλλους γονείς. Όταν επιστρέψει στη Σεούλ, χωρίς να γνωρίζει ούτε τη γλώσσα ούτε την κουλτούρα, θα επιχειρήσει μια αναζήτηση της βιολογικής της ταυτότητας που θα την οδηγήσει σε μια απροσδόκητη πορεία ζωής.

Κριτική: Μετά τη λήξη του πολέμου της Κορέας χιλιάδες βρέφη και μικρά παιδιά υιοθετήθηκαν και μεγάλωσαν σε χώρες του εξωτερικού. Αναμφίβολα, κάποια από αυτά θα επέστρεψαν κάποια στιγμή στον τόπο καταγωγής τους, προσπαθώντας να βρουν απαντήσεις στο ερώτημα του ποιοι πραγματικά είναι ή θέλοντας απλά να γνωρίσουν τη χώρα όπου η εμφάνισή τους δεν τους κάνει να νιώθουν ξένοι.

Ένα τέτοιο ταξίδι αυτογνωσίας παρακολουθούμε και στην κινηματογραφική «Επιστροφή στη Σεούλ», την ταινία του 39χρονου Νταβί Τσου, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γαλλία από Καμποτζιανούς γονείς. Απλώνοντας την αφήγησή του για να χωρέσει σχεδόν μια δεκαετία, ο Τσου μάς συστήνει την Φρεντί, μια γυναίκα που επισκέπτεται την χώρα καταγωγής της με μια μίξη δέους αλλά και συγκαλυμμένης οργής.

Με μια υποδειγματική εναρκτήρια σεκάνς, όπου η Φρεντί πίνει μέχρι τελικής πτώσεως στο μπαρ ενός χόστελ της Σεούλ, αφού έχει καταφέρει να ενώσει σε μια παρέα όλους τους θαμώνες του, αρχίζει να ξετυλίγει το πραγματικό αλλά και εσωτερικό ταξίδι της ηρωίδας του.

Και παρά την ελλειπτική σκηνοθετική του προσέγγιση, η «Επιστροφή του Σεούλ» καταφέρνει, κυρίως μέσα από μικρές λεπτομέρειες, να στήσει ένα αξιομνημόνευτο οδοιπορικό ενηλικίωσης. Η Φρεντί νιώθει σαν ψάρι έξω από το νερό στην πρώτη επίσκεψή της στη Σεούλ, το οποίο ήταν προϊόν μιας αυθόρμητης απόφασης που πήρε χωρίς να ξέρει τι ακριβώς θέλει να ανακαλύψει. Κι αυτή η έλλειψη σιγουριάς και σχεδίου είναι που κάνουν τη Φρεντί μια ακαταμάχητη ηρωίδα, όπως και το ότι παρουσιάζεται μπροστά μας με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματά της.

Είναι, με λίγα λόγια, μια ολοκληρωμένη παρουσία, όχι απλά ένας καθρέφτης που αντανακλά τα ζητήματα ταυτότητας και υπαρξιακής αναζήτησης που θέλει να θίξει ο Τσου.

Κι η νεαρή Γαλλο-Kορεάτισσα εικαστικός Παρκ Τζι-Μιν, στην πρώτη της εμφάνιση εδώ ως ηθοποιός, καταθέτει μια αφοπλιστική ερμηνεία ως Φρεντί. Ηλεκτρισμένη σαν γυμνό καλώδιο, παίζει με μια φυσικότητα που δεν φαντάζει αποτέλεσμα της έλλειψης εμπειρίας της, αλλά προδίδει μια βαθιά αφοσίωση και σχεδόν μεταφυσική σύνδεση με τον ρόλο της.

Έτσι, αυτή η αέναη επιστροφή που επιχειρεί η Φρεντί στη Σεούλ μετατρέπεται σε μια διαχρονική και συνάμα εντελώς σύγχρονη σπουδή πάνω στην ανθρώπινη ανάγκη της εύρεσης του εαυτού σου.