SWITCH

Έτσι όπως το έγραψα, μπορεί να το πάρει κανείς για θρίλερ, αλλά καμία σχέση. Πρόκειται για ΑΛΛΗ μία κομεντί από τις ΗΠΑ που θίγει μεν ένα ευαίσθητο θέμα, αλλά προσέχει ΤΟΣΟ πολύ να μην το δείξει πολύ ελαφρύ που τελικά καταλήγει σε ένα εντελώς αδιάφορο, χιλιοειπωμένο και χιλιοειδωμένο εργάκι, χωρίς την πραγματική έξαρση. Ποντάρει φυσικά πολλά στην Άνιστον, η οποία ερμηνευτικά είναι στα συνήθη στάνταρ της: κάτω του μετρίου. Ο παρτενέρ (καψούρης και καλά κολλητός της που βάζει το δικό του σπέρμα στο κουτάκι…) το προσπαθεί περισσότερο, Γκόλντμπλαμ και Λιούις, απλές καρικατούρες.