Νύχτες 15: "Danny says" - REVIEW

“Danny Says” είναι ο τίτλος ενός ‘ερωτικού’ τραγουδιού που έγραψε ο Joey Ramone  στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στο L.A. για το άλμπουμ “End of the Century” των Ramones σε παραγωγή της μουσικής διάνοιας Phil Spector. Προφανώς αναφερόταν στον μάνατζερ της μπάντας, Danny Fields. Στην πορεία, το τραγούδησαν διάφορες μπάντες, με πιο σημαντικές τις εκδοχές των Foo Fighters και του  Tom Waits.

Το ομότιτλο ντοκιμαντέρ που είδαμε στις Nύχτες Πρεμιέρας, αναφέρεται στον ίδιο άνθρωπο, που ονομάστηκε από πολλούς ως ‘ένας από τους νονούς της πανκ’ , εργάστηκε για αμέτρητες μπάντες όπως the Doors, Cream, Lou Reed, Nico, Judy Collins και υπήρξε μάνατζερ των Stooges, MC5 και  Ramones, αποτελώντας ακρογωνιαίο λίθο στη μουσική των 60s και των 70s.

 Ήταν ο Ντάνι ο λόγος που το “Light my fire” των Doors έγινε τόσο μεγάλη επιτυχία και ήταν εκείνος που ανακάλυψε τους άγνωστους τότε Ramones να παίζουν στο CBGB και τους ζήτησε να τους μανατζάρει (με δανεικά από τη μάνα του).

Η ταινία βασίζεται σε αφηγήσεις το ίδιου και του περιβάλλοντός του, ενώ τα animation δίνουν μια πιο ελαφρά διάσταση στην όλη ιστορική βαρύτητα της υπόθεσης. Ξεκινά συγκεκριμένα από τα παιδικά του χρόνια και συνεχίζει στο Πανεπιστήμιο (στη Νομική συγκεκριμένα), όπου ο Ντάνι ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητά του και ψάχνει να βρει ομοίους του απομακρυνόμενος ουσιαστικά από τη ‘φοιτητική’ του διάσταση, για να συνεχίσει στο πως κατάφερε να αναπτύξει σχέσεις με τον καλλιτεχνικό κύκλο του The Factory του Andy Warhol  και  όλη την avant garde καλλιτεχνική κοινότητα και εν τέλει να πιάσει τον παλμό της εποχής, να προσληφθεί και να γίνει ουσιαστικά ιθύνοντας νους της Electra Records και να βάλει το χεράκι του στη διαμόρφωση μιας ολόκληρης μουσικής γενιάς. Doors, Cream, Lou Reed, Nico, Judy Collins,the Stooges, the MC5, Leonard Cohen,  και the Ramones είναι μόνο κάποια από τα ονόματα. Το ντοκιμαντέρ μιλά ακόμα για τον πειραματισμό με τα ναρκωτικά, τον Τζιμ Μόρισον και τη Nico και τη σχέση μίσους-πάθους με τον frontman των The Doors.

Σίγουρα δεν τον συμπαθείς αμέσως σαν χαρακτήρα, ιδίως για τον εγωκεντρισμό και τον ‘αέρα’ του, αλλά και μόνο για το ότι κατάφερε να είναι τόσο διορατικός με τις μπάντες και τις μουσικές, ώστε να μπορείς εσύ τώρα να γράφεις για αυτές εκ του ασφαλούς, σου κερδίζει το ενδιαφέρον.

To “Danny Says” είναι μια εξαιρετική μουσική εμπειρία και ταυτόχρονα ένα μεγάλο κεφάλαιο της μουσικής εγκυκλοπαίδειας  που θα μπορούσε να αποτελέσει καλειδοσκόπιο της ιστορίας της πανκ μουσικής για κάθε μουσικόφιλο.

Γράφει ο κιθαρίστας των The Darkstar, Jim P.