Blockers

Σύνοψη: Η Julie, η Kayla και η Sam είναι τρείς φίλες που τελειώνουν το σχολείο και ετοιμάζονται για το πάρτι αποφοίτησης. Βασικός τους στόχος είναι πριν πάνε στο κολέγιο να έχουν χάσει την παρθενιά τους. Η Julie αποφασίζει να κάνει σεξ με το αγόρι της, η Kayla με κάποιον που της αρέσει, όσο η Sam εξερευνά την σεξουαλικότητά της. Θα πάνε στο πάρτι με αυτόν τον στόχο, μόνο που υπολόγισαν χωρίς τους υπερπροστατευτικούς γονείς τους, τον πατέρα της Kayla, τον πατέρα της Sam και την μητέρα της Julie, που θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τις σταματήσουν.

Άποψη: Το «Blockers» («Κοκομπλόκο») δεν είναι μία τυπική νεανική σεξοκωμωδία, και αυτό έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Η ταινία της Kay Cannon, στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο, έχοντας όμως γράψει το σενάριο και των τριών «Pitch Perfect», ενώ ανήκε στην συγγραφική ομάδα του «30 Rock», καταπιάνεται με ένα στόρι που έχουμε συνηθίσει με αγόρια πρωταγωνιστές και με ξεκάθαρα ανδρική, συνήθως σεξιστική, σχεδόν μισογυνιστική, ματιά. Η Kay Cannon διαφοροποιείται και επιχειρεί να κάνει ένα «American Pie», που αυτήν την φορά τα κορίτσια δεν θα είναι στη σφαίρα της εφηβικής φαντασίωσης, ή απλώς το τρόπαιο της προσπάθειάς τους να χάσουν την παρθενιά τους, αλλά είναι οι βασικές πρωταγωνίστριες, και σε μία επιτυχημένη αμφισβήτηση των έμφυλων στερεοτύπων, εκείνες είναι που τώρα επιδιώκουν να κάνουν πρώτη φορά σεξ, ζητώντας το, ή ορθότερα απαιτώντας το από τους συνοδούς τους στο πάρτι αποφοίτησης.

Εξίσου επιτυχημένη είναι και η παρουσίαση των γονιών, που ενώ σε μία κλασική εφηβική σεξοκωμωδία ποτέ δεν έχουν αντίρρηση να βιώσουν αυτήν την εμπειρία τα αγόρια τους, αντιθέτως επαίρονται, στο «Blockers» οι γονείς προσπαθούν να μπλοκάρουν τις κόρες τους από κάτι τέτοιο, διότι είναι κορίτσια, οπότε αυτή η στιγμή είναι πολύ σημαντική για να την βιώσουν τόσο επιπόλαια. Παρουσιάζει δηλαδή την στερεοτυπική εικόνα του γονιού που δεν θέλει να σκέφτεται ότι θα κάνει κάτι τέτοιο η κόρη του, με μία δόση όμως ειρωνείας και κριτικής ως προς αυτό. Και ενώ όλα αυτά δείχνουν ότι ίσως μιλάμε για ένα νέο «American Pie», που έφερε την επανάκαμψη στο είδος, μετά την πληθώρα τέτοιων ταινιών στα 80s, το πρόβλημα εντοπίζεται αλλού, στην αδυναμία της ταινίας να κρατήσει να ενιαίο ύφος, ή έστω ένα ύφος ταιριαστό προς το είδος που υπηρετεί.

Το «Blockers» μπλέκεται κάπου ανάμεσα στο ύφος των αδερφών Farrelly, στο «Superbad» και τις σεξοκωμωδίες των 00s, αλλά ταυτόχρονα σε μία ρομαντική ταινία ενηλικίωσης και σε μία οικογενειακή ταινία. Το είδος των sex comedies διακρίνεται από μία κάφρικη αίσθηση της πλάκας, που ασχέτως αν είναι αρεστή ή όχι, το κάθε είδος έχει τους δικούς του κώδικες. Και του συγκεκριμένου είναι η παρουσίαση με κάφρικο και υπερσεξουαλικό τρόπο της ζωής των εφήβων, με στόχο να εξιτάρει τόσο τους συνομήλικους, όσο και εκείνους που θα ήθελαν να είχαν ζήσει μία τέτοια εφηβεία. Η ταινία δεν ξέρει προς τα πού να κατευθυνθεί, με αποτέλεσμα να παρατηρείται το εξής παράλογο: οι γονείς να αποκτούν εν τέλει περισσότερο χώρο στην πλοκή και να συμμετέχουν σε πιο κάφρικες σκηνές, ενώ η πλοκή των κοριτσιών να είναι τόσο αδύναμη, που καταλήγει αχρείαστη, και πολλές φορές είναι σαν να πρωταγωνιστούν σε ρομαντική ταινία. Η πάλη του πιο εφηβικού χιούμορ και της αφόρητα συναισθηματικής φόρτισης που διακατέχεται ώρες-ώρες οδηγεί σε κάτι τουλάχιστον παράταιρο. Όσο και αν μοιάζει περίεργο, εν τέλει απευθύνεται περισσότερο σε γονείς, παρά σε εφήβους!