Guns up

Σύνοψη: Όταν ο Ρέιμοντ, ένας πρώην αστυνομικός που δουλεύει ως μπράβος αποφασίσει να αποσυρθεί, θα έχει μόνο ένα βράδυ στη διάθεσή του για να απομακρύνει την οικογένειά του από την πόλη και να τη σώσει από τη μαφία.

Άποψη: Ο Kevin James είχε βάλει κάποιες πινελιές δράσης σε διάφορες περσόνες του σε προηγούμενες στιγμές της φιλμογραφίας του παρότι κατά βάση κωμικός ηθοποιός, αλλά μάλλον εδώ είναι η πρώτη φορά που «βυθίζεται» τόσο έντονα στο εν λόγω στοιχείο. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα είναι αποτυχημένο, όμως η ευθύνη δεν είναι αποκλειστικά δική του.

Σε κάθε επίπεδο, από το πώς σκιαγραφούνται οι χαρακτήρες μέχρι το στήσιμο της παραγωγής, βγαίνει προς τα έξω μια φτήνια και μια αίσθηση διεκπεραίωσης που ταιριάζουν περισσότερο σε μια εμπειρία θέασης από την άνεση του σπιτιού παρά στη μεγάλη οθόνη.

Ενώ απεικονίζεται ένας μικρόκοσμος γεμάτος κινδύνους και αγριότητα δεν βγαίνει ποτέ το απαιτούμενο σασπένς από τις καταστάσεις, μεταξύ άλλων και γιατί το χιούμορ αντί να λειτουργεί συμπληρωματικά υπονομεύει την όποια σοβαρότητα αλλά και λόγω κακής χρήσης του μουσικού σκορ, που σε σκηνές δυνητικά αγωνιώδεις θυμίζει περισσότερο κάτι που θα ακουγόταν σε... ρομαντική κομεντί. Μπαίνει στρατηγικά και μια «ανατροπή» που συνδέεται με μια αφήγηση που εξιστορείται νωρίτερα στο φιλμ (χωρίς ουσιαστικό αντίκτυπο για την πλοκή) για να μη φύγει εντελώς το ενδιαφέρον και «δένει» το γλυκό.

Αν δει κανείς με λίγο ψάξιμο και τη σκηνοθετική προϋπηρεσία του Edward Drake καταλαβαίνει κάποια πράγματα περισσότερα. Και φυσικά χάνεται το στοίχημα που αφορά ίσως κάθε ταινία δράσης, το να μαγευτεί το κοινό από τους ήρωες και το σύμπαν σε βαθμό τέτοιο που να συγχωρεί τις αναληθοφάνειες που αναπόφευκτα προκύπτουν στην πορεία (και είναι πολλές εδώ). Το δε ρίσκο με τον James να αναλαμβάνει έναν ρόλο με διαφορετικές απαιτήσεις από αυτές που του ζητούνται σε άλλες περιπτώσεις δεν αποδίδει, μεταξύ άλλων γιατί η κινησιολογία του αναμενόμενα είναι αυτή ενός κωμικού, με αποτέλεσμα να μην πείθει ως σκληροτράχηλος ή γενναίος στον βαθμό που να χάνεται ο σινεφίλ μέσα σε μια αρκούντως καλοφτιαγμένη ψευδαίσθηση για να απολαύσει το όλο «ταξίδι».

Είναι κρίμα επίσης το ότι καρατερίστες «διαμάντια» όπως ο διαχρονικά υποτιμημένος Luis Guzmán και η βραβευμένη με Όσκαρ Melissa Leo σπαταλώνται τόσο εξόφθαλμα σε ρολάκια που δεν είναι αντάξια του διαμετρήματός τους. Από την άλλη, είναι και αυτή η φύση του συγκεκριμένου επαγγελματία, ο ακάματος εργάτης κατά κάποιον τρόπο που θα αναλάβει και ασήμαντες καλλιτεχνικά αποστολές επειδή αξιακά η δουλειά είναι πάνω από όλα.

Κατά τη διάρκεια της προβολής θα έρχονται στον νου πολύ καλύτερες ταινίες τις οποίες το «Guns Up» έχει προφανώς κοπιάρει, από το «Mr. & Mrs. Smith» μέχρι το πολύ πρόσφατο «Κανένας», και αναπόφευκτα θα ακολουθεί και η μελαγχολία για καλύτερες εναλλακτικές από αυτήν την κινηματογραφική επιλογή.