Dogville (2003)

(9 / 10). Μία γυναίκα που προσπαθείνα ξεφύγει από τη Μαφία, καταφεύγει σε μια μικρή πόλη του Κολοράντο. Όταν όμως οι διώκτες πλησιάζουν θα πρέπει να πληρώσει ένα τίμημα για να κρατήσει κρυφό το μυστικό της.

Απογυμνωμένο αριστούργημα

Το απογυμνωμένο αριστούργημα του Τρίερ σε director’s cut. Το πρώτο μέρος της ημιτελούς - μαζί με το Manderlay - ‘αμερικανικής τριλογίας’ του Δανού σκηνοθέτη, παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε όλη την έκτασή του με τη σφραγίδα του δημιουργού του στο μοντάζ. Και φυσικά κάτι τέτοιο μετράει μιας και δίνεται η ευκαιρία σε νεότερους θεατές να εκτιμήσουν ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα έργα του σκηνοθέτη.

Από τη μία η καθαρά αλληγορική διάθεση, το ιδιαίτερο dark χιούμορ και η Κίντμαν σε ρεσιτάλ ερμηνείας κι από την άλλη ένα σετ θεατρικό (ένα sound stage βασικά), μια πόλη φανταστική τα όρια της οποίας χωρίζονται με κιμωλία. Το σχόλιο για τη σκοτεινή, αλλά πέρα για πέρα αληθινή, διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης τσακίζει. Ο θεατής είτε υποβάλλεται σε αυτό είτε διαλέγει την άρνηση της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς,όπως και οι κάτοικοι της ‘Σκυλόπολης’. Ο σκηνοθέτης απαλλάσσει το σετ από σκηνικά, δε χρειάζονται εξάλλου μιας και τα ζητήματα που θέτει είναι εξόχως ηθικά. Σα να ρωτά, να προκαλεί να διαμορφώσουμε στάση απέναντι στη δύναμη της εξουσίας που διαφθείρει.

Εσείς πάλι δώστε απάντηση στις αίθουσες και κάντε ένα υπαρξιακό double bill μαζί με τη «Μελαγχολία».

Μιχάλης Κωνσταντέλλης