Αν τα κόμματα ήταν ταινίες, ποιες θα ψηφίζατε;

Ένα βράδυ πίνοντας κρασί και μιλώντας για ταινίες και για τις επικείμενες εκλογές, ξεκινήσαμε να παίζουμε σχεδόν ασυναίσθητα ένα πολύ διασκεδαστικό παιχνίδι...

Το όλο κόνσεπτ είναι το εξής: αν σε κάθε κόμμα έπρεπε να βάλεις έναν τίτλο ταινίας, ποιός θα ήταν αυτός; Προφανώς και σε κάποιες περιπτώσεις ο τίτλος είναι που ‘κολλάει’, χωρίς να έχει καμία σχέση με το σενάριο ή και το αντίστροφο.. Σε κάθε περίπτωση, χωρίς να τοποθετούμαστε κομματικά, σπέρνουμε αγάπη και συμπάθιο στους απανταχού αγωνιστές ανεξαρτήτου χρώματος με αλφαβητική σειρά. Και με χιούμορ, κυρίως αυτό που τόσο το έχουμε ανάγκη.

Αν θέλετε κι εσείς να συμμετάσχετε στο παιχνίδι μας, σχολιάστε ελεύθερα, με τις δικές σας προτάσεις για τίτλους ταινιών.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ:

"Snakes on a plane": Εντάξει μπορεί ο Καμμένος στο σποτάκι του να μας έδειχνε καραβάκι, αλλά η αλήθεια είναι ότι προτιμά τα αεροπλάνα. Πιλοτάρει κι όλας. Κατά πάσα πιθανότητα αυτά που μας ψεκάζουν. Τώρα, αν αναρωτιέστε που κολλάνε τα φίδια, είναι τα αμέτρητα χτυπήματα που έχει δεχτεί ο Πάνος ο Burnout και το επιτελείο του από αδηφάγους συκοφάντες ενώ προσφέρει σε εμάς τους απλούς ποταπούς πολίτες άφθονες δόσεις χιούμορ. Έστω, ‘καμμένου’.

"Burn after reading": Τελικά μάθαμε τί έλεγε το χαρτάκι του Βαγγέλα που βρήκε ο Καμμένος. Αλλά θα μπορούσαμε και να μην το μάθουμε ποτέ... Το ‘έκαψε’ τελικά ο Καμμένος στο προεκλογικό του σποτάκι, σποιλάροντας ασύστολα. Τον εαυτό του φυσικά.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

"What to do in case of fire": Εγχειρίδιο διαχείρισης κρίσης όταν πέσει σήμα κινδύνου.

"V for Vendetta": Ο ύμνος των ελευθεριακών, των διαδηλωτών  και των ονειροπόλων, ενώ η  μάσκα με το προσωπείο του Γκάι Φωκς αποτελεί το απαραίτητο αξεσουάρ για πορείες, συναυλίες, τοίχους σαλονιού και –φυσικά-  για αποκριάτικο “αμπαλάζ”.

ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ:

"Braveheart": Γιατί αν δεν πρωταγωνιστούσε ο Λεβέντης ως Γουίλιαμ Γουάλας ποιός θα τολμούσε να το κάνει; Μην μου πείτε ο Μελ Γκιμπσον. «Θα φωνάζεις "Freedom" αλλά θα είναι σαν να μη φωνάζεις». Βασίλης Λεβέντης. Ο διψασμένος για εκδίκηση λεβέντης, που θα τα βάλει με τα θηρία της Ευρώπης για να μας απελευθερώσει από το ‘ζυγό’ των capital controls. Φήμες τον θέλουν αντί για το ξενόγλωσσο ‘φριντομ’, να απαγγέλει Ανδρέα Κάλβο: «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία». Δίκαιο, νομίζω.

"Last Action Hero": Κανένας Schwarzenegger. O μόνος αληθινός Jack Slater είναι ο Βασίλης.  Κινηματογραφική φιξιόν και πραγματικότητα γίνονται αχταρμάς. Και μπερδεύεσαι κι εσύ ο ίδιος. Αλλά ο Βασίλης είναι εδώ για να σε ξεμπερδέψει, να σε σώσει, να γίνει ο ήρωάς σου, ο τελευταίος μεγάλος ήρωας. Παντογνώστης και παντοδύναμος. Μα κυρίως… Λεβέντης. Όνομα και πράμα.

ΚΚΕ:

"Goodbye Lenin": Γεια σου Αλέκα, γεια σου και σένα Κουτσούμπα. Γεια σου Λένιν. Δύσκολοι  αποχαιρετισμοί, ο μπαμπάς μου. 25χρονη κνίτισσα πέφτει σε κώμα μετά από πολύ κρασί σε φεστιβάλ της ΚΝΕ και ξυπνά σε μια Ελλάδα χωρίς μνημόνιο. Οι συμφοιτητές της προσπαθούν να τη συνεφέρουν από το σοκ, αλλά… μάταια.

"All my Lenins": Όταν λες ‘όλοι’; Πόσοι δηλαδή; Το School of rock του κνίτη που σέβεται τον εαυτό του. Απλά πράγματα. Η 25χρονη κνίτισσα που λέγαμε, όση ώρα ήταν σε κώμα έβλεπε στο όνειρό της ότι ήταν Μπολσεβίκα δασκάλα με στυλάκι Μαρίζα Κωχ σε σχολείο που καλλιεργούνταν μικροί doppelganger του Λένιν. Δυστυχώς, ξύπνησε.

ΛAΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ:

"The Last House on the Left": Το τελευταίο οχυρό. Στα αριστερά μας. Μπαίνουμε νομισματοκοπείο και τα κάνουμε όλα... (πιπέρι).

"Rubber": Αν δεν έχεις δει ακόμα το καμμένο ταινιάκι του Mr Oizo (του γνωστού, του ντιτζέη), καν’το. Άμεσα. Δικαωματικά, στο σίκουελ η Ζωή Κωσταντοπούλου με το λάστιχο και τα εργαλεία της κάνει ένα σύντομο cameo. Ή για μεγαλύτερη ευκολία, ενσωματώνουμε το επίμαχο σποτάκι στην αρχική ταινία και στέλνουμε τη Ζωή στα Όσκαρ. Εύκολα. Το’χουμε. Κι αν παιχτεί καμια αδικία… φωνάζουμε και τον μεγάλο της αδερφό τον Machete.  Τί είπατε;

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ:

"Ένας μάγκας στα σαλόνια" (από τα αλώνια των Εξαρχείων μη ξεχνάτε). Το γνωστό, το ελληνικό, γιατί αφενός ‘μένουμε Ευρώπη’, ωστόσο ‘το κρατάμε αληθινό’ το ελληνικό το μόρτικο.. Τι κι αν μεγάλωσε στα Εξάρχεια ο Μεϊμαρ; Και τα σαλόνια του Μαξίμου καλά είναι..  Μειμάρ ο μεγαλοπρεπής, σα να λέμε, ο δράκουλας των Εξαρχείων, από τα Καρπάθια στα Εξάρχεια, quelle decadence.. Στην πορεία θα του κοπεί η μαγκιά όταν θα συναντήσει την ξανθιά καλλονή Ανγκέλα, αφού «αυτή μέχρι μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις».

"Return to the blue lagoon": Η επεξήγηση είναι περιττή και κυρίως βαρετή. Γιατί ήρθε ο καιρός τα ψάρια που το έσκασαν προς άλλους ωκεανούς, να επιστρέψουν στη γαλάζια λίμνη. Το συντομότερο δυνατό. Την Κυριακή δηλαδή.

ΠΑΣΟΚ

"Tears of the sun": Όταν έκλαψε η Φώφη. Ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ δάκρυσε από τα ποσοστά που του αποδίδουν οι δημοσκοπήσεις. Αλλά ο ήλιος θα σηκωθεί ξανά. Και θα μας τυφλώσει. Προσοχή, μην ξεχάσεις τα γυαλιά ηλίου. Και αντιηλιακό, με 50άρη δείκτη.

"The Usual Suspects": Τί να σχολιάσει κάποιος εδώ; Αν δε το νιώθεις, αλήθεια, πήγαινε να δεις την ταινία..

ΠΟΤΑΜΙ:

"Mystic River": Γιατί κανείς δεν ξέρει τί ακριβώς πρεσβεύει τελικά το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη και ένα πέπλο μυστηρίου απλώνεται πάνω από τη βουλή, λόγω του ασαφούς πολιτικού του στίγματος.  Στις στιγμές αγωνίας θα παίζει soundtrack Calexico. Αυτό https://www.youtube.com/watch?v=aGCX--zomnk .

"Dora the explorer": Γιατί όσοι έχουμε παιδιά δεν μπορεί να μην έχουμε σκεφτεί το Σταύρο σε ρόλο Ντόρας, ή τη Ντόρα με το σακίδιο του Σταύρου να προσπαθεί να φέρει στην Ελλάδα την αξιοκρατία.  Με κάθε αντάλλαγμα.

ΣΥΡΙΖΑ:

"Left Behind": Με το Νίκολας Κέιτζ. Γιατί απλά δεν υπάρχει πιο ταιριαστός τίτλος. Γιατί αν γινόταν ταινία για το ΣΥΡΙΖΑ θα είχε αυτόν τον τίτλο. Μια μικρή ομάδα επιζώντων από τα eurogroup, παρατημένη και ξεπατωμένη προσπαθεί να επιβιώσει και να κατακτήσει ξανά τον κόσμο μέσα σε μια χαοτική και αδηφάγα Ευρώπη.

"Under Siege 2: Dark Territory": Και κάπου εδώ ακούγεται το σατανικό γέλιο των Μέρκελ  - Σόιμπλε, την ώρα που απολαμβάνουν ελληνική φέτα και Τσίπ-ου-ρα, τραγουδώντας παράλληλα ‘με σύριζα σας τον σφύριζα’.

Και ένα τελευταίο για το Γιάννη της καρδιάς μας  με ένα «ν», τον Κόμη Ορλόκ της Ευρώπης: Το "John dies in the end". Γιατί ο Γιάννης δεν είπε ακόμα την τελευταία του λέξη κι ας ‘χώρισε’ με τον Αλέξη

Καλή μας ψήφο.

Ειρήνη Κατσαρά - Γιάννης Λυμπέρης