Blind

To σοκ είναι καλό

Τι συμβαίνει όταν ένας σκηνοθέτης έχει κουραστεί να βλέπει προβλέψιμες ταινίες από άλλους και ταυτόχρονα διαθέτει ευαισθησία προς τους ανθρώπους που είναι τυφλοί; Δημιουργεί ένα φιλμ σαν το Blind.

Από την αρχή μέχρι το τέλος του, το Blind, πολυαναμενόμενο φιλμ του Eskil Vogt από τη Νορβηγία, μετά και το Sundance, (θυμηθείτε τον από το σενάριο του Oslo, 31 Αυσούστου, το καταπληκτικό μικρό νορβηγικό δαιμαντάκι, και πάλι με την εμπλοκή του ανηψιού Τρίερ και σκηνοθέτη του Oslo στο project) παίζει με το μυαλό αλλά και την οπτική γωνία και ικανότητα του θεατή.

Το σοκ και το twisting ending είναι αυτοσκοποί σε αυτό το φιλμ που μιλά για μια νεαρή γυναίκα που έχει χάσει την όρασή της ( η Ellen Dorrit Petersen είναι αρκούντως creepy και σπασμένη) και το μυαλό της γίνεται...υπερβολικά δημιουργικό ως προς την ανάπλαση της πραγματικότητας, που περιλαμβάνει τον άντρα της, μερικούς kinky ηδονοβλεψίες-alter ego της (οι ηθοποιοί τους ενσαρκώνουν ιδανικά) και τον επαναπροσδιορισμό του χώρου γύρω της.

Αν και το αλάτι και το πιπέρι της υπόθεσης προστίθεται αρκετά νωρίς, κλείνει με γενναιοδωρία το μάτι στο θεατή, αφήνοντάς τον να απολαύσει τις συνεχείς ανατροπές, Η κάμερα κοιτά την ηρωίδα κομματιασμένα και αποσπασματικά, διευρύνοντας τα οπτικά πεδία της και δημιουργώντας νέα απτικά. Σκηνοθετικά υπερτονίζονται με διάφορους πρωτότυπους τρόπους οι άλλες αισθήσεις, και νιώθεις σαν να έχεις υποχρεωθεί σχεδόν σαδιστικά να είσαι συνεχώς πίσω από το κεφάλι της πρωταγωνίστριας και να τη βοηθάς να βρει το δρόμο της. Η έμφαση στην απτική πλευρά της εικόντας ανατρέπει λεπτό το λεπτό το κλίμα που αιωρείται, ενώ το μοντάζ συνεχώς γκρεμίζει ο,τι έχει χτίσει, με την άνεση αυτού που ξέρει ότι μπορει να δημιουργήσει από το μηδέν ανά πάσα στιγμή, αφού η μνήμη του έχει αρχίσει να τον προδίδει. Έτσι αγγίζεται βιωματικά μία πτυχή της ψυχολογίας ενός τυφλού και ανατρέπονται τα στερεότυπα που μπορει να του αποδίδονται.

Τα καθαρά νορβηγικά πλάνα και τοπία με το φως τους κρύβουν αρκετό σκοτάδι και η τυφλότητα ίσως καμιά φορά να είναι ο μοναδικός τρόπος να το αντέξεις, στοιχειωμένος από ένα soundtrack που αναζητείται ακόμη. 

Εύη Αβδελίδου