A dangerous method

Φροϋδικά τρίγωνα στη Γενεύη του 1900

Στην πιο mainstream ταινία του ο μετρ του «body horror» Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ ανακατεύει το μύθο με την πραγματικότητα, αναζητώντας με αυτό τον τρόπο τις αρχές της ψυχανάλυσης. Αφορμή, μια γυναίκα φυσικά. Η ρωσίδα Σαμπίνα Σπιλράιν, που αντικρίζουμε στην αρχή του έργου είναι ένα ανεξέλεγκτο πλάσμα, με τρομερά ξεσπάσματα βίας που αναλαμβάνει να θεραπεύσει ο Καρλ Γιουνγκ, μαθητής του Σίγκμουντ Φρόιντ, εφαρμόζοντας κατά το δοκούν τις θεωρίες του μέντορά του. Σύντομα οι δύο έως πρότινος συνεργάτες θα έρθουν σε ασυμφωνία, ενώ η μοιραία Σαμπίνα (υπαρκτό πρόσωπο που έγινε ψυχαναλύτρια και αποκαλύφθηκε η συμβολή της στο έργο των δύο αντρών όταν έγινε γνωστή η αλληλογραφία της στα ‘70ς) θα επηρεάσει όσο κανείς άλλος τη σκέψη των «ιερών τεράτων» της ψυχανάλυσης.

Η συμπλήρωση των 68ων ετών του Κρόνενμπεργκ συνέπεσε με τα αντίστοιχα 68α γενέθλια του φεστιβάλ Βενετίας, όπου κι έκανε επίσημη πρεμιέρα το «Dangerous method». Φιλμ σκοπίμως ψυχρό, υπέρ το δέον εγκεφαλικό και πονηρά αντιερωτικό (παρά κάποιες σκανδαλιστικές σκηνές) που προέρχεται από το βιβλίο του Τζον Κερ «A most dangerous method» (1993) που αρχικά μετέφερε στο θέατρο ο Κρίστοφερ Χάμπτον («The talking cure») πριν το μετατρέψει στο σενάριο της ταινίας του Κρόνενμπεργκ.

Εμβληματικός ως συνήθως ο Μόρτενσεν (3η συνεργασία με τον Κρόνενμπεργκ) στο ρόλο του Φρόιντ, αυθεντικός στο ρόλο του μπλεγμένου Γιουνγκ ο περιζήτητος Φασμπέντερ, ενώ η Κίρα Νάιτλι ξαναφοράει ρούχα εποχής σε μια όχι και τόσο καλή στιγμή της. Η ερμηνεία της υπερβολική αρχικά, βελτιώνεται σταδιακά και καταλήγει αποτελεσματική.

KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙΜΑΚΗΣ