"Derek" season 1-2: Ricky Gervais σήμα - κατατεθέν
Σύνοψη: Ο Derek (Ricky Gervais) είναι ένας μεσήλικας, ο οποίος εργάζεται σε έναν οίκο ευηγηρίας. Οι φίλοι του είναι η διευθύντρια του οίκου, Hannah (Kerry Anna Godliman), ο επιστάτης Dougie (Karl Pilkington), ο Kev (David Earl) αλλά και οι υπερήλικες ένοικοι, οι οποίοι θαυμάζουν την καλοσύνη και την ανιδιοτέλειά του.
ΣΧΕΤΙΚΑ"Starting 5": Βαρετό
Άποψη: Ο Ricky Gervais έγραψε, σκηνοθέτησε αλλά και πρωταγωνίστησε στο “Derek”, μια σειρά του 2014 που υϊοθετεί το ύφος ενός mockumentary, όπου οι βασικοί χαρακτήρες του σχολιάζουν τη ζωή τους, τη ζωή των άλλων και τα τεκταινόμενα του οίκου ευγηρίας.
Αν και ο Gervais, όπως και οι τρείς προαναφερθείς τακτικοί συνεργάτες του, είναι γνωστοί για τη συμμετοχή τους σε πρότζεκτ κωμωδίας ή σάτυρας (“The Office”, “Extras”, “After Life”), το “Derek” δεν είναι τίποτα από τα δύο: ενώ προετοιμάζει το έδαφος για κάποιο είδος κωμικής ανακούφισης, τελικά αυτό που εισπράτουμε είναι ένα δράμα. Γιατί πρόκειται περί δράματος, όχι μόνο η θεματολογία αλλά και η εμπειρία του να παρακολουθεί κανείς αυτή τη σειρά, η οποία συνοψίζεται με μια (ξένη) λέξη: head-scratch.
Ας εξηγήσουμε. Αρχικά, αναρωτήθηκαμε εαν ο Gervais θέλει να αναπαριστήσει με μια διαφορετική ματιά τα βιώματα των ανθρώπων που εργάζονται αλλά και αυτών που ζούν σε οίκους ευηγηρίας. Η απάντηση είναι «όχι», αφού στη δεύτερη σεζόν οι υπερήλικες, που ειλικρινά μας συγκίνησαν στην πρώτη σεζόν, έχουν μετατραπεί περισσότερο σε αντικείμενα στα οποία ο Derek αντιδρά και εμφανώς η σειρά τους μεταχειρίζεται με τον ίδιο τρόπο που δυστυχώς τους μεταχειρίζεται και η υπόλοιπη κοινωνία: είναι αμελητέοι.
Εδώ εντοπίζεται και η δική μας ερμηνεία περί δράματος, καθώς η πρώτη σεζόν απαθανατίζει με έναν λιτό τρόπο την πολυπλοκότητα της ύπαρξης πολλών ανθρώπων που κοντεύουν στην δύση της ζωής τους. Το σίγουρο είναι, όπως λέει και ο Derek, πώς ο κόσμος θα ήταν καλύτερος εάν «υπήρχε ένα χάπι που κάνει τους αγενής ανθρώπους, καλύτερους» και «εαν όλοι ήταν σαν την Hannah”.
Εμείς με τη σειρά μας, προσθέτουμε, πως η μετάβαση από τη ζωή στον θάνατο, θα ήταν σίγουρα πιο ευγενής και ήρεμη εάν όλοι μας είχαμε δίπλα μας έναν άνθρωπο σαν τον Derek – παρ’όλα αυτά, η σειρά δεν πραγματεύεται ούτε προτείνει αυτό. Ίσως αυτό να είναι και το πρόβλημα της, καθώς ο Derek δεν είναι ούτε ένα ιδεώδες του ανθρώπινου χαρακτήρα, αλλά δεν κατέχει κιόλας κάποιο ρεαλιστικό χαρακτηριστικό (πέρα από την αραχνοφοβία).
Ο Derek αγαπά άνευ όρων κάθε έμβυο όν, δεν κριτικάρει ποτέ και είναι απλός. Σε αυτό το σημείο συγκεκριμένα, πολλοί κριτικοί τηλεόρασης και μή, εναντιώθηκαν στον Gervais, αφού τον κατηγόρησαν πως ο Derek είναι μια καρικατούρα ενός ανθρώπου που πάσχει από αναπτυξιακά πρόβληματα, κάτι που, κατά τη γνώμη τους, είναι εμφανές από τη στάση του σώματός του και τη συμπεριφόρα του.
Δεν θεωρούμε πως ο Gervais θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο (άλλωστε είχε παρουσιάσει τον Derek σε ένα standup του το 2001, πολύ πριν την τηλεοπτική του επιτυχία), όχι γιατί το δήλωσε ο ίδιος, αλλά γιατί το “Derek”, κατά την άποψή μας, πέτυχε το είδος κοινωνικής σάτυρας που είναι σήμα κατατεθέν του Gervais: ποιός άλλωστε θα έκανε μια σειρά που σχεδόν επίτηδες προκαλεί την (politically-correct) κοινωνία να δείξει την «ευαισθησία» της για έναν φανταστικό χαρακτήρα που η ίδια θεωρεί αυτιστικό, όταν αυτός είναι απλώς καλός;
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων