Eλοντί Μπουσέ: "Είμαστε όλοι ικανοί για τα πάντα"

Στην Έλενα Πριόβολου

(Συνέντευξη με τους Ελοντί Μπουσέ και Άντονι Κορντιέ στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου κινηματογράφου της Αθήνας)

Στην ταινία «Κρεβάτι για τέσσερις» ο σκηνοθέτης Anthony Cordier εξερευνά την πιθανότητα του να αγαπηθούν δύο ζευγάρια μεταξύ τους. Δύο αγαπημένα ζευγάρια, με υγιή σχέση με τον σύντροφό τους, αποφασίζουν να ταράξουν τα νερά της μονιασμένης ζωής τους και να μοιραστούν ο ένας τον άλλον. Ερωτικά, συναισθηματικά, πνευματικά. Πόσο δυνατή είναι μία τέτοια συνύπαρξη;

Ε: Πως προέκυψε η ιδέα για αυτή την ταινία;

Αntony: Πρόκειται για ένα σενάριο που έγραψα με τη συνεργάτη μου εδώ και δέκα χρόνια στο σενάριο, Julie Peyr, και θέλαμε να καταγράψουμε τόσο τις δικές μας εμπειρίες, αλλά και τις εμπειρίες διαφόρων φίλων μας. Επιθυμία μας ήταν να διηγηθούμε την ιστορία με τέτοιο τρόπο, που να αποτελεί κληρονομιά της παλιότερης, πιο φιλελεύθερης γαλλικής σχολής.

E: Σε κάποιο σχόλιο σας, είπατε πως η ταινία στη Γαλλία δεν θεωρήθηκε υπερβολική. Αυτό σημαίνει ότι θεωρήθηκε mainstream;

Αnthony: Δεν θα αποκαλούσα την ταινία σκανδαλώδη, αν και η αλήθεια είναι ότι στη Γαλλία είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιες ταινίες. Σίγουρα κάποιοι μπορεί να σοκαριστούν, αλλά δεν θεωρώ ότι ανήκει στην κατηγορία των «προκλητικών» ταινιών.

Ε:Πως δουλέψατε με τους ηθοποιούς σας;

Αnthony: Ήθελα να γνωριστούν οι ηθοποιοί αρκετά πριν ξεκινήσει η ταινία, επειδή ακριβώς το θέμα είναι ιδιαίτερο. Ήθελα να έρθουν σε τριβή, ώστε να εξαλειφθεί η παραμικρή πιθανότητα παρεξήγησης μεταξύ τους. Το πιο σημαντικό για εμένα στα γυρίσματα, είναι οι ηθοποιοί να μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους, να συνεννοούνται χωρίς δυσκολία, να κατανοεί ο ένας τη θέση του άλλου.

Ε (σε Εlodie) : Πως σου φάνηκε όταν το πρωτοδιάβασες και τι σκέφτηκες για τις ερωτικές σκηνές;

Εlodie: Οι σκηνές αυτές είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ταινίας, γιατί αναδεικνύουν την ποιότητα και το αισθητικό της επίπεδο. Εμένα δεν μου φάνηκαν δύσκολες ή περίεργες. Εγώ προσωπικά έχω πάντα ένστικτο στο πως με κινηματογραφούν, και πως η κάμερα με απεικονίζει. Πολύ σπάνια έχω πάρει μέρος σε ταινία που δεν νιώθω αυτή την ασφάλεια. Και αυτό που πάντα με ενδιαφέρει είναι η απόδοση της πραγματικότητας της ηρωίδας που ενσαρκώνω, και όχι μόνο η ομορφιά ή η πλαστικότητα. Στην ταινία αυτή είχα απόλυτη εμπιστοσύνη και στον σκηνοθέτη και στον κάμεραμαν, και έτσι όλα πήγαν καλά.

Ε: Δεν πήρατε θέση σαν σκηνοθέτης στο αν αυτό που μοιράστηκαν αυτά τα δύο ζευγάρια είναι σωστό ή λάθος. Παρ’ όλα αυτά υπήρξαν σκηνές με αναφορές στη θρησκεία. Μήπως υπήρχε εκεί μία διάθεση για αναφορά στην αμαρτία;

Αnthony: Η σκηνή που παραπέμπει στον κήπο της Εδέμ, δεν υπήρχε στο αρχικό σενάριο. Αποφάσισα να τη συμπεριλάβω την προηγούμενη μέρα του γυρίσματος, γιατί μου άρεσε ο κήπος. Αυτός είναι ο κήπος της Ρασέλ, που είναι η πιο λογική από όλους και θέτει τα πιο σημαντικά ερωτηματικά. Και στη σκηνή με την παραβολή του άσωτου γιου, πάλι η Ρασέλ συμμετέχει και αντιδρά. Δηλαδή το κομμάτι της θρησκείας είναι ιδωμένο μέσα από τα μάτια τα δικά της, και όχι σαν γενικό σχόλιο στην ταινία.

Ε: Στην ερωτική σκηνή με τα δύο ζευγάρια, γιατί διαλέξατε το αλεύρι;

Α: Η αλήθεια είναι ότι έψαχνα κάτι διαφορετικό, τόσο για τους ίδιους τους ηθοποιούς και για τους χαρακτήρες που υποδύονται, όσο και για τους θεατές. Έχουμε δει ξανά σε ερωτικές σκηνές το αλεύρι, αλλά εδώ βγήκε πολύ φυσικά γιατί η ηρωίδα, η Elodie είχε μία ερωτική φαντασίωση με μία φουρνάρισσα και τον φούρνο. Ήταν ένα δώρο από τους υπόλοιπους τρεις προς αυτήν. Επίσης, καλύπτοντάς τους με το αλεύρι, έγιναν όλοι όμοιοι μεταξύ τους, χάθηκαν οι διαφορές τους, έγιναν ένα. Και μετά όταν περπατάνε στον κήπο καλυμμένοι ακόμη με το αλεύρι, μοιάζουν με πρωτόγονους ανθρώπους που ακολουθούν τα ένστικτά τους.

Ε (σε Εlodie): Στην ταινία αυτή αγαπούσες δύο άντρες. Ήταν δύσκολο να το αποδώσεις αυτό; Και σε προσωπικό επίπεδο, η συμμετοχή σου σε αυτή την ταινία, σε επηρέασε, όσον αφορά σε θέματα σχέσεων και αγάπης;

Εlodie: Δεν μου φάνηκε δύσκολο, αντίθετα είμαι ευγνώμων στον κινηματογράφο που μου δίνει την ευκαιρία να νιώσω και να βιώσω καταστάσεις που δεν θα μου προέκυπταν στην πραγματική μου ζωή. Μέσα από τις διαφορετικές ηρωίδες που ενσαρκώνω μπορώ να διευρύνω τη σκέψη μου και να εξερευνήσω τις αισθήσεις μου. Τώρα, στην πραγματική μου ζωή, αυτό που πιστεύω είναι πως όλοι είμαστε ικανοί για τα πάντα, αρκεί να ξεκολλήσουμε από τις κοινωνικές συμβάσεις και τις προκαταλήψεις, και να πάμε πιο πέρα από αυτά που μας έμαθαν. Κάθε απλός, καθημερινός άνθρωπος είναι υποψήφιος για μία διαφορετική ιστορία αγάπης.

Αnthony: Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν κάποιον για όλη τους τη ζωή, υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν διαφορετικούς ανθρώπους διαδοχικά, άρα υποθέτω πως μπορεί να συμβεί και το να αγαπήσεις δυο ανθρώπους ταυτόχρονα, γιατί όχι;

Ε: Κατά τη διάρκεια της προβολής της ταινίας στην Αθήνα, μία ηλικιωμένη κυρία έφυγε από την αίθουσα εξοργισμένη. Πως νιώθεις όταν συμβαίνει αυτό;

Α: Δεν θεωρώ πως η ταινία είναι σκανδαλώδης ή ότι θα έπρεπε να σοκάρει. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο το αντιμετωπίζω σαν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Λυπάμαι πολύ όταν κάποιος θεατής βρίσκεται στη λάθος αίθουσα, γιατί δεν θέλω οι θεατές να χάνουν το χρόνο τους σε μία ταινία που δεν τους ταιριάζει.

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Μπέκας