Bombshell

Σύνοψη: Η ταινία ακολουθεί τα γεγονότα που έλαβαν χώρα μετά την μήνυση της Γκρέτσεν Κάρλσον, παρουσιάστριας του FOX News, κατά του τότε διευθυντή Ρότζερ Άιλς για σεξουαλική παρενόχληση. Ο μεγάλος αριθμός γυναικών που υποστήριξε την παραπάνω κατηγορία καθώς είχαν υποστεί και αυτές παρόμοιες καταστάσεις, οδήγησαν στην απόλυση του Άιλς αλλά και στην υποβάθμιση του καναλιού.

Άποψη: Ήταν 2016 όταν η Γκρέτσεν Κάρλσον αποφάσισε μετά την απόλυσή της να μηνύσει τον άνθρωπο που στεκόταν πίσω από όλη την φιλοσοφία ενημέρωσης που παρείχε το αμερικανικό κανάλι FOX και φυσικά, μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχαμε σκάνδαλο Γουάινσταιν. Οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις όπως και τα συνήθη σεξιστικά σχόλια του Άιλς και των συνεργατών του μετρούσαν ήδη 20 χρόνια και η καθαίρεση ήταν από τις συνταρακτικές στιγμές εκείνου του χρόνου. Χωρίς έκπληξη βλέπουμε τον χαρακτήρα να μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη ενώ το Showtime ήδη έχει ολοκληρώσει μίνι σειρά (“The Loudest Voice”) με τον Ράσελ Κρόου στον πληθωρικό ρόλο του διευθυντή. Ωστόσο, στο “Bombshell” η ιστορία θα ειπωθεί από την άλλη πλευρά και θα συσταθεί ως πράξη εκδίκησης από τον γυναικείο πληθυσμό και δη, από το εκθαμβωτικό γυναικείο καστ που ενσαρκώνει τους πιο κομβικούς χαρακτήρες της υπόθεσης.

Ο Τζέι Ρόουτς (“Trumbo”) πιάνει την επιβλητική Σαρλίζ Θερόν σε μία αρχική σεκάνς ξενάγησης στο κτίριο της News Corporation όπου εδρεύει το FOX News και στεγάζεται το γραφείο του Άιλς. Ο σεναριογράφος Τσαρλς Ράντολφ δίνει το εταιρικό προφίλ όπως έκανε στο “The Big Short” και δικαίως κρατάει με την βοήθεια του σκηνοθέτη την εγρήγορση στην ιστορία και την ροή των πραγμάτων έτσι ώστε ποτέ δεν φαίνεται να υπάρχει αδυναμία από την μεριά του “Bombshell” και πλήξη από την δική μας. Η αφήγηση παλινδρομεί ανάμεσα στην αμφιταλαντευόμενη Θερόν, την αποφασισμένη Νικόλ Κίντμαν και την ανυποψίαστη Μάργκο Ρόμπι και εναλλάσσει τις οπτικές προς έναν άνθρωπο με διαφορετικά πρόσωπα και για τις τρεις πρωταγωνίστριες. Ο εχθρός/αρωγός/ημί-αρεστός Άιλς βρίσκει στον Τζον Λίθγκοου τα χούγια που έλειπαν από την κατά τα άλλα υπέροχη ερμηνεία του Ράσελ Κρόου, αν και ο ίδιος αργεί να στοχοποιηθεί από την ταινία που φτιάχτηκε γι’ αυτόν αφού ο Τραμπ ανοίγει την συζήτηση περί γυναικείας ταπείνωσης καλύτερα από τον καθένα.

Και αυτός είναι ένας λόγος που η σκηνοθεσία στο “Bombshell” εξυπηρετεί την ιστορία υποδεικνύοντας την υπεροχή σε ένα πολύπλοκο σενάριο που υφαίνεται διεξοδικά για να χωρέσει αν όχι όλους σίγουρα τους περισσότερους υπαίτιους μιας πολιτικής «οπτικού μέσου» που κατά βάση δικαιολογούσε την παρενόχληση. Στην διεύρυνση της δραματοποίησης  χρησιμοποιεί και με άμεσο τρόπο μυθοπλαστικούς χαρακτήρες όπως αυτός της Κέιλα (Μάργκο Ρόμπι) η οποία θα βρει τον δρόμο της για το γραφείο του Άιλς, που θα δώσουν μία παραστατική εικόνα από τις κακές, εργασιακές συνήθειες του τέως διευθυντή.

Παρόλα αυτά, μέσα στο σύμπαν της εξευτελιστικής ενημέρωσης όπου όλοι τρέχουν με τα κινητά ανά χείρας και οι γυναίκες παρουσιάστριες υποχρεούνται να φοράνε μόνο φορέματα, πρωταγωνιστής δεν είναι ούτε ο Ρότζερ Άιλς αλλά ούτε και η παρενόχληση.

Δικαιολογημένα, το πρωταγωνιστικό τρίο είναι στο επίκεντρο αλλά τελικά το “Bombshell” καταφέρνει να γίνεται κομμάτι της Σαρλίζ Θερόν και ο αντικρουόμενος χαρακτήρας που κλήθηκε να ερμηνεύσει και όντως ισοπεδώνει –έχει κατοχυρώσει ήδη μία υποψηφιότητα στις Χρυσές Σφαίρες και πολλά μέσα την υπολογίζουν και για τα Όσκαρ. Σαφώς, η καθοριστική ή και κυρίαρχη παρουσία της δεν αλλάζει την υφή του “Bombshell” που καθορίζεται από τον χαρακτηρισμό της «αληθινής ιστορίας» και φέρει το ανάλογο βάρος σεβασμού προς τα θύματα. Αξίζει την προσοχή σας.