Film Socialisme

(8 / 10). Μία κρουαζιέρα στη Μεσόγειο, δύο αχόρταγα για γνώση αδέρφια και έξι πολύπαθες χώρες του κόσμου, Αίγυπτος, Παλαιστίνη, Οδησσός, Ελλάδα, Νάπολη και Βαρκελώνη. Ο κόσμος μέσα από τα μάτια του Jean –Luc Godard.

Μασάζ στον εγκέφαλο

Όταν ο Jean-Luc Godard αποφασίζει να κάνει ταινία το μόνο που έχεις να κάνεις είναι ένα γερό μασάζ στον εγκέφαλό σου και να πας. Στην ταινία Socialisme θέλει όλων των τύπων των μασάζ μαζί, γιατί βομβαρδίζεσαι με φιλοσοφία, πολιτική, ανθρωπισμό, διανόηση, ποίηση με εναλλαγές σε ταχύτατους ρυθμούς. Κι αν δεν κατάλαβες, να ξαναπάς, κι αν δεν κατάλαβες, να ξαναπάς.

Είναι μία από τις πιο πυκνές σε νοήματα και θέση ταινία, που απαιτεί την αμέριστη προσοχή σου σε κάθε καρέ. Βλέποντάς το, μου δημιουργήθηκε η αίσθηση πως η ταινία είναι ένα κολάζ αποφθεγμάτων, κειμένων και ιδεών που έχουν προβληματίσει, αγγίξει, θυμώσει τον σκηνοθέτη σε ελεύθερη κατανομή στα 100 λεπτά της ταινίας, επενδυμένα οπτικά με κόντρα θέματα, που όμως εξυπηρετούν το στόχο του.

Αριστοτεχνικά ο Godard δεν κάνει τίποτα στην τύχη, ακόμη και οι επιλογές σε ποιότητα εικόνες και ήχου, είναι προσεκτικά επιλεγμένες και τοποθετημένες. Είναι από τις ταινίες που θες να κάτσεις μετά με τους φίλους, να τη δεις ξανά και ξανά, σκηνή προς σκηνή και να κάνεις μία αξέχαστη συζήτηση.

Έλενα Πριόβολου