“Hot Skull” season 1: Όταν το “δεν συνεννοούμαστε” γίνεται πραγματική επιδημία
Σύνοψη: Σε έναν κόσμο συγκλονισμένο από μια επιδημία τρέλας που διαδίδεται μέσω της γλώσσας και του λόγου, ο μοναχικός, πρώην γλωσσολόγος Murat Siyavuş, που έχει βρει καταφύγιο στο σπίτι της μητέρας του, είναι ο μοναδικός άνθρωπος που για έναν ανεξήγητο λόγο δεν έχει προσβληθεί από την ασθένεια.
ΣΧΕΤΙΚΑΟκτώβριος 2024 στο Netflix
Κυνηγημένος από το αδίστακτο ινστιτούτο κατά των επιδημιών, ο Murat αναγκάζεται να εγκαταλείψει την ασφαλή ζώνη και να διαφύγει στους μυστηριώδεις φλεγόμενους και κατεστραμμένους δρόμους της Κωνσταντινούπολης για να αναζητήσει το μυστικό του “καυτού κρανίου” του, το τελευταίο οχυρό κατά της ασθένειας.
Άποψη: Φανταστείτε τον κόσμο να υποφέρει από μια πανδημία επικοινωνίας, όπου οι άνθρωποι που έχουν μολυνθεί λένε μόνο ακαταλαβίστικα πράγματα. Πόσο γρήγορα θα κατέρρεε η κοινωνία;
Το “Hot Skull” του Netflix από την Τουρκία έρχεται με μια αξιόλογη παραγωγή και ένα πρωτότυπο concept και αλλάζει το πώς βλέπαμε μέχρι τώρα τις τούρκικες σειρές.
Το πρώτο επεισόδιο ξεκινάει 8 χρόνια μετά το αρχικό ξέσπασμα ενός θανατηφόρου ιού που ξαπλώνεται μέσω της ομιλίας. Όσοι έχουν μολυνθεί ονομάζονται «αερολόγοι» και ξεστομίζουν ένα σωρό τυχαίες λέξεις, μολύνοντας και τους γύρω τους. Το σύστημα έχει καταρρεύσει, οι αρχές έχουν αναλάβει την εξουσία και στο επίκεντρο όλων αυτών βρίσκεται ο "ασθενής μηδέν", με το παρατσούκλι Hot Skull που παραμένει απρόσβλητος από τον ιό.
Ο χαρακτήρας του Murat έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ενώ από τους υπόλοιπους ήρωες λίγοι είναι αυτοί που ξεχωρίζουν. Αυτό είναι κάπως προβληματικό, ειδικά για μια σειρά που εξαρτάται τόσο πολύ από το καστ της.
Η σκηνοθεσία του Mert Baykal τοποθετεί την ιστορία σε έναν κόσμο που φαινομενικά δεν έχει ήλιο, σε μια γκρίζα και βρώμικη εκδοχή της Κωνσταντινούπολης γεμάτη βιομηχανικά κτίρια. Οι ασφαλείς ζώνες περιπολούνται από οπλοφόρους αξιωματικούς και όλοι φορούν ακουστικά και περιφέρονται απορροφημένοι στον δικό τους μικρόκοσμο.
Με αυτό το αιχμηρό σχόλιο στις σύγχρονες ζωές μας όπου οι άνθρωπου περπατούν σαν υπνωτισμένοι, κοιτώντας το κινητό τους ή φορώντας ακουστικά για να ακούνε μουσική ή podcasts και να αποκλείουν έτσι τον έξω κόσμο, η σειρά μάς αποκαλύπτει μια κοινωνία στην οποία δεν σίγουρα δεν θα θέλαμε να βρισκόμαστε.
Οι “τρύπες” στο σενάριο δεν λείπουν, όπως για παράδειγμα οι κανόνες για το πώς ακριβώς εξαπλώνεται η πανδημία ή το «έλλειμμα» στα πρωτοκόλλα ελέγχου. Συνολικά, όμως, πρόκειται για μια αξιοπρεπή προσπάθεια. Και παρότι θα ήταν βαρετό να βλέπουμε οκτώ επεισόδια με ανθρώπους να λένε ανοησίες, ο αγώνας του Murat να βρει τη θεραπεία μάς δίνει τουλάχιστον κάτι να περιμένουμε και να προχωράμε από επεισόδιο σε επεισόδιο, μέσα σε όλη αυτή τη ζοφερότητα.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων