Don't be afraid of the dark

Βιάζεται να σε τρομάξει

Ένα old school ατμοσφαιρικό ημι-gothic θρίλερ που υπόσχεται πολλά (ειδικά όταν μαθαίνεις ότι ο Μπενίτσιο Ντελ Τόρο υπογράφει σενάριο και παραγωγή) αλλά παραδίδει λίγα. Και το παράξενο είναι ότι το «Don’t be afraid of the dark» δεν πάσχει μόνο από τον –ταλαντούχο, αλλά με μεγάλη πρεμούρα να δείξει την ικανότητά του- σκηνοθέτη Τρόι Νίξι, αλλά πολύ περισσότερο από την αχρείαστη βιασύνη με την οποία σεναριακά εμφανίζονται τα τερατάκια στο προσκήνιο της πλοκής, ενώ και τις ίδιες τις «νεράιδες των δοντιών» δεν τις λες και τρομακτικές οπτικά.

Περισσότερα χαμόγελα προκαλούν, παρά ρίγη.

Κρίμα, γιατί η πιτσιρίκα Μάντισον είναι πολύ καλή (ο Πιρς αδιάφορος και η Χολμς όπως πάντα αδύναμος κρίκος, κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί δεν ασχολείται περισσότερο με τον άντρα της τον Τομ Κρουζ και τα παιδιά, τα οικιακά δεν είναι ντροπή...), τα σκηνικά έχουν χαρακτήρα, το μουσικό σκορ από Μάρκο Μπελτράμι και Μπακ Σάντερς έχει αρκετές creepy στιγμές, συνολικά η δουλειά του Νίξι είναι ατμοσφαιρική, όμως δεν απογειώνεται ποτέ και επί της ουσίας αυτή η μίξη Λαβύρινθου Πάνα με Coraline και Gremlins δεν τρομάζει αν είσαι πάνω από 12 ετών.

Απόστολος Κίτσος