"Σιωπηλός δρόμος": Εγχώρια μυθοπλασία με όρους παροντικούς

Σύνοψη: Ένα ηλιόλουστο πρωινό, στο επινοημένο Βαθύ Αττικής, ένα λεωφορείο με εννέα μαθητές δημοτικού εξαφανίζεται. Η κοινότητα των πλούσιων και ισχυρών οικογενειών στις οποίες ανήκουν ταράζεται βαθιά, καθώς τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι πρόκειται για ομαδική απαγωγή.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Dave" season 1: Ναι, είναι μια περίεργη σειρά

Οι αστυνομικές έρευνες δεν ξέρουν πού να στραφούν, ενώ η επιλογή μιας νεαρής δημοσιογράφου να βρεθεί στο επίκεντρο περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Μερικά εκατομμύρια ευρώ για λύτρα και πολλά μυστικά αργότερα, οι ζωές των πρωταγωνιστών αρχίζουν να διαλύονται σαν ντόμινο. Είναι τα πράγματα ποτέ όπως φαίνονται;

Άποψη: Η νέα δραματική σειρά του MEGA «Σιωπηλός Δρόμος», σε σκηνοθεσία Βαρδή Μαρινάκη («Μαύρο Λιβάδι», «Ζίζοτεκ»), είναι μια προσεγμένη δουλειά, με σαφείς επιρροές από σκανδιναβικό νουάρ και αστυνομικό θρίλερ. Αργοί ρυθμοί, εσωτερικές εντάσεις και οικογενειακές δυναμικές ακολουθούν μια αστυνομική έρευνα, σε μια ιστορία δεκατριών επεισοδίων που ξεδιπλώνεται άνισα αλλά με τις απαραίτητες ανατροπές για να διατηρήσει το ενδιαφέρον.

Οι θεματικές που απασχολούν το σενάριο του συγγραφικού διδύμου Μελίνας Τσαμπάνη και Πέτρου Καλκόβαλη («Άγριες Μέλισσες») δεν είναι κάτι καινούριο, αν και περιστρέφονται γύρω από ένα πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα γεγονός όπως είναι η απαγωγή σχολικού λεωφορείου. Μάλλον κλασικές θα χαρακτηρίζονταν, με τις διαταραγμένες οικογενειακές σχέσεις και τα ψέματα να πρωταγωνιστούν στην ζωή μιας κλειστής και ισχυρής κοινωνίας.

H εξέλιξη της υπόθεσης, αν και γεμάτη δυνατότητες, υποκύπτει συχνά σε μια μονοτονία και επαναληψιμότητα που δεν βοηθά, ενώ το τέλος της μοιάζει κάπως γρήγορο και βιαστικό. Παρ’ όλα αυτά το βάρος που έχει δοθεί στους χαρακτήρες, όσα κλισέ κι αν εγκολπώνουν, αντισταθμίζει με έναν τρόπο τις αδυναμίες. Τα παιδιά δεν υποτιμώνται ως είθισται, η οικογένεια Καρούζου είναι μια ταιριαστή επιλογή για το επίκεντρο και βέβαια τα όρια μεταξύ καλών και κακών παραμένουν αρκούντως θολά. Σ’ αυτό βοηθούν φυσικά τόσο το σωστά επιλεγμένο καστ όσο και οι ικανότατες ερμηνείες.

Τα πανοραμικά πλάνα και τα γκρίζα χρώματα της υπέροχης φωτογραφίας του Ραμόν Μαλαπέτσα δημιουργούν μια υποβλητική ατμόσφαιρα και μια μελαγχολική αισθητική που ενισχύει της επιδράσεις, ενώ η μουσική του Θοδωρή Ρέγκλη, επιβλητική και σύγχρονη, είναι ιδιαίτερα προσοδοφόρα. Τα θέματα ηχοληψίας που φαίνεται να ταλαιπωρούν τις ελληνικές παραγωγές τελευταία δυστυχώς παραμένουν.

Σε μια γενικότερη περίοδο μυθοπλαστικής αναγέννησης της ελληνικής τηλεόρασης, ο «Σιωπηλός Δρόμος» έρχεται μετά το «Έτερος Εγώ» για να εκσυγχρονίσουν ένα είδος στο οποίο η χώρα μας τα τελευταία χρόνια είχε παραμείνει στάσιμη, αν όχι απούσα. Είναι μια τίμια προσπάθεια με καλές προθέσεις, που αποδεικνύει ότι υπάρχει χώρος για περισσότερη και καλύτερη εγχώρια μυθοπλασία με όρους παροντικούς.

Η σειρά είναι διαθέσιμη στο site του MEGA megatv.com