"Hellbound" season 1: Μου 'χεις κάνει τη ζωή μου κόλαση!

O σκηνοθέτης Γέον Σανγκ-Χο έγινε γνωστός από το διασκεδαστικό "Train to Busan" (Εξπρές των Ζωντανών Νεκρών) και πλέον θα γίνει περιζήτητος με το "Hellbound".

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Βασισμένο στο webtoon του Τσόι Κιου-Σέοκ (σεναριογράφος μαζί με Σανγκ-Χο) παρουσιάζουν ένα υπερφυσικό θρίλερ με πολλαπλούς στόχους. Την επίδραση της θρησκείας, τα social media, τα fake news, την ψυχολογία της μάζας και την αυτοδικία μέσα από ένα γκροτέσκο και βίαιο περιβάλλον, που κινείται οριακά προς το camp...

H πρώτη σκηνή δεν χαρίζεται. Νεαρός σε ένα καφέ στην πόλη, κοιτάζει την ώρα στο κινητό τρέμοντας από φόβο. Τρία τρομακτικά όντα εμφανίζονται από το πουθενά, τον ξυλοκοπούν άγρια και τους στέλνουν στην κόλαση, αφήνοντας τον  παραμορφωμένο και καμένο.
Το video από τα κινητά των περαστικών γίνεται viral, η αστυνομία αδυνατεί -λογικό- να το κατανοήσει και σιγά-σιγά μια θρησκευτική αίρεση, η "Νέα Αλήθεια", τα ερμηνεύει όλα σαν θεϊκή παρέμβαση, καθώς το θύμα είχε "αμαρτήσει". 

Ένας ντετέκτιβ ερευνά τον νεαρό ηγέτη της αίρεσης   -πολύ καλός ο  Yoo Ah-in του "Burning"- ενώ και ο ίδιος θρηνεί τη δολοφονία της γυναίκας του, μένοντας μόνος με την έφηβη κόρη του.

Ουσιαστικός πρωταγωνιστής σε όσα συμβαίνουν είναι τα social media. Η ταχύτητα μετάδοσης μιας είδησης. Ψεύτικης ή όχι. Η χειραγώγηση ενός ευκολόπιστου κοινού, με αποτέλεσμα τη βία και την αυτοδικία.
Η σειρά μοιάζει με δύο σεζόν σε μία. Τα επεισόδια 4-6 κάνουν ένα χρονικό άλμα 5 χρόνων, ξεχνώντας ορισμένους πρωταγωνιστές (τον ντετέκτιβ για παράδειγμα). Θες όμως να το δεις έως το τέλος, η ιδέα είναι δελεαστική.

Οι σκηνές δράσεις είναι άψογα χορογραφημένες αλλά μετά επαναλαμβάνονται χωρίς καμία φαντασία. Η βία είναι σε στιγμές ωμή αλλά προκαλεί και λίγο γέλιο (πόσο ξύλο με ροπαλιές και κλωτσιές στο κεφάλι άντεξε η συμπαθής δικηγόρος;). Ο τρελός influencer της παράνομης οργάνωσης "Αιχμή του Βέλους" είναι ταυτόχρονα γελοίος και τρομακτικός. Είναι όλη η ηθική των social media...

Οι καλές ερμηνείες και οι ενδοσκοπικές στιγμές των ηρώων είναι αυτές που προσθέτουν αξία. Τα συναισθήματα πχ της μητέρας του νεογέννητου είναι σπαρακτικά, η αποδοχή δηλαδή μιας καθορισμένης τραγωδίας καθιστά μερικώς το "Hellbound" ένα υπαρξιακό δράμα.

Το μείον είναι η ισορροπία σε αυτά όσα θέλει να πει. Πλην της κορεάτικης πόλης, ο υπόλοιπος κόσμος είναι απών. Όπως και η κυβέρνηση. Ακόμα και τα ξένα κράτη, oι γειτονικές χώρες. Έχουν σκάσει δηλαδή Δαίμονες από την κόλαση και καίνε κόσμο, αλλά δεν τρέχει κάτι; Η αίρεση τριγυρνά και κάνει ότι θέλει, σαν να της ανήκουν τα πάντα.

Τα ερωτήματα χωρίς απάντηση είναι πολλά, το φινάλε ανοίγει ξεκάθαρα την πόρτα σε νέα σεζόν.