Τι μάθαμε από την αυτοβιογραφία του Γούντι Άλεν

Η αυτοβιογραφία ενός από τους σπουδαιότερους εν ζωή Aμερικανούς δημιουργούς της 7ης τέχνης, του Nεοϋορκέζου Woody Allen, κατάφερε εν τέλει να εκδοθεί παρά τις αρχικές διαφωνίες τόσο του Ronan Farrow, όσο και της Ντύλαν Φάροου.

ΣΧΕΤΙΚΑAφιέρωμα: Η Ευρώπη μέσα από την ματιά του Γούντι Άλεν

Περισσότερα εδώ.

Ο εκδοτικός οίκος Arcade Publishing, ανέλαβε να εκδώσει το βιβλίο αρχικά σε περιορισμένο αριθμό στις 25 Μαρτίου 2020 και στις 7 Απριλίου μαζικότερα. Μπορεί το βιβλίο του σκηνοθέτη, σεναριογράφου, ηθοποιού και σαξοφωνίστα μεταξύ άλλων, να μην εκδόθηκε από τον ίδιο οίκο που κυκλοφόρησε τα βιβλία του αγαπημένου του συγγραφέα, του J.D. Sallinger, αλλά εκδόθηκε από τον οίκο που κυκλοφορεί βιβλία για τον αγαπημένο του σκηνοθέτη, τον Ingmar Bergman. Επίσης, πολλοί ευρωπαίοι εκδότες έχουν ανακοινώσει την έκδοση του βιβλίου σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως θα προς τα παρόν θα γίνει με την ιταλική, ισπανική, γαλλική και γερμανική μετάφραση, ενώ ελπίζουμε σύντομα το Apropos of nothing όπως τιτλοφορείται η αυτοβιογραφία του, που σημαίνει αναφορά σε τίποτα, να κυκλοφορήσει στην Ευρώπη και στα αγγλικά, κάτι που ακόμα δεν είναι εφικτό, μιας και μπορεί κανείς το αποκτήσει ηλεκτρονικά, αλλά όχι σε έντυπη μορφή. Θα πρέπει να περιμένουμε λίγο ακόμα. Ωστόσο, μέχρι να το πιάσουμε στα χέρια μας ως βιβλίο, διαβάσαμε ορισμένα αποσπάσματά του. Ας δούμε μερικά ενδιαφέροντα σημεία από την βιογραφία του σπουδαιότερου Αμερικανού δημιουργού στην κωμωδία μετά τους αδερφούς Μαρξ.

1. Ποτέ δεν κάνει screen test, δηλαδή πριν προβληθεί η ταινία να την δείξουν σε περιορισμένο κόσμο, ώστε να δουν εντυπώσεις και αναλόγως το στούντιο να κρίνει αν θέλει ή όχι να την προβάλει και αν πρέπει να κάνει διορθωτικές αλλαγές ο σκηνοθέτης. Μόνη εξαίρεση στην γουντιαλενική φιλμογραφία το Πορφυρό Ρόδο του Καΐρου στο οποίο έκανε, αν και δεν άλλαξε κάτι εν τέλει.

2. Αρχική επιλογή για την ίδια ταινία ήταν ο Michael Keaton στον ρόλο που τελικά υποδύθηκε ο Jeff Daniels, αλλά προτίμησε τον Daniels διότι ο Keaton έχει μια πολύ σύγχρονη φάτσα και δεν θα έπειθε ότι βγήκε από αλλοτινή εποχή.

3. Αρχική επιλογή για τον ρόλο του Michael Caine στο Hannah and her Sisters (1986) ταν ο Jack Nicholson, μιας και ο ρόλος είχε γραφτεί για αμερικανό ηθοποιό. Ο Nicholson ήταν θετικός, μόνο που τότε ο σπουδαίος Αμερικανός σκηνοθέτης John Huston, θρύλος του παλιού, κλασικού κινηματογράφου ετοίμαζε την νέα ταινία του, το Prizzi's Honor, προτελευταία της καριέρας του και τελευταία που πρόλαβε να δει στα σινεμά, μιας και δύο χρόνια μετά, το 1987, σκηνοθέτησε την τελευταία του ταινία, The Dead, που απεδείχθη προφητική. Πέθανε λίγους μήνες πριν κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους. Στο Prizzi's Honor έπαιζε  η κόρη του, Angelica Huston που κέρδισε Όσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της και ο Jack Nicholson οποίος δεν μπορούσε να αρνηθεί στον πεθερό του (!), καθώς εκείνη την εποχή είχε σχέση με την Angelica Huston. Προτίμησε να ρίξει άκυρο στον Allen. Ο Allen άλλαξε τον ρόλο σε βρετανό ώστε να παίξει ο Kaine και όπως είπε άξιζε ο κόπος. Ο Caine βγήκε επωφελημένος αφού για την ερμηνεία του κέρδισε Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου.

4. Τέτοιου είδους αλλαγές έχει κάνει και άλλες φορές, όπως το περιβόητο Match Point (2005), η ταινία που τον επανέφερε έντονα στο προσκήνιο, από τις πιο επιτυχημένες του της τελευταίας εικοσαετίας με πρωταγωνιστές τον Jonathan Rhys Meyers και την Scalrett Johansson, στην πρώτη από τις τρεις συνεργασίες του (μαζί με το Scoop και το Vicky Christina Barcelona). Όμως η αρχική επιλογή ήταν η Kate Winslet, η οποία εν τέλει του ανακοίνωσε τελευταία στιγμή ότι δεν μπορούσε να παίξει και έτσι πάνω στον πανικό να βρουν άλλη ηθοποιό, κάποιος του είπε για την Scarlett. Βέβαια, εν τέλει συνεργάστηκε με την Winslet χρόνια αργότερα, στο Wonder Wheel και έτσι κατάφερε να συνεργαστεί και με τις δύο Kate ή Cate,  όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, και την Winslet και την Blanchett.

5. Θυμήθηκε και μία από τις πιο πρόσφατες συνεργασίες του, στο A Rainy Day In New York, όπου ο ίδιος ευχαριστήθηκε την συνεργασία με τους ηθοποιούς του (Timothee Chalamet, Elle Fanning, Selena Gomez) και ας τον απαρνήθηκαν για χάρη του #MeToo. Για τον Chalamet βέβαια πετάει το καρφί του, ότι σύμφωνα με δικά του λεγόμενα, έπρεπε να το κάνει καθώς εκείνη την χρονιά θα ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου για το Call Me By Your Name του Luca Guadagnino και σύμφωνα με τον ατζέντη του, έπρεπε να αποκηρύξει τον σκηνοθέτη προκειμένου να έχει ελπίδες στα Όσκαρ. Εν τέλει ωστόσο έχασε δικαίως από τον Gary Oldman.

6. Επίσης, αντί του εαυτού του, είχε σκεφτεί τον Tom Hanks και τον Jack Nicholson στην ταινία The Curse of the Jade Scorpion αλλά επειδή κανείς δεν ήθελε να παίξει, αναγκάστηκε και το έκανε ο ίδιος,

7. Η μόνη ταινία του που ευθέως δηλώνει ότι δεν είναι τόσο καλή είναι το Hollywood Ending (2002), ενώ και για την επόμενη ταινία του, το Anything Else (2003) λέει ότι είναι απλώς οκ, ούτε καλή, ούτε κακή.

8. Αναφέρει επίσης τις γνωριμίες του με σπουδαίους σκηνοθέτες, όπως τον αγαπημένο του, τον Ingmar Bergman, του οποίου όμως του αρνήθηκε να πάει στο νησί του, το Faro, γιατί «δεν είμαι τόσο αφοσιωμένος θαυμαστής ώστε να πάω σε ένα μικρό νησί κοντά στην Ρωσία που υπάρχουν μόνο πρόβατα και γιαούρτι..». Τον Francois Truffaut, τον Jean Luc Godard, τον Alain Resnais, τον Michelangelo Antonioni για τον οποίον θυμάται ότι δεν είχε χιούμορ. Θυμάται μια ιστορία με τον Jack Nicholson, όπου όταν αποφάσισε ο Antonioni να γράψει μια κωμωδία, έδωσε το σενάριο στον Nicholson να το διαβάσει και γέλασε. Τότε ο σκηνοθέτης είπε "Γελάς; Θεωρείς ότι είναι αστείο;", "Όχι" απάντησε ο ηθοποιός, "γελάω που θεωρείς ότι είναι κωμωδία". Θυμάται επίσης την τηλεφωνική επικοινωνία με τον Federico Fellini, ο οποίος τον πήρε τηλέφωνο όταν ο Allen είχε πάει στην Ιταλία αλλά ο Allen δεν πίστευε ότι είναι πράγματι αυτός και το έκλεινε συνεχώς. Ζήτησε να ταυτοποιήσουν το τηλέφωνο και ήταν πράγματι εκείνος. Όταν τον ξαναπήρε, μίλησαν αλλά πλέον δεν προλάβαιναν να βρεθούν από κοντά.

Διαβάστε πολλά ακόμη σχετικά με το "Apropos of nothing" στο blog του Παύλου Γκουγιάννου.