Σύνοψη: Ένας γιατρός µετακοµίζει σε ένα απομακρυσμένο χωριό για να κάνει το αγροτικό του. Εκεί, ερωτεύεται µια ευπαθή κοπέλα, η οποία ζει αποµονωµένη από τους δεισιδαίμονες συγχωριανούς της, διότι πάσχει από µια σπάνια ασθένεια που καθιστά το δέρµα της σαν φλοιό δέντρου. Αποφασισμένος να την θεραπεύσει, ο γιατρός θα συνειδητοποιήσει σύντοµα ότι τα πράγµατα δεν είναι όπως φαίνονται, ιδιαίτερα όταν εκείνη του αποκαλύπτει ένα παράδοξο τρόπο για να την σώσει.

Άποψη: Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Μίνωα Νικολακάκη είναι ένα παραμύθι σαν αυτά τα σκοτεινά παραμύθια που μας διηγείται ο Del Toro, θυμίζοντας κάτι από The Shape of Water, μιας και εδώ η συνάντηση δύο διαφορετικών κόσμων, όπου ο ένας εκπροσωπεί τον δυτικό πολιτισμό και την επιστήμη, όντας γιατρός, και ο άλλος την μαγεία, το απόκοσμο, το παραμύθι και την δεισιδαιμονία με την δερματική παραμόρφωση που έχει δεχτεί, συνδέονται και συγκρούονται.

Επηρεασμένος από τις λαϊκές διηγήσεις στα χωριά, ο Νικολακάκης δεν ενδιαφέρεται για έναν τυπικό, συμβατικό ρεαλισμό, αλλά έναν δικό του, προσωπικό και συνεπώς ιδιότυπο ρεαλιστικό συμβολισμό, σαν εκείνον του Chagall που παρέμενε ρεαλιστής ακόμα και όταν οι μορφές πετούσαν στον ουρανό σαν πνεύματα. Το πνευματικό και το επιστημονικό είναι δύο έννοιες θεμελιακές στην υπόθεση της ταινίας.

Θα μπορούσαμε να δούμε την ταινία και σαν μια σκοτεινή και γκροτέσκα παραλλαγή του σεναρίου του Suntan, όπου εκεί ένας γιατρός πηγαίνει σε ένα νησί, την Αντίπαρο, και συγκρούεται επεισοδιακά με έναν άλλο κόσμο, τον ξέφρενο κόσμο των νεότερων ανθρώπων, ενώ εδώ σε ένα ορεινό χωριό (η ταινία είναι γυρισμένη σε ένα καστανοδάσος στον Πάρνωνα) ο γιατρός που επισκέπτεται την περιοχή έρχεται αντιμέτωπος και βγαίνει από τις σταθερές του εξαιτίας ενός αλλόκοτου πλάσματος που τίποτα δεν θυμίζει τα όσα ξέρει. Ένα πλάσμα άμεσα συνδεδεμένο με την φύση. Προσπαθεί να βοηθήσει, προσπαθεί να επικοινωνήσει.

Ο σκηνοθέτης επιχειρεί να συνδέσει τις λαϊκές παραδόσεις και τους μύθους με μια πιο «μαύρη» αισθητική αλά Del Toro ή ακόμα και τύπου Edgar Allan Poe. Το αποτέλεσμα ωστόσο προσιδιάζει περισσότερο στην ταινία Metamorphoses (2014) του Christophe Honore, βασισμένη στις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου. Διαθέτει την ίδια παράταιρα γκροτέσκα όψη, ακόμα και η φωτογραφία του Θεόδωρου Μιχόπουλου έχει εκλεκτικές συγγένειες με την γαλλική ταινία. Απουσιάζει η ποιητικότητα και οι βαθιοί συμβολισμοί των Del Toro και Poe.

Ενδιαφέρουσα μεν προσέγγιση και σίγουρα ασυνήθιστη για τα ελληνικά δεδομένα με έναν δικό της weird τρόπο που διαφοροποιείται, ωστόσο οι συμβολισμοί και οι μεταφορές παραμένουν εγκλωβισμένες σε ένα πρώτο επίπεδο. Εύστοχη η επιλογή της τοποθεσίας, συμβάλλοντας στην τόνωση της αίσθησης του μυστηρίου, ένα μυστήριο ταυτόχρονα παγανιστικό και λαϊκότροπο, νιώθωντας ότι κάπου εκεί θα ξεπροβάλλουν πλάσματα της αρχαίας μυθολογίας αλλά και των παιδικών παραμυθιών.  Σημαντική η παρουσία του Προμηθέα Αλειφερόπουλου και της Αναστασίας-Ραφαέλας Κονίδη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους με ερμηνείες που θα μπορούσαν να σταθούν και σε μια διεθνή παραγωγή. Η ταινία μάλιστα είχε μια διεθνή παρουσία καθώς προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, της Βαρσοβίας, της Θεσσαλονίκης αλλά και σε φεστιβάλ στην Ινδία, στην Κορέα και στην Τουρκία. Ένα πανθεϊστικό κομψοτέχνημα, με ελλείψεις αλλά και ενδιαφέρουσες ιδέες.

Πρώτη δημοσίευση: 10 Σεπτεμβρίου 2020, 03:25
Ενημέρωση: 17 Σεπτεμβρίου 2020, 14:35
Τίτλος:
Άλυτη
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
89
Εταιρία διανομής: 
Release: 
10 Σεπτεμβρίου 2020

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos