And then we danced

Σύνοψη: Ο Μεράμπ χορεύει από μικρή ηλικία στην Εθνική Ακαδημία Χορού, και μαζί με την παρτενέρ του Μαίρη, είναι πολύ κοντά στο να πάρουν την πολυπόθητη θέση στην Εθνική Ομάδα Χορού. Όλα όμως ανατρέπονται όταν μπαίνει στη ζωή τους ο χαρισματικός και ιδιόρρυθμος Ηρακλί. Οι επιθυμίες του Μεράμπ θα τον ωθήσουν να αμφισβητήσει το συντηρητικό κοινωνικό περιβάλλον του, και να τα ρισκάρει όλα. Μια ταινία για την σύγκρουση των νέων ανθρώπων με τις συντηρητικές παραδόσεις του τόπου τους, με οχήματα την αγάπη και την τέχνη.

Σημείωμα σκηνοθέτη

Για εμένα αυτή η ταινία είναι ένα ερωτικό γράμμα στην κουλτούρα και την παράδοση. Ήθελα να δείξω ότι δεν υπάρχει καμία αντίφαση στο να αγαπάς την κληρονομιά σου, να είσαι μέρος της κουλτούρας σου και ταυτόχρονα να σπας τις νόρμες. Αυτό ήταν το κυρίαρχο θέμα για εμένα. Ήθελα όμως να εξερευνήσω και τον τρόπο με τον οποίο μια μεγάλη αναμέτρηση μπορεί να σε κάνει γενναίο και ελεύθερο. Για αυτό χρειαζόμουν έναν χορευτή για την ταινία ώστε να εστιάσω στην χορευτική πλευρά του θέματος. Υπό αυτή την έννοια ο πρωταγωνιστής ήταν κρίσιμος παράγοντας  για την ταινία και ήμουν πολύ τυχερός που τον βρήκα. Έχει κάτι πολύ εκφραστικό στο πρόσωπο του. Μπορεί να αλλάξει συναισθήματα με τόσο ξαφνικό τρόπο: πολλά πράγματα συμβαίνουν όταν τον παρατηρείς. Σου προκαλεί την περιέργεια σαν θεατή. Μερικές φορές μοιάζει γέρος, άλλες νέος. Σαν να έχει 50.000 πρόσωπα. Οι καλύτερες ερμηνείες στον κόσμο είναι αυτές που μοιάζουν αβίαστες – κι όμως είναι πολύ δύσκολο να φτάσει κανείς εκεί, ειδικά όταν έχει μια μεγάλη κάμερα κολλημένη στο πρόσωπο του. Είναι πραγματικά ιδιαίτερα ταλαντούχος.