Απ'τα κόκκαλα βγαλμένα

Ελληνική παράνοια

Ένα θέατρο του παραλόγου, ή διαφορετικά ένα παρατεταμένο νοσοκομειακό παράδοξο, βγαλμένο από τις ελληναρίες του εθνικού συστήματος υγείας, δείχνει ο Σωτήρης Γκορίτσας στη νέα του ταινία. Ο σκηνοθέτης που εξακολουθεί να επιμένει ότι το DNA του Έλληνα είναι
γεμάτο από αλαλούμ, παραδοξότητες και λοιπές κουτοπονηράτζες τεμπελιάς και ρεμούλας (θυμήσου τις παλιές ταινίες του, «Βαλκανιζατέρ», «Μπραζιλέρο»), επικεντρώνεται στις παθογένειες, τα παράξενα αλλά και τα όποια καλά έχει το ελληνικό δημόσιο νοσοκομείο.

Στην ταινία του, που βασίζεται σε ομώνυμο βιωματικό μυθιστόρημα γιατρού, ειδικευόμενος ορθοπεδικός με όρεξη για προσφορά και εργασία,
ξεκινά σε δημόσιο νοσοκομείο την καριέρα του και διαπιστώνει πόσο γρήγορα και εύκολα του πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι, με αυτά που
βλέπει και βιώνει. Ταινία κλειστού χώρου, αφού εκτυλίσσεται κατά κύριο λόγο σε νοσοκομείο, ο Γκορίτσας σα να σκηνοθετεί θεατρικό, στο οποίο οι ηθοποιοί του τρελαμένοι από τις ιστορίες που παίζουν, πηγαινοέρχονται εδώ και εκεί βιώνοντας μια παράνοια.
Πολύ καλή και η ερμηνεία του Αργύρη Ξάφη, που σε πείθει ότι θα τα καταφέρει εντέλει σε αυτό το σκηνικό της τρέλας. Και συ βέβαια χασκογελάς μια και ξέρεις ότι αυτός είναι που γρήγορα θα πειστεί από το ίδιο το σύστημα

Νέστορας Πουλάκος