1900

Η παράλληλη ιστορία δύο νέων που γεννήθηκαν την πρωτοχρονιά του 1900, σε γειτονικά σπίτια: ο γιός ενός τσιφλικά και ο γιος ενός κολίγα. Τα παιδιά συνδέονται με στενή φιλία, μεγαλώνουν μαζί, ανακαλύπτουν την φύση και τον έρωτα, μοιράζονται τις γυναίκες, αλλά όσο περνούν τα χρόνια, η ταξική διαφορά που στα νεανικά τους χρόνια είχε μικρή σημασία, αυξάνει όλο και περισσότερο, για να καταλήξει να αποτελεί ανάμεσά τους, ένα χάσμα.

Πρόκειται για ένα έντονα πολιτικοποιημένο έργο, το οποίο είχε ως στόχο να αφηγηθεί την γέννηση των σοσιαλιστικών ιδεών και της επαναστατικής ουτοπίας, από τις αρχές του αιώνα μέχρι και την πτώση του φασισμού. 

Ο Μπερτολούτσι είπε ότι έκανε το «1900» ως «ένα είδος διαλόγου» με τον πρώην μέντορά του Πιερ Πάολο Παζολίνι. Περιορίζοντας τη φυσική εμβέλεια της ιστορίας, ο Μπερτολούτσι προσεγγίζει τους χαρακτήρες του μέσω μιας περιφερειακής επίγνωσης της κοινοτικής σημασίας τους καθώς μειώνεται έναντι της αναπτυσσόμενης βιομηχανικής κοινωνίας γύρω τους. Είναι μια ιστορία φτιαγμένη από κομμάτια ανέκδοτης εμπειρίας ανθρώπων που ζουν στην Πάρμα. Ο Μπερτολούτσι δημιούργησε ένα κινηματογραφικό ύφος που περιέχει και γεμίζει με εμπειρία δεκαετιών ένα  τηλεσκόπιο μέσα από τις εικόνες που τραβήχτηκαν από την παρατηρητική κάμερα του Vittorio Storaro. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε ντόπιους αγρότες ως πρόσθετους στην ταινία και η παρουσία τους προσθέτει άλλο ένα στρώμα ιστορικής γνώσης στην αυθεντικά μετριασμένη αφήγηση. Όπως ο Όρσον Γουέλς δημιούργησε μια νέα κλίμακα με τον «Πολίτη Κέιν», έτσι και ο Μπερτολούτσι όρισε τι μπορεί να περιέχει η επική κινηματογραφική φόρμα.