Μια ντραμεντί για την γαστρονομική απόλαυση που προσπαθεί να διαφοροποιηθεί κάπως (από τον σεναριογράφο των "Locke" & "Eastern promises") όσον αφορά το πορτραίτο του πρωταγωνιστή, επιδιώκοντας να τον παρουσιάσει μετρημένα αντιπαθή.
Τα καταφέρνει; Με σχετική επιτυχία και ίσως αυτό είναι το μόνο καινοτόμο στοιχείο στο φιλμ του Τζον Ουέλς, από τη στιγμή που και ο Μπράντλεϊ Κούπερ το παλεύει όσο γίνεται.
Κατά τα λοιπά, εντελώς προβλέψιμη ιστορία -τα έχουμε δει όλα ξανά και ξανά-, εντυπωσιακό καστ αλλά σχεδόν ανεκμετάλλευτο, όμορφα κινηματογραφημένα τα πιάτα, αλλά συνολικά μια αίσθηση προσεκτικά φτιαγμένου μεν φαγητού, αλλά για κατανάλωση φαστ φουντ, χωρίς την παραμικρή γαστριμαργική έκπληξη.
Υπόθεση: Σε κάποιες από τις πιο επιτυχημένες κουζίνες του πλανήτη επικρατεί πολεμικό κλίμα, αλλά αυτό για τον ταλαντούχο σεφ Άνταμ Τζόουνς δεν είναι πρόβλημα - είναι, αντίθετα, αυτό που τον κάνει να νιώθει ότι εκεί ακριβώς ανήκει. Ο Άνταμ τα είχε όλα – και τα έχασε. Το πρώην κακό παιδί των εστιατορίων του Παρισιού, που κέρδισε δύο αστέρια Michelin, νοιαζόταν μόνο για την συναρπαστική έξαψη τού να δημιουργείς εκρήξεις γεύσης. Για να αποκτήσει την δική του κουζίνα, όπως και το τρίτο αστέρι Michelin που του διαφεύγει, ο Τζόουνς θα πρέπει να αφήσει πίσω τις κακές του συνήθειες και να πάρει στην ομάδα του τους καλύτερους, όπως την όμορφη Ελέν.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων