Δράμα 2019: Οι νέοι δημιουργοί αποκαλύπτονται - Μέρος 4ο

Δημοσίευση: 22 Σεπτεμβρίου 2019, 16:49
Συντάκτης:

Λίγο πριν κλείσουν οι προβολείς της φετινής διοργάνωσης του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, συνεχίζονται οι παρουσιάσεις των νέων Ελλήνων δημιουργών και των ταινιών τους.

<a href="/nea/festival-dramas-perimenei-tin-tainia-soy/69271">Το Φεστιβάλ Δράμας περιμένει την ταινία σου</a>ΣΧΕΤΙΚΑΤο Φεστιβάλ Δράμας περιμένει την ταινία σου

Ιφιγένεια: όχι πια δάκρυα, σκηνοθέτης Γιώργος Γεωργακόπουλος.

Μετά από ένα σοκ που βίωσε ο σκηνοθέτης μελετώντας «το θέατρο του παραλόγου» και φυσικά τον μετρ του είδους Ευγένιο Ιονέσκου, εμπνεύστηκε τη συγκεκριμένη θεματολογία. Ένα πρόσωπο, στην περίπτωση της «Ιφιγένειας» ένα κορίτσι, θυσιάζει μέρος ή ακόμη και ολόκληρο το εγώ της για να γίνει μέλος ενός νέου κοινωνικού συνόλου και συγκεκριμένα του κοινωνικού συνόλου του μελλοντικού της συζύγου. Καταλυτικό ρόλο στην ταινία, με τον σουρεάλ χαρακτήρα,  οι ελεγκτές δυσανεξίας που «οσφραίνονται» την κατάσταση και βοηθούν (;) στην απομάκρυνση του παλαιού εαυτού της πρωταγωνίστριας.

Waithood, σκηνοθέτης Λουιζιάνα Μίις.

Μια παρέα νεαρών που έχουν ολοκληρώσει την εκπαίδευση τους, λίγο πριν αποφασίσουν τι θα κάνουν στη ζωή τους, αντιδρούν με το δικό τους τρόπο στην αποκαρδιωτική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Εκμεταλλευόμενοι την ιδιότητα ενός φίλου που καθαρίζει διαμερίσματα Airbnb, προχωρούν σε ιδιότυπες μικρές καταλήψεις των χώρων αυτών εκμεταλλευόμενοι όλες τις ανέσεις και παροχές τους.  Με τον τρόπο αυτό κάνουν τη δική τους «αντίσταση» πριν υποχρεωθούν να κάνουν τις επιλογές τους και ίσως να φύγουν από τη χώρα.  Για την ταινία μίλησαν οι ηθοποιοί Jacques Simha και Βίκυ Μαϊδανογλου, καθώς η σκηνοθέτης της ταινίας απουσίαζε στο Βέλγιο από όπου και κατάγεται.

Seawolf, σκηνοθέτης Χρήστος Σιταρίδης.

Για την ταινία μίλησε η παραγωγός της, η κα Ελενη Πνευματικού. Με αφορμή τις τσιχλόφουσκες αλλά και τη ρέιβ κουλτούρα, όπως παρατήρησε η κα. Πνευματικού, ο σκηνοθέτης μιλά για μια πορεία ερωτικής αναζήτησης και ενηλικίωσης καθώς η γνωριμία του ήρωα με δύο άλλα αγόρια, του δίνει το έναυσμα να ανακαλύψει τον ίδιο του τον εαυτό. Μία φάση «αναδυόμενης ενηλικίωσης» και για τους τρεις πρωταγωνιστές.

Η ιστορία του Γιάννη, σκηνοθέτης Βούλα Γερμανάκου Κοψίνη.

«Η ιστορία του Γιάννη», είναι η ιστορία του προπάππου της σκηνοθέτριάς. Ήρθε στην Ελλάδα μετά τον Πόλεμο της Κριμαίας. Πόντιος από τη Ρωσία, το 1919.  Μέσα από την αφήγηση στην ταινία παρουσιάζονται όλες σχεδόν οι πτυχές της ζωής του Γιάννη. Ενός ανθρώπου που κατάφερε και έζησε όλα τα ταραχώδη γεγονότα του 20ου αιώνα που σημάδεψαν την Ελλάδα. Και τα κατάφερε. Έζησε και είδε και δισέγγονο. Χαρακτηριστική η φράση της Βούλας Γερμανάκου Κοψίνη «όλοι έχουμε στην οικογένεια μας ένα Γιάννη».

Ο καραγκιόζης, σκηνοθέτης Μιχάλης Γιγιντής.

Επηρεασμένος (και) από τα διηγήματα του Γιώργου Κιτσόπουλου, ο Μιχάλης Γιγιντής μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη με αφηγηματικά αποσπάσματα τα τραύματαα που άφησε μία ιδιαίτερα χειριστική μητέρα στο γιό της. Πάνω σε ένα συνδυαστικό άξονα δράματος και χιούμορ βλέπουμε την μεταμόρφωση ενός αγοριού που ξέρει να κάνει τα πάντα στην κουζίνα και γενικά στο σπίτι, σε επιτυχημένο στέλεχος τράπεζας αλλά αποτυχημένο όμως εν τέλει οικογενειάρχη. Επαναλαμβάνει μάλιστα ως εκδίκηση το ίδιο ολέθριο λάθος στο δικό του γιο…

Sad girl weekend, σκηνοθέτες Δημήτρης Τσακαλέας – Λήδα Βαρτζιώτη.

