"Your friends and neighbors": Έξυπνο, καυστικό, αιχμηρό

Πώς μπορείς να πάρεις μια υπόθεση απλή, βασική, σχεδόν τετριμμένη και να την κάνεις όχι μόνο να αξίζει τον κόπο και τον χρόνο θέασης, αλλά να αποτελεί και μια από τις πιο ενδιαφέρουσες σειρές που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή;

ΣΧΕΤΙΚΑGoodrich

Πρώτα απ' όλα, βάζεις τον Jon Hamm στη θέση του κεντρικού χαρακτήρα και τον πλαισιώνεις με εξίσου ενδιαφέροντες ρόλους, που έχουν βάθος, σπιρτάδα, και ξεχωριστή πλοκή. Συνοδεύεις το ταξίδι των ηρώων σου με έξυπνες ατάκες, καυστικό χιούμορ, και αιχμηρά κοινωνικά σχόλια. Δίνεις προσοχή και έμφαση ακόμα και στον πιο μικρό ρόλο.

Δένεις όλα τα παραπάνω με ένα δυνατό soundtrack, που εμπλουτίζει την ατμόσφαιρα αλλά δεν κλέβει την προσοχή από την ουσία. Και τέλος, προσθέτεις στο όλο εγχείρημα μια film noir πινελιά, βάζοντας τον κεντρικό χαρακτήρα να αφηγείται τι του συμβαίνει, και φροντίζοντας να διανθίσεις το πρώτο επεισόδιο με άμεσες film noir αναφορές (Sunset Boulevard, Detour, Gilda, παίζουν διακριτικά -και απολαυστικά- στο φόντο).

Ακόμα, τοποθετείς στην πρώτη σου κιόλας σκηνή τον κεντρικό χαρακτήρα ξαπλωμένο δίπλα σε ένα πτώμα, να περιγράφει την κατάσταση χρησιμοποιώντας στίχους από το Comfortably Numb των Pink Floyd. Και κάπως έτσι, ξεκινάς πολύ πολύ δυνατά.

Η υπόθεση, λοιπόν, είναι απλή. Ο Andrew Cooper, ένας ευκατάστατος manager σε hedge fund, πρόσφατα διαζευγμένος, χάνει τη δουλειά του ξαφνικά και βρίσκεται εκτεθειμένος, με άμεσο πρόβλημα ρευστότητας. Για να το αντιμετωπίσει, καταφεύγει στην κλοπή πολύτιμων αντικειμένων από γνωστούς, φίλους και γείτονες. Πώς καταλήγει, όμως, σε μια λίμνη αίματος δίπλα σε ένα πτώμα;

Το δόλωμα του πρώτου επεισοδίου είναι ομολογουμένως πολύ ισχυρό, και αν λατρεύει κανείς τα film noir (και τον Jon Hamm) όσο εμείς, δεν είναι δύσκολο να κολλήσει. Και παρά το ότι τα επόμενα επεισόδια χάνουν λίγη από τη film noir μαγεία, δεν παύουν να αποτελούν μια προσεγμένη, καλογυρισμένη και καλογραμμένη δουλειά, που σε κρατάει στη θέση σου, να παρακαλάς για ένα επεισόδιο ακόμη μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλους.

Οι σεναριογράφοι και οι σκηνοθέτες (με επικεφαλής τον Jonathan Tropper των Warrior & Banshee) κάνουν ακριβώς ό,τι πρέπει, χτίζοντας την πλοκή υπομονετικά αλλά με ρυθμό, και αποκαλύπτοντάς μας κίνητρα, ανομολόγητες σκέψεις, καταχωνιασμένα συναισθήματα σταγόνα-σταγόνα, χαρίζοντάς μας κάτι νέο σε κάθε επεισόδιο.

Κάτω, βέβαια, από την καλογυαλισμένη επιφάνεια (που για πολλά άτομα είναι αρκετή, αφού μιλάμε για μια χαλαρή σειρά του ενός επεισοδίου ανά εβδομάδα) θα δούμε να αναδύονται μερικά από τα δικά μας αγαπημένα θέματα· υπερκαταναλωτισμός, κατάθλιψη της αστικής τάξης, ταξική ανισότητα, ψυχική υγεία (και το στίγμα που ακολουθεί την απουσία της) – και φυσικά, ο πάντα παρών έρωτας.

Βρίσκετε αυτό το τελευταίο ελαφρώς κλισέ; Ναι, το Your friends and neighbors δεν είναι δυστυχώς εντελώς απαλλαγμένο από τις γνωστές συμβάσεις. Τις χρησιμοποιεί, όμως, έξυπνα, συνδυάζοντάς τις με χιούμορ, αναγνωρίσιμα συναισθήματα, και οικείους προβληματισμούς – αναγκάζοντάς μας, κάθε Παρασκευή, να συντονιστούμε μπροστά στις οθόνες.