In-Edit 16: "Supersonic": Oasis forever!

H ταινία ξεκινά και τελειώνει με τις δύο θριαμβευτικές βραδιές στο Knebworth στις 10 και 11 Αυγούστου του 1996. Διακόσιοι πενήντα χιλιάδες οπαδοί τους είδαν, ενώ 2,6 εκατομμύρια αιτήθηκαν για εισιτήριο. «Γιατί δεν παίξαμε άλλες πέντε μέρεςμ δεν ξέρω» μας λέει ο Liam Gallagher ενώ ο Noel και ο Bonehead ακούγονται να λένε πως ίσως θα έπρεπε να το λήξουν ακριβώς εκεί.

To ντοκιμαντέρ "Supersonic" του Mat Whitecross -που είδαμε στην γεμάτη αίθουσα της Στέγης- επιλέγει να διηγηθεί τα επτά πρώτα χρόνια των Oasis. Τα τέσσερα ('90-'93) χωρίς δισκογραφική στέγη, ελάχιστες συναυλίες, αλλά επιμονή και πίστη. Και τα τρία επόμενα ('94-'96) της κατάκτησης του πλανήτη μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Αν υπάρχει μια μπάντα που φώναζε να γίνει ντοκιμαντέρ για αυτούς τα τελευταία χρόνια, ήταν οι Oasis και βέβαια τα αδέλφια Gallagher. Από μικροί τσαμπουκάδες, ατακαδόροι, αστείοι και με λίγα λόγια, κάφροι της εργατικής τάξης που άκουγαν πολύ μουσική και έπαιρναν -πολλά- ναρκωτικά. Δύσκολα παιδικά χρόνια με τον πατέρα να δέρνει την μητέρα τους και όλοι μαζί να φεύγουν (μαζί με τον τρίτο αδελφό τους).
Ολα τα μέλη μιλούν και διηγούνται από το σήμερα ωστόσο δεν εμφανίζονται ούτε για μια στιγμή στην οθόνη. Δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στους αντιπάλους Blur, Pulp, Radiohead.
Το ντοκιμαντέρ προσπαθεί, όσο μπορεί, να μείνει λίγο μακριά από τα ταμπλόιντ και τα σκάνδαλα, όχι όμως και η ίδια η μπάντα. Παραδέχονται όσα έκαναν, ο Liam κυρίως θεωρούσε να πάντα ως παράσημο. «Ξέραμε πως μάλλον θα ζήσουμε όλα αυτά για λίγο, άρα γιατί να μην κάνεις τα πάντα ακραία».

Eνα ντοκιμαντέρ πάντα απευθύνεται στους φανς που θα το λατρέψουν και στους... άλλους. Οι πιστοί θα αγαπήσουν ένα σωρό video που δεν έχουν ξαναδεί, οι υπόλοιποι θα περάσουν καλά για 110 λεπτά, είτε βρίζοντας και φωνάζοντας "σιγά τη μπάντα" ή απλά και σιωπηρά θα παραδεχτούν πως εκείνη η τριετία ('94-'96) ήταν ολοκληρωτικά δική τους...
Οι στιγμές ωστόσο που ο Liam μιλάει γιατί πάντα στέκεται ατάραχος στη σκηνή ενώ δεκάδες χιλιάδες παραληρούν και ο Noel εξηγεί πως η στιγμή που οι άλλοι τέσσερις έπαιξαν για πρώτη φορά σε πρόβα ένα δικό του τραγούδι, σε πείθει πως η μουσική ήταν και είναι πάνω απ' όλα, μαζί με το συναίσθημα μιας κοινής αγάπης με τους πιστούς οπαδούς τους.  Η πρώτη συναυλία, το πρώτο νούμερο ένα, τα sold out, οι γεμάτοι τραπεζικοί λογαρισμοί.
Οι Oasis μέχρι τη διάλυση τους 2009, ουδέποτε ξεπέρασαν το πανίσχυρο ξεκίνημά τους, αλλά δεν βρέθηκε και κανείς άλλος να ενώσει μαζικά τόσο πολύ κόσμο, λίγο πριν την «επανάσταση του internet και των κινητών, που άλλαξαν τα πάντα», σύμφωνα με τον Noel.
Where were you while we were getting high?