Ματέο Γκαρόνε: "Φόρος τιμής στον Μπάστερ Κίτον, η ταινία μου"

Ο δύο φορές βραβευμένος με το Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες Matteo Garrone (Reality, Gomorra) επιστρέφει με το Dogman, που αποτελεί την επίσημη πρόταση της Ιταλίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στην επικείμενη τελετή τον Φεβρουάριο του 2019.  Η ιστορία, η οποία βασίζεται σε ένα πραγματικό περιστατικό που συγκλόνισε την Ιταλία και τον διεθνή τύπο με την αγριότητα της, βρίσκει στη μεθοδική προσέγγιση του Garrone μία ανεπιτήδευτη εξιστόρηση με πρωταγωνιστή τον εξαιρετικό Marcello Fonte που απέσπασε το Βραβείο Αντρικής Ερμηνείας στις Κάννες. Με φόντο τις παρακμιακές και την ίδια στιγμή καθηλωτικές παρυφές μιας μεγάλης πόλης, ο σκηνοθέτης επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος –μία διαδρομή που ξεκίνησε με τη διαβόητη ιταλική μαφία στο Gomorra- για να εστιάσει σε ένα πιο μικρής κλίμακας δράμα για τη συντριβή της αξιοπρέπειας και την εκδικητικότητα που γρυλίζει μέσα από τα δόντια του πιο αδύναμου κρίκου. Aκολουθεί συνέντευξη με τον σκηνοθέτη:

Πώς ανακαλύψατε τον πρωταγωνιστή σας, τον Marcello Fonte;

Ο Marcello ζει σε ένα κοινωνικό κέντρο κοντά σε μία φυλακή, όπου δουλεύει ως φύλακας. Σε αυτό το μέρος, γίνονται πρόβες για θεατρικές παραστάσεις. Λειτουργεί εκεί μία θεατρική ομάδα από αποφυλακισμένους και ο Marcello τους παρακολουθούσε να κάνουν πρόβες. Μερικές μέρες πριν ο casting agent μου πάει να συναντήσει αυτή την ομάδα στο θέατρο, ένας από τους τύπους πήγε στην τουαλέτα και πέθανε. O Marcello πήρε τη θέση του στην ομάδα, αφού παρακολουθούσε τις πρόβες κάθε μέρα και μπόρεσε να μπει στο πετσί του ρόλου σχετικά εύκολα. Οπότε όταν o casting agent πήγε να συναντήσει την ομάδα, ο Marcello ήταν εκεί. Είναι μία τραγική σύμπτωση, αλλά έτσι διασταυρωθήκαμε με τον Marcello.

Τι σας τράβηξε το ενδιαφέρον;

Έφερε την ανθρωπιά και τον φυσικό κωμικό συγχρονισμό του. Για μένα, ήταν σαν ένας νέος Buster Keaton. Και η ιδέα της ταινίας αποτίει φόρο τιμής στις βωβές ταινίες, στον σπουδαίο Keaton ή τον Chaplin. Ειδικά, στο πρώτο μέρος όπου παίζει με τα σκυλιά και είναι τόσο τρυφερός με την κόρη του και προσπαθεί να τον αγαπάνε όλοι στην κοινότητα. Είχε μεγάλη σημασία γιατί φώτισε την ιστορία.

Η αφήγηση στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, σωστά;

Η ταινία βασίζεται σε μία αληθινή ιστορία που συνέβη τη δεκαετία του ’80. Είναι πολύ γνωστή στην Ιταλία. Δυστυχώς, είναι διαβόητη γιατί είναι μία ιστορία βασανισμού και αγριότητας. Αφορά έναν άντρα που εκ φύσεως είναι καλός, ωστόσο μέσα από τη συναναστροφή του με κάποιον άλλον, γίνεται ένα τέρας που κόβει τα μέλη των θυμάτων του. Φυσικά, δε με ενδιέφερε αυτή η διάσταση, που έκανε την ιστορία πολύ γνωστή, οπότε έβγαλα έξω αυτό το κομμάτι και προσπάθησα να ακολουθήσω αυτόν τον χαρακτήρα.

O Marcello είναι ένας άντρας που μοιάζει να τον αφορά η σχέση με τους γύρω του…

Η σχέση του με την κοινότητα είναι πολύ σημαντική για αυτή την ιστορία. Γι΄ αυτό διάλεξα ένα χωριό που θυμίζει γουέστερν. Είναι σημαντικό στην ταινία να δούμε πώς η κοινότητα αλλάζει άποψη απέναντι του. Δεν υπάρχει μεγάλη σχέση με την αληθινή ιστορία. Γυρίσαμε την ταινία με τη σειρά της αφήγησης, οπότε ο Marcello ακολούθησε την πορεία του χαρακτήρα και για εμάς, ήταν πολύ φυσικό να αλλάξουμε τα στοιχεία της ιστορίας και να την πάμε προς άλλη κατεύθυνση.

Μπορείτε να μας πείτε κάτι για το πώς δουλέψατε με τα σκυλιά, ειδικά στις σκηνές που τους κάνει μασάζ;

Αυτή η σκηνή είναι εμπνευσμένη από τον Buster Keaton. Μου αρέσει να δουλεύω με σκυλιά γιατί με εκπλήσσουν. Όταν κάνω ταινίες, μου αρέσουν οι εκπλήξεις και μου αρέσει να δουλεύω με παιδιά. Προσωπικά, ανησυχώ όταν δουλεύω με ηθοποιούς που είναι πολύ δομημένοι, που ακολουθούν κανόνες. Νομίζω ότι για έναν ηθοποιό είναι μεγάλο δώρο να δουλεύει με άλλους ηθοποιούς όταν δεν ξέρουν ακριβώς τι θα κάνουν, γιατί είναι σε εγρήγορση μέσα στη σκηνή για να μπορούν να ακολουθούν τους υπόλοιπους όλη την ώρα. Με τον Marcello δεν είχαμε αυτό το πρόβλημα, γιατί του αρέσει να δουλεύει με παιδιά και σκυλιά. Είναι σαν παιδί ο ίδιος και η προσέγγιση του είναι ενστικτώδης.

H κριτική της ταινίας εδώ.