Umma

Η Amanda, μια μετανάστρια από την Κορέα, ζει σε μια απομονωμένη φάρμα με την κόρη της Chris, όπου και ασχολούνται με αγροτικές εργασίες.

Έχει επιλέξει αυτό τον τρόπο ζωής εξ’ αιτίας της μεγάλης απέχθειας που έχει σε οτιδήποτε σχετίζεται με την τεχνολογία, από την οποία και απέχει. Όπως είναι επόμενο, η απόφαση της Chris να εγκαταλείψει τη φάρμα τους για να πάει στο κολέγιο της προκαλεί μεγάλη αναστάτωση.

Ακόμα μεγαλύτερη αναστάτωση προκαλούν οι στάχτες της μητέρας της από τη Κορέα που μόλις έφυγε από τη ζωή, των οποίων ο ερχομός ξυπνάει τραύματα και φαντάσματα του παρελθόντος.

Προβλέψιμες ταινίες χόρορ που παρακολουθούμε για να περάσει η ώρα, γνωρίζοντας από την αρχή ότι θα είναι απλά κακές υπάρχουν αμέτρητες, και το Umma είναι μία από αυτές. Σεναριακά δεν μας προσφέρει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί.

Είναι η ιστορία ενός φαντάσματος με κακές προθέσεις, που για δικούς του λόγους θέλει να πάρει εκδίκηση από τους ανθρώπους που άφησε πίσω. Έχει κάποια λίγα jump scares που μπορεί να μας τρομάζουν στιγμιαία, αλλά πέρα από αυτό δεν είναι τρομακτική ταινία.

Την αξιαγάπητη Sandra Oh την έχουμε συνηθίσει κατά κύριο λόγο σε κωμικούς ρόλος, οι οποίοι και της ταιριάζουν σαφώς περισσότερο. Φυσιογνωμικά πείθει περισσότερο ως κωμική ηθοποιός, και παρόλο που είναι πολύ καλή ερμηνευτικά όπου και να συμμετέχει, το χόρορ δεν της πάει σαν είδος.

Αν έχει κάτι να μας προσφέρει το Umma είναι να μας δώσει μια ιδέα του τραύματος της μετανάστευσης.

Να αφήνεις την πατρίδα σου για μια νέα χώρα χωρίς καμία γνώση της γλώσσας και της κουλτούρας και να πρέπει να ενταχτείς για την επιβίωση σου και την μετέπειτα ζωή σου. Είναι πολύ σεβαστό σαν μήνυμα, αλλά χάνεται λίγο και δεν μεταφέρεται επιτυχώς μέσα από ένα μέτριο θρίλερ.

Θα μπορούσε να είναι από της ταινίες χόρορ των τελευταίων χρόνων που μέσα από το είδος περνάνε διάφορα κοινωνικά μηνύματα, αλλά απαιτείται γι’ αυτό μια μαεστρία που απουσιάζει.

Σίγουρα θα περιμέναμε κάτι πολύ πιο δυνατό, ειδικά με το όνομα του Sam Raimi σε ρόλο παραγωγού. Δυστυχώς όμως το Umma δεν ξεφεύγει από την μετριότητα, και παραμένει μια ακόμα ταινία που ίσως διασκεδάσει τους φαν του είδους και τίποτα παραπάνω.