The numbers station

Σκοτεινό, διχασμένο, θρίλερ

Ένα κλειστοφοβικό και σκοτεινό (σχεδόν υποφωτισμένο σε αρκετά σημεία) θρίλερ, με τα αντίστοιχα φωτογραφικά φίλτρα, αρκετά πιστή στην σκανδιναβική μέθοδο για αντίστοιχα φιλμ του είδους, άλλωστε ο σκηνοθέτης είναι Δανός.

Ποντάρει πάρα πολλά στον Τζον Κιούζακ και δικαιώνεται όσον αφορά στην συγκεκριμένη παράμετρο. Ο 47χρονος ηθοποιός αποδεικνύεται εξαιρετικά πειστικός σε έναν κόντρα ρόλο σε σχέση με ότι τον έχουμε συνηθίσει, αυτόν του ανέκφραστου, μοναχικού, τσακωμένου με κάθε είδους συναίσθημα πρώην πληρωμένου δολοφόνου που σε μια κρίση συνείδησης, αποφασίζει να δοκιμάσει μια διαφορετική οπτική στις εντολές των ανώτερών του και σώζει το εγχείρημα από την αδιαφορία.

Το φιλμ πολύ γρήγορα μετατρέπεται σε "θρίλερ δωματίου" με το πρωταγωνιστικό δίδυμο αποκλεισμένο σε έναν σταθμό και εκεί ο Μπάρφεντ αδυνατεί να εκπληρώσει την δική του συνεισφορά: στήνει ορισμένες αδιάφορες σκηνές δράσης, επιλέγει έναν σημειολογικά αυτοαναφορικό τρόπο με άτσαλα flashback για να αποκαλύψει σταδιακά τι έχει συμβεί και ενώ τα δύο twist δεν είναι άσχημα, είναι όμως συνολικά αμήχανα, όπως και η σκηνοθετική του ματιά που διστάζει μεταξύ του ψυχολογικού θρίλερ και της περιπέτειας.

Α.Κ.