"Στο δρόμο για το σχολείο" στις αίθουσες

Προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες το ντοκιμαντέρ του Πασκάλ Πλισόν, "Στο δρόμο για το σχολείο". 

Υπόθεση:
«Συχνά ξεχνάμε πόσο τυχεροί είμαστε που πάμε σχολείο». Oι τέσσερις μικροί πρωταγωνιστές του «Στο Δρόμο για το Σχολείο», όμως, φτιάχνουν τη δική τους τύχη και αψηφούν κάθε είδους απίστευτη αντιξοότητα για το δικαίωμα σε ένα καλύτερο μέλλον που τους υπόσχεται η μόρφωση – όσο μακριά κι αν βρίσκεται αυτή. Ο 11χρονος Τζάκσον ξυπνά καθημερινά στις 5:30 για να περπατήσει, μαζί με τη μικρότερη αδερφή του, πάνω από 15 χιλιόμετρα άγριας φύσης στην Κένυα, αποφεύγοντας τις επιθέσεις ελεφάντων. Ο Καρλίτο, καβάλα στο άλογό του και παρέα με τη δική του αδελφή, διασχίζουν πετρώδεις κοιλάδες και λόφους της Παταγονίας. Στο Μαρόκο, η Ζαχίρα και η παρέα της ανεβοκατεβαίνουν βουνά, ενώ ο Σάμουελ βασίζεται στον νεαρότερο αδερφό του για να σπρώξει την αυτοσχέδια αναπηρική του καρέκλα μέσα από κατεστραμμένους δρόμους και βάλτους της Ινδίας. 

Δήλωση σκηνοθέτη

«Το Στο Δρόμο για το Σχολείο, δημιουργήθηκε από μια αναπάντεχη συνάντηση που με συγκίνησε βαθιά. Έψαχνα τοποθεσίες για ένα ντοκιμαντέρ για την άγρια ζωή κάπου στη Βόρεια Κένυα. Είχαμε σταματήσει για να παρατηρήσουμε. Είχε 35 βαθμούς, η ζέστη ήταν φρικτή. Διέκρινα κάποιες σκιές από μάκρυα- ήταν αδύνατο να ξέρω αν επρόκειτο για ζώα ή ανθρώπους. Οι σκιές μας πλησιάσαν και εμφανίστηκαν τρεις πολεμιστές Μασάι. Κουβαλούσαν περίεργες τσάντες από καμβά επάνω τους- μου εξήγησαν ότι ήταν οι σχολικές τους τσάντες, κι ότι είχαν ξεκινήσει πριν ξημερώσει, περπατούσαν ήδη δύο ώρες για να φτάσουν στο σχολείο τους πίσω από το λόφο. Έφυγαν γρήγορα γιατί δεν ήθελαν να αργήσουν, και με άφησαν εκεί σοκαρισμένο!
Έχω ταξιδέψει για πάρα πολλά χρόνια και συναντώ τέτοια παιδιά συνεχώς, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει τι αντιμετωπίζουν καθημερινά για να έχουν πρόσβαση στη γνώση. Όταν βλέπω τις κόρες μου να γκρινιάζουν που θα πάνε στο σχολείο, και σκέφτομαι αυτά τα παιδιά αναρωτιέμαι. Είναι ιδιαίτερα συγκινητικό να καταλαβαίνεις τι είναι έτοιμα να υποστούν αυτά τα παιδιά για να μορφωθούν.»
Πασκάλ Πλισόν