«Ο θεατής περιμένει να του πουλήσουμε τα όνειρά μας»

Δημοσίευση: 17 Σεπτεμβρίου 2010, 02:48
Συντάκτης:

Στο Νίκο Παναγιωτόπουλο αρέσει να κάνει ταινίες. Τα τελευταία χρόνια του αρέσει να κάνει ταινίες για την αγαπημένη του πόλη – την Αθήνα. Με τα «Οπωροφόρα της Αθήνας», τη νέα του δουλειά, η οποία βασίζεται στο ομώνυμο best seller του Σωτήρη Δημητρίου, ολοκληρώνει μια άτυπη τριλογία για την πρωτεύουσα και τους ανθρώπους της. Aύριο, Πέμπτη, όταν και θα γίνουν τα αποκαλυπτήριά της, οι θεατές θα έχουν, μεταξύ άλλων, την ευκαιρία να ανακαλύψουν ότι τα οπωροφόρα του τίτλου, δεν είναι παρά οι... ίδιοι!

-Σας αρέσει να υπογράφετε ο ίδιος τα σενάρια των ταινιών σας, αλλά ενίοτε «δανείζεστε» την έμπνευσή σας από βιβλία. Τι συνέβη στην περίπτωση των «Οπωροφόρων της Αθήνας»?

-Αν και έχω διασκευάσει αρκετά βιβλία στο παρελθόν, πάντα με «αγχώνει» η σκέψη ότι θα «προδώσω» τον συγγραφέα, όταν αποφασίζω να μεταφέρω ένα βιβλίο στη μεγάλη οθόνη. Όταν διάβασα το βιβλίο του Σωτήρη, αμέσως μου δημιουργήθηκε μια έντονη επιθυμία να το κάνω ταινία. Ωστόσο, δεν σκόπευα να το μεταφέρω αυτούσιο, καθώς έτσι δε θα έκανα σινεμά. Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα αναζητάς τη «χρυσή τομή».

-Σας δυσκόλεψε καθόλου η σεναριακή διασκευή?

-Αντιμετώπισα κάποιες δυσκολίες, καθώς το μισό βιβλίο είναι δοκιμιακό, διαβάζουμε για παράδειγμα για τις εμμονές του συγγραφέα, ενώ το άλλο μισό λαϊκή κωμωδία, με τον κεντρικό του ήρωα να περιπλανιέται στην Αθήνα και να έρχεται σε επαφή με τα λογής-λογής οπωροφόρα της, τα οποία στην ουσία είναι οι κάτοικοί της. Ωστόσο, επειδή αρέσκομαι στο να ανακατεύω τα είδη, σκέφτηκα να κάνω μια κωμωδία με μορφή δοκιμίου, η οποία να είναι συγχρόνως και ένα δοκίμιο με μορφή κωμωδίας. Και μάλιστα με αρκετές... βωμολοχίες!

-Μιλήστε μας λίγο για τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες.

-Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες, ο συγγραφέας και ο ήρωάς του, ο Καρπουζοκέφαλος, αν και εμφανέστατα αντιφατικοί, κατά τη γνώμη μου είναι το ίδιο πρόσωπο. Ο ένας αντιπροσωπεύει την ευφυία και ο άλλος τη χαζομάρα, αλλά πρόκειται απλώς για τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Κανείς, άλλωστε, δεν μπορεί να είναι διαρκώς έξυπνος...

-Πιστεύετε ότι ο Σωτήρης Δημητρίου θα μείνει ικανοποιημένος από την κινηματογραφική απόδοση του βιβλίου του?

-Με τον Σωτήρη ήταν πολύ απλά τα πράγματα, καθώς του ζήτησα carte blanche. Εκείνος δέχτηκε, αφού επιθυμούσε η ταινία να τον εκπλήξει, να δει μέσα της πράγματα που δεν θα τα περιμένει και όχι μια στείρα αναπαραγωγή του βιβλίου του σε εικόνες.

-Θεωρείτε την Αθήνα ανθρώπινη πόλη?

-Η Αθήνα είναι η πόλη μου. Την αγαπώ όπως αγαπάει κανείς τη μητέρα του. Τη μητέρα μας δεν την κρίνουμε αν είναι όμορφη ή μορφωμένη – την αγαπάμε έτσι κι αλλιώς. Η Αθήνα είναι για μένα μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πόλη. Την έχω κινηματογραφήσει «οριζοντίως και καθέτως». Δε θα μπορούσα παρά να νιώθω ευτυχισμένος που ζω εδώ.

-Τι σας αρέσει περισσότερο στην Αθήνα?

-Μου αρέσει να περπατάω και να παρατηρώ τα μνημεία της. Η Αθήνα είναι μια άσχημη πόλη με υπέροχα μνημεία, αντιθέτως το Παρίσι, που το έχω ζήσει, είναι μια όμορφη πόλη, αλλά με άσχημα μνημεία. Και οπωσδήποτε είναι σπουδαία εμπειρία να περιπλανιέσαι σε μια πόλη με ιστορία 2.500 χρόνων, όπως η Αθήνα. Μου αρέσει το κέντρο της, που είναι γεμάτο μετανάστες. Μου αρέσει που υπάρχουν άφθονα μαγαζιά με τραπεζάκια έξω και κόσμος με ανοιχτόκαρδη διάθεση...

-Πιστεύετε ότι η ταινία έχει τη δύναμη να εμπνεύσει τους θεατές να δουν με άλλο μάτι την καθημερινότητά τους στην πρωτεύουσα?

-Έχοντας κινηματογραφήσει την Αθήνα σε όλες της τις εκδοχές, το γεγονός ότι στα «Οπωροφόρα» παρουσιάζω την φωτεινή πλευρά της, θεωρώ ότι θα εμπνεύσει νοσταλγία στους θεατές. Επέλεξα να παρουσιάσω μια Αθήνα της αθωότητας και αυτό πιστεύω ότι θα λειτουργήσει σε συγκινησιακό επίπεδο.

 

 

-Ο Λευτέρης Βογιατζής και ο Νίκος Κουρής εμφανίζονται συχνά στις ταινίες σας, όπως και η Αλεξία Καλτσίκη, η οποία εδώ υποδύεται έναν χαρακτήρα που δεν υπάρχει στο βιβλίο, αλλά αποτελεί δική σας έμπνευση...

-Με το Λευτέρη είμαστε φίλοι πολλά χρόνια και μου αρέσει να δουλεύω μαζί του. Και γενικότερα, απολαμβάνω να δουλεύω με ηθοποιούς που έχουμε ξανασυνεργαστεί. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Λευτέρης μου φάνηκε ιδανικός για το ρόλο του συγγραφέα, ενώ η Αλεξία υποδύεται την οικιακή βοηθό, στην οποία εκείνος απευθύνει τις σκέψεις του.

-Σας αρέσει να «ταξιδεύετε» τον θεατή ή να τον φέρνετε αντιμέτωπο με την πραγματικότητα?

-Δε μου αρέσει το σινεμά που πραγματεύεται κάποιο συγκεκριμένο θέμα, όπως η έκτρωση ή η ανεργία. Εγώ αδυνατώ να κάνω ταινίες τέτοιου είδους. Στις δικές μου ταινίες επιθυμώ το κάθε πλάνο να αποτελεί και μια φαντασμαγορία. Μου αρέσει να μεταμορφώνω τους χώρους και τους ηθοποιούς, αναζητώντας τη βαθύτερη ουσία πίσω από το κάθε τι. Ο θεατής περιμένει από εμάς τους καλλιτέχνες να του πουλήσουμε τα όνειρά μας, κατά κάποιο τρόπο.

-Πως αντιμετωπίζετε τις κριτικές?

