The internship

Κλισέ, αλλά ειλικρινές και update

Θεωρητικά, η υπόθεση δεν είναι καθόλου για γέλια: 40άρηδες που απολύονται και αναγκάζονται να προστεθούν σε μια «ανθρωποφάγη» αγορά εργασίας, όπου για να σταθούν ανταγωνιστικά οφείλουν να ξεπεράσουν τις παραδοσιακές βολές και να αναβαθμίσουν το ρεπερτόριό τους. Δεν είναι καθόλου λίγοι οι 40+ που βιώνουν κάτι ανάλογο αυτόν τον καιρό και πολύ περισσότερο εντός των συνόρων. Έρχεται όμως μερικές φορές η κωμωδία να σχολιάσει με υποδόριο, ίσως και καμουφλαρισμένο, κάποιες φορές όμως πιο εύστοχο τρόπο κοινωνικά φαινόμενα. Και ακόμα και αν αποτύχει, εφόσον η προσπάθεια ήταν έντιμη, σε αφήνει με μια γλύκα στο χαμόγελο.

Η αλήθεια είναι ότι ο Λέβι (Date night, Night at the museum, The pink panther) δεν είχε δείξει μέχρι τώρα στην καριέρα του ότι μπορεί να παραδώσει κάτι πιο πολύπλοκο από μια εύπεπτη, μονολιθική, αξιοπρεπής κωμωδία. Και πάνω κάτω το ίδιο έχουμε και στο «Internship», με την μόνη διαφορά ότι το πρωταγωνιστικό δίδυμο είναι απολαυστικό, έμπειρο και δοκιμασμένο σε αντίστοιχο κωμικό μομέντουμ.

Με χαρακτηριστική άνεση λοιπόν (και με αρκετά βοηθητικούς αν και κλισέ δεύτερους χαρακτηρες) οι Βον και Ουίλσον καταφέρνουν να σου μεταδώσουν την αμεσότητα και την κωμική ευκρίνεια του εγχειρήματος συνολικά, από το οποίο απουσιάζει η ιδιαίτερη κωμική έμπνευση, περισσεύει όμως η ειλικρίνεια και η update προπαρασκευή.

Απόστολος Κίτσος