After Earth

Μεγαλόπνοο χαρακίρι

Ένα όμορφα, σχεδόν ναρκισσιστικά, σκηνοθετημένο video game επιστημονικής φαντασίας, με σενάριο σχολικού επιπέδου, που επιβεβαιώνει την κατιούσα πορεία της καριέρας του Μ. Νάιτ Σιαμαλάν και που ενώ επιδιώκει (σε παραγωγή μάλιστα του ίδιου του Ουίλ Σμιθ) να αναδείξει σε αστέρα πρωταγωνιστικού επιπέδου τον νεαρό Τζέιντεν Σμιθ, καταφέρνει απλά να επιβεβαιώσει ότι πρωταγωνιστής γεννιέσαι, δεν γίνεσαι με το ζόρι.

Ο υπερτιμημένος Ινδός σκηνοθέτης καταπιάνεται εδώ για πρώτη φορά με μια ιδέα που δεν είναι δική του, προφανώς επιδιώκοντας να δράσει "πιο ελεύθερα", ώστε να θυμίσει τα ποιοτικά στάνταρ στην αρχή της καριέρας του. Ως συνήθως όμως, τα "κουσούρια" του κάνουν την εμφάνισή τους και εδώ:

Σχεδόν αδιαφορεί να πλάσει δύο αξιοπρόσεκτους βασικούς χαρακτήρες, στήνει μια comme il faut σοβαροφανή προσέγγιση του θέματος που δεν υποστηρίζει όμως από πουθενά, ενώ μπήγει το μαχαίρι πιο βαθιά στην καρδιά αυτής της αποτυχημένης ταινίας που απονέμει άθελά της δικαιοσύνη στο υποτιμημένο προ εβδομάδων "Oblivion", με τον μακρόσυρτο κωμικοτραγικό μονόλογο υποδείξεων και συμβουλών του Ουίλ Σμιθ προς τον γιο του που σε ωθεί βίαια να παραιτηθείς από οποιαδήποτε ελπίδα σε αυτό το flipside - γέλωτα του Avatar...

Joker