Ελεύθερο θέμα

Σύνοψη: Η Ίρις είναι καθηγήτρια στην Καλών Τεχνών και με σκοπό να οξύνει την κριτική σκέψη των φοιτητών της τους δίνει άσκηση με «ελεύθερο θέμα». Κατά την διαδικασία εκπόνησης της άσκησης η Ίρις ελπίζει στην ψυχο-κοινωνική  ωριμότητάς των φοιτητών της στην κρίση αξιών του σήμερα.

Άποψη: Στη βάση των αλληλένδετων όρων του καλλιτέχνη και της κοινωνίας, στην ανατροφοδότηση επιρροής που πετυχαίνουν και στην ανάγκη εξωστρέφειας κάθε καλλιτεχνικής δημιουργίας, η Στέλλα Θεοδωράκη αφήνει τη σκέψη της ελεύθερη να δράσει αυτοβούλως σε μία σεκάνς αφηρημένων ιδεών. Στο “Free Subject” η αντισυμβατική καθηγήτρια ζητάει από τους φοιτητές της να καταπιαστούν με αντικείμενο δικής τους προτίμησης, απαιτεί ωστόσο συνοχή και συγκρότηση στη σκέψη τους, που αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο. Παραδόξως, στο φιλμ που παρακολουθούμε εμείς, ενώ η συλλογιστική πορεία της δημιουργού προδιαθέτει για κάποιο νόημα, η έντονη ανάγκη για καλλιτεχνικότητα και πρωτοποριακή αφήγηση αποπροσανατολίζουν κάθε πρόθυμο για σκέψη θεατή. Η φιλοδοξία είναι μεγάλη αλλά τα επίκαιρα θέματα είναι πολλά και στριμωγμένα και δεν αξίζουν όλα την δέουσα προσοχή μας.

Το να μιλάμε για  φιλελευθερισμούς, κατάρριψη του καθωσπρεπισμού, κοινωνική και οικονομική κρίση, ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, ανθρώπινα δικαιώματα και το σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα που συγκρατεί τους φοιτητές αντί να τους ωθήσει για ανανέωση είναι απόλυτα σεβαστό και λυτρωτικό. Το απροσδιόριστο χαρμάνι τους όμως καταλήγει άνευ ουσίας και δυσνόητο σαν ένα μάθημα αποσπασματικών ιδεών που κανείς δεν θέλει να παρακολουθήσει.

Η Θεοδωράκη των Ημερολογίων Αμνησίας δείχνει ξεκάθαρη προτίμηση στο φευγαλέο σινεμά, στην φευγάτη κινηματογράφηση και στο εύπλαστο σενάριο που ξεχνιέται και παραθέτει χωρίς να τεκμηριώνει. Το τέλος αναμοχλεύει όλες τις διαφορετικές φιλοσοφίες των φοιτητών σε μία σουρεάλ σκηνή γλεντιού την οποία η καθηγήτρια παρακολουθεί με θαυμασμό. Ενδεχομένως η συγκεκριμένη να πέτυχε τον σκοπό της σχετικά με εξέλιξη των μαθητών της, εμείς πάντως ξεμείναμε με αναπάντητα ερωτήματα και τον χρόνο μας χαμένο.