-Για μένα μια φωτογραφία από μια ταινία μπορεί να είναι το πλέον διευκρινιστικό κομμάτι κριτικής. Μπορείς να βγάλεις πολύ περισσότερα χρήσιμα συμπεράσματα από μια φωτογραφία, παρά από ένα «κατεβατό». Σε κάθε περίπτωση, πάντως, μια κριτική, καλή ή κακή, είναι σαφώς προτιμότερη από την καθαρά διαφημιστική προώθηση μιας ταινίας.

-Η συνήθειά σας να παρακολουθείτε κάθε νέα σας ταινία στη δημοσιογραφική προβολή της, που αποβλέπει?

-Δίνω κάθε φορά το παρόν στις δημοσιογραφικές προβολές των ταινιών μου για έναν και μόνο λόγο: για να βεβαιωθώ ότι θα προβληθούν στις ιδανικότερες των συνθηκών. Σιχαίνομαι την αυθαιρεσία κάποιων μηχανικών προβολής, οι οποίοι έχουν την κάκιστη συνήθεια να παραποιούν τον ήχο, την φωτεινότητα ή το format μιας κόπιας, την οποία «έφτυσα αίμα» για να ετοιμάσω.

-Η πλειοψηφία των ελληνικών ταινιών που έκαναν πρεμιέρα στις περσινές «Νύχτες Πρεμιέρας», σημείωσαν στη συνέχεια μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή πορεία, εντός και εκτός των συνόρων. Πιστεύετε ότι τα «Οπωροφόρα» θα έχουν ανάλογη τύχη?

-Δεν έχω ιδέα! Αυτό που έχω να πω πάντως, είναι πως θεωρώ ότι οι ταινίες πρέπει να παίζονται στους κινηματογράφους σε νορμάλ συνθήκες προβολής. Είμαι της άποψης ότι όλη αυτή η ιστορία με τα κινηματογραφικά φεστιβάλ δεν είναι κάτι το φυσιολογικό. Είναι παράλογο να παρακολουθείς 5-6 ταινίες την ημέρα, αλλοιώνεται το αισθητήριό σου.

-Με τα «Οπωροφόρα της Αθήνας» ολοκληρώνετε μια άτυπη τριλογία για την πρωτεύουσα. Τι σχέδια έχετε για τη συνέχεια?

-Έχω έτοιμο το σενάριο μιας ταινίας, η οποία θα είναι κατά το ήμισυ επιστημονικής φαντασίας, καθώς η μισή θα εξελίσσεται το 1922 και η υπόλοιπη το 4000. Τίτλος της «Η Κοιλάδα των Ρόδων» και θα αποτελεί μια μεγάλη παραγωγή, η οποία αναμένεται να με απασχολήσει για αρκετό καιρό ακόμη.

-Αναφέραμε ήδη ότι η ταινία είναι βασισμένη σε βιβλίο. Πρόσφατα, όμως, κυκλοφορήσατε κι ο ίδιος ένα βιβλίο και μάλιστα αυτοβιογραφικό, με τίτλο «Από το Καλάθι των Αχρήστων»...

-Πρόκειται για καθαρή συγκυρία. Ο Μισέλ Φάις, ο οποίος επιμελείται διάφορες σειρές συγγραμάτων με τίτλους όπως «Η Κουζίνα του συγγραφέα» και «Η Κουζίνα του σκηνοθέτη», επί σειρά ετών με πίεζε να συμμετάσχω. Κάποια στιγμή, λοιπόν, βρέθηκα στην Πάτμο με αρκετό ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή μου, οπότε αποφάσισα να προχωρήσω στην ολοκλήρωση αυτής της άτυπης αυτοβιογραφίας μου. Στην ουσία, αυτό το βιβλίο το έγραψα για να βοηθήσω τους θεατές να κατανοήσουν λίγο καλύτερα τις ταινίες μου.

-Εσείς θα δίνατε το συγκεκριμένο βιβλίο για να το κάνει κάποιος ταινία?

-Δε νομίζω, παρά το γεγονός ότι έλαβα αρκετά καλές κριτικές από λογοτέχνες. Από σκηνοθέτες, πάντως, δε με πήρε ούτε ένας τηλέφωνο να μου πει τη γνώμη του…

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos