"Reacher" season 1: Παλιομοδίτικο ξύλο

Σύνοψη: Ο Τζακ Ρίτσερ φτάνει στην κωμόπολη Μάργκρειβ την πιο ακατάλληλη στιγμή: μετά από μία δολοφονία το όνομά του θα συνδεθεί με το αποτρόπαιο έγκλημα και θα κινδυνεύει με ποινή φυλάκισης. Τα πράγματα θα αλλάξουν όταν οι δολοφονίες συνεχιστούν και ο ίδιος ο Ρίτσερ είναι ο μόνος που θα φτάσει κοντά στους ενόχους.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Άποψη: Το franchise που ξεκίνησε ο Κρίστοφερ Μαγκουάιρ, των αναμενόμενων “Mission: Impossible 7 & 8”, πίσω στο 2012 σε σενάριο και σκηνοθεσία του ίδιου με πρωταγωνιστή τον συχνό συνεργάτη του και φημισμένο σε project της ίδιας λογικής Τομ Κρουζ, επιχειρεί να επανεκκινήσει η Amazon, ξεσκονίζοντας τον ήρωα του συγγραφέα Λι Τσάιλντ και μεταφέροντας τον σε σειρά 8 επεισοδίων.

Η επιλογή του Άλαν Ρίτσον για τον ανανεωμένο Τζακ Ρίτσερ είναι λογική και σε σύγκριση με τον προκάτοχο Τομ Κρουζ σίγουρα είναι περισσότερο κοντά στον φανταστικό χαρακτήρα αναφορικά με την φυσιογνωμία, όμως είναι το “Reacher” αντάξιο μιας λογοτεχνικής σειράς με μεγάλο fan base και παραπάνω από 20 τίτλους στο ενεργητικό της;

Η απάντηση είναι ίσως. Και αυτό γιατί ενώ καταλαβαίνουμε ότι μπορεί να έχει πείσει μερίδα του κοινού για ένα επιτυχημένο επαναλανσάρισμα με σωστή ενέργεια και αμείωτη δράση, το “Reacher” εξακολουθεί να χρειάζεται κάποιες βελτιωτικές κινήσεις σε βασικά σημεία του.

Πέρα από το άκαμπτο, σχεδόν καρτουνίστικο attitude του Ρίτσερ, ενός βετεράνου ο οποίος είναι “όπου γη και πατρίς” με ελάχιστες πληροφορίες στον φάκελό του, οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι χαρακτήρες, αν και έχουν κομβικό ρόλο στην πλοκή, ακολουθούν ένα κακό μονοπάτι υποκριτικής, προσποιούμενοι ατυχώς από οργή μέχρι έκπληξη.

Όμως δεν είναι μόνο το κομμάτι των χάρτινων χαρακτήρων που κάνει την σειρά οριακά κακή. Από κακοστημένα, ψεύτικα σκηνικά μέχρι ανόητους διαλόγους, οι συντελεστές δεν φαίνεται ότι επένδυσαν πολλά για να διασφαλίσουν κάποιο επίπεδο και προφανώς στηρίχθηκαν στο πόσο ξύλο μπορεί να δώσει ταυτόχρονα ο Ρίτσερ. Και όντως είναι αρκετό και εντυπωσιακό και ο ίδιος ο Ρίτσον βγαίνει αγρατζούνιστος. Ωστόσο η νίκη παύει να είναι θεαματική μετά από ένα σερί απανωτών νικών υπέρ του Ρίτσερ εναντίον μικρών ομάδων ανυποψίαστων αντιπάλων.

Συγκεντρωτικά, εκεί που πάσχει το “Reacher” είναι στο πλεονέκτημα της έκπληξης το οποίο δεν το έχει, όσο και αν μεγεθύνει τα plot twists της υπόθεσης για να δώσει την εντύπωση μιας ενδιαφέρουσας και πολυσχιδούς ιστορίας. Γιατί εννοείται πως όλα αυτά είναι σημαντικές προσθήκες σε μία παραγωγή αλλά όπως βλέπουμε και στην συγκεκριμένη μπορεί για μία σειρά δράσης να μην είναι απαραίτητα.

Για τους λάτρεις του χαρακτήρα, το “Reacher” θα ικανοποιήσει όλες τις απαιτήσεις που αναμένονται από έναν ήρωα αυτόδικο που αδιαφορεί για τις γνώμες των άλλων και είναι έτοιμος να βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Για τους υπόλοιπους μπορεί και να φανεί παλιομοδίτικο.

Το “Reacher” έχει ανανεωθεί για δεύτερη σεζόν.