Cow

Σύνοψη: Το μοναδικό ντοκιμαντέρ της κορυφαίας Βρετανίδας δημιουργού, Άντρεα Άρνολντ (American Honey), υπόσχεται να συνταράξει τον τρόπο που βλέπουμε τα ζώα και τα όσα πολύτιμα αυτά μας παρέχουν.

Ένα καθηλωτικό κινηματογραφικό πορτρέτο της καθημερινής ζωής δύο αγελάδων.

Άποψη: Πέρσι είχαμε το Gunda του Victor Kossakovsky και παραγωγό τον Joaquin Phoenix για την ζωή ενός γουρουνιού (μια τρομερή ταινία παρεμπιπτόντως για όποιον δεν την έχει δει, η κριτική μας εδώ) και φέτος η Andrea Arnold μας αποτυπώνει με πολύ διαφορετικό τρόπο την ζωή μιας αγελάδας.

Η βρετανίδα δημιουργός που την ξέρουμε περισσότερο για τα ανεξάρτητα δράματά της που συνήθως περιστρέφονται γύρω από νεαρά άτομα και τις σχέσεις που δημιουργούν ή σχέσεις γονιών-παιδιών και  πάντα προσανατολισμένη σε ένα ανθρωποκεντρικό και ευαίσθητο σινεμά, τώρα καταπιάνεται με το ζωικό βασίλειο και συγκεκριμένα την αγελάδα Luma σε μια φάρμα στο Kent της Αγγλίας. Είναι η πρώτη της δουλειά μετά την σκηνοθεσία της δεύτερης σεζόν του Big Little Lies και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις περσινές Κάννες.

Η Arnold ήθελε να σκηνοθετήσει ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με ένα ζώο (αρχικά είχε σκεφτεί να είναι κότα) μέσα στο διάβα των ετών. Τελικά αποτυπώνει κάτι πολύ πιο γρήγορο και φευγαλέο, ένα άναρχο ντοκιμαντέρ μιας και μια αγελάδα δεν μπορεί να ενταχθεί στις ανθρώπινες νόρμες. Αν θέλουμε να το συγκρίνουμε με το Gunda, εκεί που αυτό είχε μια συγκεκριμένη αφήγηση με αρχή, μέση και τέλος, καθώς ναι μεν βλέπαμε την ζωή του γουρουνιού αλλά ο σκηνοθέτης μέσα από αυτήν ήθελα να διηγηθεί μια συγκεκριμένη ιστορία που φαίνεται πως εξαρχής ήξερε προς τα πού θα κινηθεί, στο Cow βλέπουμε ένα πιο αυθαίρετο δημιούργημα, όπου η αγελάδα σε πάει εκεί που θέλει, χωρίς να υπάρχει από πίσω μια τόσο οργανωμένη ιστορία.

 Ένα ευαίσθητο και ειλικρινές ντοκιμαντέρ, που εστιάζει στην αγελάδα και την αντιμετωπίζει σαν άνθρωπο, κάνοντάς της κοντινά και αφήνοντάς την να «μιλήσει» την δική της γλώσσα, να εκφραστεί όπως μπορεί, χωρίς να κατευθύνεται τόσο από τον άνθρωπο.

Αν κάτι ξενίζει λίγο είναι η αρκετά έντονη παρουσία ανθρώπων μέσα στο ντοκιμαντέρ, που αφαιρεί κάτι από την ουσία του νοήματος. Αν στο Gunda είχαμε ένα καλλιτεχνικό σινεμά γύρω από ένα γουρούνι, εδώ έχουμε ένα ντοκιμαντέρ τύπου αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά, με το πιο γρήγορο και κοφτό μοντάζ, με τα πιο άτσαλα πλάνα, με την γήινη φωτογραφία και την έμφαση στις δυσκολίες και στην εργασία.

Άλλωστε το αμερικάνικο ανεξάρτητο σινεμά είναι ο ορισμός του προτεσταντικού πνεύματος, καθώς εξάρει όλες τις αρχές και αξίες του προτεσταντικού δόγματος, όπως ακριβώς κάνει και αυτό το ντοκιμαντέρ της Arnold, που δείχνει να θεωρεί εξίσου σημαντική την ζωή της αγελάδας με των ανθρώπων που την περιβάλλουν. Και φυσικά κάνει πολύ καλά!