Μια παρέα τριών κοριτσιών προετοιμάζονται για τον επικείμενο χωρισμό τους,  καθώς οι δύο από αυτές θα φύγουν.  Όπως τόνισαν οι σκηνοθέτες, σχεδόν όλοι έχουμε βιώσει ανάλογα συναισθήματα, όταν θεωρούμε ότι οι άλλοι γύρω μας προχωρούν και εμείς όχι. Απλά εκείνη τη στιγμή δεν μπορούμε να διαχειριστούμε το συναίσθημα αυτό. Ρόλο στην ταινία και μάλιστα πρωταγωνιστικό διεκδικεί και ένα …σαμιαμίδι το οποίο βρέθηκε στην ιστορία από την καταγωγή του Δημήτρη Τσακαλέα, από το Πήλιο.

Εξομολόγηση, σκηνοθέτης Ανδρέας Σιεηττάνης.

Βασισμένο στην αληθινή  ιστορία του Αυξέντιου που κρύφτηκε σε ένα μοναστήρι, η ιστορία διαδραματίζεται στην Κύπρο την περίοδο των αγώνων της ΕΟΚΑ (1955-1959). Ο Ανδρέας Σιεηττάνης, μέσα από μια έρευνα που είχε ξεκινήσει, ανακάλυψε πως πολλές φορές, αν όχι πάντα, πίσω από τις ιστορίες των ηρώων, υπάρχουν οι άνθρωποι. Με άξονα την αναζήτηση ενός κύπριου αντιστασιακού ο οποίος τελικά για να γλυτώσει ντύνεται κληρικός, οδηγούμαστε σε μία αμφίδρομη εξομολόγηση μεταξύ του Άγγλου αξιωματικού διώκτη και του Κύπριου καταζητούμενου για 47 φόνους Άγγλων στρατιωτών. Παράλληλα, μέσα από την εξομολόγηση έρχεται και η συγχώρεση, η οποία όμως έχει ημερομηνία λήξης…

Πλαστικά λουλούδια, σκηνοθέτης Γιάννης Ζαφείρης.

Γυρισμένο στο ίδιο χωριό όπου γυρίστηκε και η «Μαύρη Αληθεια» (μια ακόμα ταινία του διαγωνιστικου) ένα ομιχλώδες πρωινό, η ταινία με μοναδικά έμψυχα όντα ένα σκύλο και ένα άλογο, αναφέρεται στο μύθο της νεράιδας που μόλυνε τα νερά του χωριού αναγκάζοντας τους κατοίκους να φύγουν.  Μέσα από τη ματιά του πρωταγωνιστή που ποτέ δε βλέπουμε, αντικρύζουμε έναν τόπο θλιβερά εγκαταλελειμμένο, με τους κατοίκους να έχουν εγκαταλείψει ακόμη και τους νεκρούς τους  βάζοντας στους τάφους τους πλαστικά λουλούδια, που δεν χρειάζονται πότισμα με το μολυσμένο νερό. Ο σκηνοθέτης εμπνεύστηκε την ταινία από το θάνατο του παππού του ο οποίος πέθανε εξ αιτίας των φυτοφαρμάκων τη δεκαετία του ’70, όπου δεν υπήρχαν μέτρα προστασίας -και αν υπήρχαν οι αγρότες δε τα τηρούσαν…

Μίλα, σκηνοθέτης Ανδρέας Βακαλιός.

Η ταινία βασίστηκε στην προσωπική ιστορία της διευθύντριας φωτογραφίας Φίλη Ολσέφσκι.  Η πρωταγωνίστρια της ταινίας επισκέπτεται τον ετοιμοθάνατο πατέρα της στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται λόγω σοβαρής ασθένειας. Ο Ανδρέας Βακαλιός μίλησε για τον ιδιαίτερο φωτισμό της ταινίας και την ιδιαίτερη φροντίδα που έδειξε για την ταινία η Ολσέφσκι.

Παγίδα, σκηνοθέτης Βασίλης Γουδέλης.

Η ταινία βασίστηκε σε πραγματικό γεγονός της εποχής του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, το οποίο έκανε σενάριο ο πατέρας του σκηνοθέτη Τάσος Γουδέλης. Δύο άντρες του εθνικού στρατού πέφτουν στην παγίδα δύο γυναικών των αντάρτικων ομάδων οι οποίες τους παρασύρουν σε ενέδρα στο βουνό. Εκεί οι αντάρτες σκοτώνουν τον έναν ενώ ο άλλος αποκαλύπτει στον επικεφαλής της αντάρτικης ομάδας ότι υπήρξε μέλος αντάρτικής ομάδας σε άλλη περιοχή της χώρας –γεγονός που τελικά τον σώζει. Η επιστροφή στο στρατόπεδο τον οδηγεί σε έκτακτο στρατοδικείο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Στην πραγματικότητα το περιστατικό συνέβη με δύο άνδρες του πολεμικού ναυτικού –ο ένας εκ των οποίων υπήρξε θείος του σκηνοθέτη. Η ταινία κρατάει τις ισορροπίες και κλείνει με το αξέχαστο «εγέρθειτω» αντί του ορθού «εγέρθητι» που ακούστηκε ως εντολή από μέλος κόμματος προς τους δημοσιογράφους όταν εισήλθε εντός της αιθούσης ο πρόεδρος του κόμματος. 

Πρώτη δημοσίευση: 22 Σεπτεμβρίου 2019, 16:49
Ενημέρωση: 22 Σεπτεμβρίου 2019, 16:49
Συντάκτης:

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos