Captain America: The First Avenger

Το 1941 ο Στιβ Ρότζερς προσπαθεί να καταταγεί στον στρατό των ΗΠΑ, αλλά Η σωματική του διάπλαση τον καθιστά ανεπαρκή. Ωστόσο, ο επικεφαλής ενός απόρρητου κυβερνητικού γενετικού προγράμματος, βλέπει σε αυτόν τον ιδανικό εκφραστή για την δημιουργία του απόλυτου μαχητή...

Με ακαταμάχητη παλιομοδίτικη αύρα

Αν υπήρχε ποτέ περίπτωση μια ταινία να χαρακτηριζόταν «αμερικανιά» και αυτό να είχε θετική έννοια, τότε το «Captain America: The First Avenger» θα ήταν ακριβώς αυτή η ταινία. Με ρίζες σε ένα comic, το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε μερικούς μήνες πριν από την εμπλοκή των ΗΠΑ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με ξεκάθαρο σκοπό να ανυψώσει το ηθικό των φαντάρων της, η εντυπωσιακά καλοφτιαγμένη αυτή ταινία του Τζο Τζόνστον («Jurassic Park 3») σαφώς και εμπεριέχει άφθονη φιλοαμερικανική προπαγάνδα.

Ωστόσο, την ενθέτει εύστοχα όσο και εμπνευσμένα στην πλοκή, καθιστώντας την ένα από τα απαραίτητα συστατικά της σύνθεσης του προφίλ του Κάπτεν Αμέρικα, του υπερήρωα που κατατροπώνει τους Ναζί, μοστράροντας στο στήθος του την Αστερόεσσα με περισσή υπερηφάνεια! Ξεκινώντας ως παραδοσιακό origin story και εξελισσόμενο με ταχείς ρυθμούς σε μια full θεαματική περιπέτεια καταιγιστικής δράσης, το φιλμ διαθέτει καλοσχηματισμένους χαρακτήρες, έξυπνο χιούμορ, έναν ευπρόσδεκτο «υπόγειο» ρομαντισμό και μια ακαταμάχητη παλιομοδίτικη αύρα, παραμένοντας καθ’ όλη τη διάρκειά του απολύτως ψυχαγωγικό.

Και, όσον αφορά στον πρωταγωνιστή της, Κρις Έβανς, μπορεί να μη διαθέτει το star power ενός Ρόμπερτ Ντάουνι τζούνιορ ή ενός Κρις Χέμσγουορθ, εντούτοις είναι απολύτως πειστικός στο ρόλο του ψυχωμένου, αφοσιωμένου, όσο και αποφασισμένου για όλα all-american (super) hero, που δίνει τον καλύτερό του εαυτό, προκειμένου να προασπιστεί αξίες, οι οποίες σπανίζουν τη σήμερον ημέρα. Και το κυριότερο; Δεν επισκιάζεται στιγμή από τον πάντα επιβλητικό Χιούγκο Γουίβινγκ, ο οποίος ενσαρκώνει με μπρίο έναν κακό αντάξιο του θρυλικού Agent Smith του.

Χάρης Παπαπαναγιώτου (7/10)

Προσφέρει αυτό που υπόσχεται

Πολύ καλογυρισμένη, με εξαιρετικά εφέ και μια καλή επιλογή στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η ταινία προσφέρει αυτό που υπόσχεται. Πολύ περιπέτεια Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στυλ με τους καλούς συμμάχους να εξολοθρεύουν τους κακούς Ναζί φυσικά με την πολύτιμη βοήθεια του ήρωα μας. Μέχρι εκεί όλα καλά.

Κι αν δεν σε ενοχλεί η ρητορική του «πρέπει να κάνεις το καλό για την πατρίδα σου» και να «πεθάνεις γενναία για τον ευγενή σκοπό» τότε ακόμα καλύτερα. Γιατί αν σε ενοχλεί θα σε κουράσει και θα αφαιρέσει πολύ από την ευχαρίστηση της ταινίας.

Μάρω Κουμουνδούρου (6/10)