Dream scenario

Σύνοψη: Τα πάντα στη ζωή του Πολ, ενός βαρετού ακαδημαϊκού και οικογενειάρχη, ανατρέπονται όταν εκατομμύρια άνθρωποι αρχίζουν να τον βλέπουν στα όνειρά τους. Όταν όμως αυτές οι νυχτερινές επισκέψεις στον ύπνο των αγνώστων παίρνουν εφιαλτική τροπή, ο Πολ καλείται να σώσει τη λογική και την υπόληψή του, ενώ παράλληλα δυσκολεύεται να διαχειριστεί την αναπάντεχη φήμη.

Γνώμη: Ποτέ η φράση “σε είδα στον ύπνο μου” δεν έχει αποκτήσει τόσο κωμικοτραγικές διαστάσεις όσο στο “Dream Scenario”, τη σάτιρα του Νορβηγού Κρίστοφερ Μπόργκλι, του οποίου το πολύ ενδιαφέρον αλλά σχετικά άνισο “Sick of Myself” είδαμε πρόσφατα στις ελληνικές αίθουσες.

Με παραγωγό εδώ τον Άρι Άστερ των “Hereditary” και “Midsommar”, o Μπόργκλι φτιάχνει στο “Dream Scenario” ένα μείγμα κωμωδίας, τρόμου και κριτικής του influencing και του cancel culture, μέσα από την ιστορία ενός απλού, σχεδόν βαρετού, ανθρώπου που βρίσκεται από πουθενά να μονοπωλεί τα όνειρα, αλλά και τον ξύπνιο ολόκληρου του πλανήτη.

Κι ενώ η πρώτη ώρα της ταινίας είναι σχεδόν υποδειγματική, προσφέροντας άπλετο γέλιο και εμπνευσμένες στιγμές, το δεύτερο μισό αναμασά όλες σχεδόν τις ιδέες που έχει χώσει στο σενάριό του ο Μπόργκλι, με το αίσθημα του ενθουσιασμού να ξεφουσκώνει ελαφρώς, πριν οδηγηθούμε όμως σ’ ένα όμορφο φινάλε που σε αφήνει με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο.

Φυσικά, το “Dream Scenario” δεν θα αποκτούσε τόσο μεγάλο buzz αν δεν είχε στον κεντρικό ρόλο τον Νίκολας τον Κέιτζ, τον οποίο έχουμε να δούμε σε τέτοια κωμικά κέφια από το “Adaptation” (2002) του Τσάρλι Κάουφμαν, το έργο του οποίου φαίνεται ότι αποτελεί μία ξεκάθαρη επιρροή για τον Μπόργκλι.

Ρόλοι όπως αυτός του Πολ. ενός ανθρώπου που έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με το παράλογο, είναι το ψωμάκι του Αμερικανού ηθοποιού που διανύει μία εντυπωσιακή αναγέννηση της καριέρας του, διαλέγοντας πλέον πιο προσεκτικά τους σκηνοθέτες και τα project στα οποία συμμετέχει.

Ο Κέιτζ ξέρει πώς να κρατήσει ισορροπία ανάμεσα στην κωμική και την τραγική πλευρά του ήρωά του και δικαιώνει όλους όσους τον ακολουθούν και τον υποστηρίζουν απέναντι σε κατηγορίες του τύπου “δεν είναι καλός ηθοποιός”.

Όχι μόνο είναι καλός, είναι μία σπάνια περίπτωση ερμηνευτή, που έχει φτάσει πλέον στο σημείο που μπορεί να αναβαθμίσει μία ταινία, μόνο και μόνο με την παρουσία του. Ο Μπόργκλι είναι τυχερός που τον έχει εδώ στη διάθεσή του, αλλά αν θέλει να γίνει ο νέος Τσάρλι Κάουφμαν, τότε έχει αρκετό δρόμο ακόμα μπροστά του.